30 χρόνια τρέλλας και κορδέλας

Για τρία χρόνια τώρα το ελληνικό πολιτικό σύστημα με την θεατρική μαεστρία αλλεπάλληλων εκβιασμών και ψυχοδραμάτων, αβαντάροντας και αναδεικνύοντας θεσμικά τις πιο ακραίες απειλές ως αντιπολίτευση, κάθε φορά προς το χειρότερο (το ζευγάρι κ.κ. Παπανδρέου - αντιμνημονιακού Σαμαρά, αναπαρήχθη ως το ζεύγος των κ.κ. Σαμαρά - αντιμνημονιακού και αντι-ευρωπαίου Τσίπρα), σέρνει εκβιάζοντας την χώρα και τους εταίρους χρηματοδότες σε ένα μονοπάτι στο τέλος του οποίου δεν μπορεί να φτάσουν ούτε οι ίδιοι ούτε η χώρα. Για μια δόση ακόμη, για μια μέρα ακόμη, για ένα μήνα υπουργείου ακόμη, για ένα υπουργείο που θάρθει σε λίγο.
Επί τρία χρόνια τελειώνουμε, μας βγαίνει η ψυχή, κάθε μέρα πολλές φορές. Δεν χρειάζεται να είναι ειδικός για να συμπεράνει κανείς ότι η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχίσει για πολύ στον ίδιο θολό δρόμο. Η κατάσταση ως έχει δεν είναι βιώσιμη. Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Ούτε και οι άνθρωποι.
Μπορούμε να τελειώσουμε με μια πολιτική τάξη που εμφανώς ούτε αγαπά ούτε κατανοεί μια χώρα την πραγματική ζωή της οποίας ελάχιστα έχει ζήσει;
Ανθρώπων που έχουν μεγαλώσει σε σχολεία ειδικών προδιαγραφών, έχουν σπουδάσει κατά παραγγελία των σογιών σε πανεπιστήμια του εξωτερικού χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, μεγάλωσαν και ζουν απομονωμένοι σε ένα προστατευτικό κουκούλι γεωγραφικό και κοινωνικό, οικογενειακό και κομματικό, μέσα στο οποίο ανέπτυξαν στο νου τους μια αλλοπρόσαλλη αυτοαναφορική πραγματικότητα, σαν αυτή των τρελών του πλοίου;
Μπορούμε να τελειώνουμε με αυτούς πριν τελειώσουν αυτοί με εμάς, που στα μάτια των σαλεμένων είμαστε το έρμα και το φορτίο του καραβιού τους;
Το αξίζουμε άραγε;

Δημοφιλείς αναρτήσεις