ΔΟΥ Τυρνάβου

ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ

Εχουμε και λέμε. Ο Ροντούλης δεν πρόλαβε να γίνει υφυπουργός Οικονομίας και προσέφερε εθνικές υπηρεσίες παρεμβαίνοντας για να μην κλείσουν οι ΔΟΥ Τυρνάβου και Αγιάς. Καθόλου συμπτωματικό ότι και οι δύο βρίσκονται στην ιδιαίτερη εκλογική του περιφέρεια. Ο Βορίδης ήταν

μέχρι χτες κήρυκας της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων, αλλά μόλις ορκίστηκε υπουργός Μεταφορών έστειλε το μήνυμα στους ιδιοκτήτες ταξί ότι δε θα εφαρμόσει το νόμο Ραγκούση. Για να γίνει ακόμη σαφέστερο το στίγμα του, ζήτησε να εξαιρεθεί από την εργασιακή εφεδρεία το προσωπικό των δημόσιων συγκοινωνιών. Ο Σαμαράς εξέδωσε ντιρεκτίβα ότι δε θα ψηφίσει τη μείωση των επικουρικών συντάξεων, ενώ δε συμφωνεί ούτε με την απελευθέρωση των ιδιωτικών μεταφορών. Ο Αρβανιτόπουλος, πάνω που κατάλαβε τι κάνει ένας υφυπουργός Παιδείας, ζήτησε να εξαιρεθούν από την εφεδρεία οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ. Λες και βρισκόμαστε στη δεκαετία του '50 («και ποτάμια θα σας φέρουμε»), τα δύο κόμματα της «δεξιάς πολυκατοικίας» δε χάνουν ευκαιρία να απευθυνθούν στο δυνητικό εκλογικό ακροατήριο και να το διαβεβαιώσουν ότι κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να διαιωνιστεί το καθεστώς των εξαιρέσεων. Την ίδια ώρα, οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν χρόνο για τέτοιες πεζές έγνοιες. Ασχολούνται με την εσωκομματική κούρσα. Και κάποιοι από τους επίδοξους νέους ηγέτες κάνουν δηλώσεις μετανοίας προς το λαϊκισμό, αποκηρύσσοντας μετά βδελυγμίας τη μνημονιακή πολιτική και τις παραφυάδες της. Με πολιτικούς όρους, ελληνικούς βεβαίως, έχει ενδιαφέρον η πιρουέτα του κυρίου Χρυσοχοΐδη. Μόνο που αυτούς τους χορούς τους χορεύουν καλύτερα ο Τσίπρας και ο Μαΐλης. Οποιος θέλει αντιμνημονιακή ρητορεία, θα προτιμήσει το αυθεντικό. Οχι το ιμιτασιόν.
Και όλα αυτά τα γραφικά διαδραματίζονται πού; Σε μία χώρα που η οικονομία της είναι κλινικά νεκρή. Που διατηρείται στη ζωή με τεχνητή υποστήριξη. Που το πολιτικό της σύστημα έχει εξαντλήσει κάθε κεφάλαιο αξιοπιστίας. Που οι Ευρωπαίοι εταίροι της της δίνουν μία τελευταία ευκαιρία. Οπου κατακερματισμένες επαγγελματικές ομάδες προσπαθούν να περισώσουν ό,τι υπάρχει στην αυλή τους, αδιαφορώντας αν η γειτονιά γίνει στάχτη. Οπου καιροσκόποι προπαγανδίζουν την επιστροφή στη δραχμή, έχοντας προηγουμένως εξασφαλίσει τα ευρώ τους σε τράπεζες του εξωτερικού. Οπου πολιτικά κόμματα επενδύουν στην αγωνία του κόσμου, υποσχόμενα λύσεις που υπάρχουν μόνο στον κόσμο των παραισθήσεων - ή του Κιμ Γιονγκ Ιλ. Σ' αυτήν τη χώρα και σ' αυτήν τη στιγμή, η πολιτική εξαντλείται στο πώς δε θα κλείσει η εφορία Τυρνάβου.
Με ποιους πήγε κι έμπλεξε ο Παπαδήμος, αλλά δεν το έχει πει (ακόμη);