Ο νέος κόσμος των δικτύων και οι νέες απαιτήσεις στην άρθρωση πολιτικής…
“ Ο John Naisbitt είναι, αναμφίβολα, μια παγκοσμίου φήμης φυσιογνωμία στο χώρο της πρόβλεψης τάσεων. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, τα βιβλία του παρείχαν ακριβείς προβλέψεις για τις σημαντικότερες αλλαγές που θα επηρεάσουν τον κόσμο.
Προτείνει εδώ κα αρκετά ήδη χρόνια πως πρέπει να επανεξετάσουμε το λεξιλόγιο μας, μεταξύ άλλων, και τον ορισμό του τι είναι πραγματικά η πολυεθνική εταιρία, πως λειτουργεί και πως αναπτύσσεται, στις μέρες μας…
Παράλληλα μας προτρέπει να ανατοποθετήσουμε την έννοια αυτού που λέμε «μεγάλο», καθώς έχει αποκτήσει πλέον άλλη σημασία από αυτήν που οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται..
Υπογραμμίζει πως «αυτό που συμβαίνει είναι ότι υπάρχουν πλέον μεγάλα δίκτυα, και όχι μεγάλοι υπολογιστές. Και επεξηγεί:
«Η λειτουργία του δικτύου δεν καθορίζεται σε κάποια κεντρικά γραφεία. Για να λειτουργήσει ένα δίκτυο, ο καθένας που συνδέεται σε αυτό θα πρέπει να αισθάνεται ότι βρίσκεται στο κέντρο. Τότε μόνο το δίκτυο είναι ισχυρό… Η επανάσταση των τηλεπικοινωνιών από τη μια μεριά δημιουργεί και τεράστια παγκοσμιοποιημένη οικονομία ενιαίας αγοράς, και από την άλλη συμβάλει στη συρρίκνωση του μεγέθους των επιμέρους στοιχείων της αγοράς… Χιλιάδες συμμαχίες και χιλιάδες επιχειρηματίες θα συγκεντρώσουν όλες τις ιδέες που έχουν και όλα τα μέσα επικοινωνίας που διαθέτουν, και από αυτή τη συγκέντρωση θα προκύψουν χιλιάδες συνδυασμοί…»
Σε αυτήν την κατεύθυνση σημειώνει μια σημαντική ανατοποθέτηση των πραγμάτων, στις μέρες μας: «Το σύνθημα της Νέας Εποχής που έλεγε «να σκέφτεσαι σε παγκόσμιο επίπεδο, να δρας σε τοπικό επίπεδο» έχει πλέον αντιστραφεί. Διότι όσο περισσότερο παγκοσμιοποιείται ο κόσμος, τόσο περισσότερο τείνουμε να σκεφτόμαστε στο επίπεδο του πολύ κοντινού μας περιβάλλοντος. Όσο περισσότερο παγκοσμιοποιείται ο κόσμος, τόσο περισσότερο λειτουργούμε σαν μέλη μιας μικρής φυλής».
Με απλή διατύπωση, αντίθετα από ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι, η παγκοσμιοποίηση δεν εξαλείφει το «τοπικό» αλλά σαν να του επαναποδίδει μια αυξημένη σημασία και δραστικότητα …
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, σαν να υλοποιείται μια μεταστροφή από το έθνη-κράτη στα δίκτυα . Όσο μεγαλύτερο γίνεται το σύστημα, τόσο αποτελεσματικότερα πρέπει να καθίστανται τα μέρη του, και τα πλέον αποτελεσματικά μέρη του είναι αυτά που λειτουργούν σχετικώς αυτόνομα. Παράλληλα συντελείται μια μεταστροφή από την οικονομία των παραγωγών στην οικονομία των καταναλωτών, μια μεταστροφή από τη δυτική επιρροή προς τον ασιατικό τρόπο λειτουργίας και μια μεταστροφή από τον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία της αγοράς…
Συνολικότερα, σημειώνει την δραστική ανάδυση νέων διαστάσεων , όπως η μεταστροφή του παγκόσμιου πληθυσμού από τα χωριά στις μεγαλουπόλεις, η μεταστροφή από την οικονομία εντάσεως εργασίας στην οικονομία εντάσεως τεχνολογίας, η μείωση της αντρικής κυριαρχίας και η ανάδυση της συλλογικής δύναμης των γυναικών και η μεταστροφή από τη Δύση στην Ανατολή
Φυσικά, ο John Naisbitt υπογραμμίζει την σημαντική μετατόπιση της ισχύος «προς την Ανατολή» και σημειώνει, ήδη από την δεκαετία του ’90: «Η κρίση υπέδειξε κάποιες ουσιαστικές αδυναμίες του ασιατικού καπιταλιστικού συστήματος, ξεπερασμένη γραφειοκρατία, δωροδοκίες και διαφθορά, έλλειψη διαφάνειας στο τραπεζικό σύστημα… Από την εμπειρία αυτή οι χώρες της Ασίας θα πάρουν ένα πολύτιμο μάθημα και θα επανέλθουν στο προσκήνιο ισχυρότερες παρά ποτέ» . Και κατά τα φαινόμενα οι εξελίξεις των δικαιώνουν και σε αυτό .
Όλα τα προηγούμενα, στην οπτική του, οδηγούν στην αναζήτηση μιας ριζικά ανανεωμένης αντίληψης και για άρθρωση πολιτικής.
Σημειώνει πως στο επίπεδο της διακυβέρνησης η κυρίαρχη τάση οδηγεί προς την κατεύθυνση της άμεσης δημοκρατίας και ως ο χώρος των «συμμετοχικών» κυρίως επιχειρήσεων αποτελεί προάγγελο των γεγονότων που θα συμβούν σε άλλους τομείς. Όπως οι νέοι ηγέτες στον χώρο των επιχειρήσεων είναι διευκολυντές οι οποίοι διαχωρίζουν τι είναι τοπικό και τι είναι παγκόσμιο και διευκολύνουν τη δημιουργία επιχειρηματικού πνεύματος, πράγμα που είναι απολύτως σημαντικό, έτσι θα πρέπει να δρουν και οι πολιτικές ηγεσίες.
Ο John Naisbitt δεν εμφανίζεται ιδιαίτερα αισιόδοξος για το μέλλον της Ευρώπης, εδώ και αρκετά χρόνια . Ένας από τους λόγους για τους οποίους πιστεύει ότι η Ευρώπη θα βαλτώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι ότι οι γραφειοκρατικές κυβερνήσεις της δεν ενθαρρύνουν επαρκώς τους επιχειρηματίες και, συχνά μάλιστα, είναι εχθρικές απέναντι τους.
Αντίθετα για τις ΗΠΑ εμφανίζεται πιο αισιόδοξος, καθώς ένας άλλος λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ είναι πιο φιλόξενες προς τους επιχειρηματίες είναι ότι στις ΗΠΑ μπορεί μια εταιρία να ξεκινήσει να λειτουργεί μέσα σε μια ώρα. Και ως άμεση απόδειξη αυτής της φιλικής προς την επιχειρηματικότητα πολιτική των ΗΠΑ σημειώνει το πώς διαφορετικές Πολιτείες ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να προσελκύσουν νέες επιχειρήσεις οι οποίες θα δραστηριοποιηθούν στην περιοχή τους και προσφέρουν κίνητρα, όπως φοροαπαλλαγές για τα πρώτα τρία χρόνια της λειτουργίας και άλλα.
Το αποτέλεσμα μάλιστα καθίσταται σωρευτικό καθώς η τακτική αυτή ίσχυσε για αρκετές δεκαετίες,
και έχει ήδη δημιουργήσει ένα εξαιρετικά πρόσφορο έδαφος για τους Αμερικανούς επιχειρηματίες… ”
