“ Η ανάλυση της παρούσας κρίσης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας φαίνεται πως στις περισσότερες προσεγγίσεις της συνεχίζει να εξαντλείται -και, δυστυχώς, να καθηλώνεται, ακόμη κι έως σήμερα…- στην λογική των συγκυριακών, πυροσβεστικών «λύσεων».
Παράλληλα, η αδιάλειπτα αγχώδης και «οριακή» αντιμετώπιση των μακροοικονομικών ανισορροπιών φαίνεται πως, δυστυχώς, θέτει διαρκώς σε δεύτερη μοίρα, στην οπτική της οικονομικής πολιτικής της χώρας, τις σημαντικότερες, τις πλέον κρίσιμες διαστάσεις για την δομική και μακρόπνοη αντιμετώπιση της κρίσης του κοινωνικοοικονομικού μας συστήματος.
Συγκεκριμένα, στην άρθρωση της πολιτικής εξόδου από την κρίση, έως σήμερα, φαίνεται να αποδίδεται στην πράξη ελάχιστη βαρύτητα στην μικρο-οικονομική (επιχειρηματική) και μεσο–οικονομική (κλαδική, περιφερειακή και τοπική) πτυχή της ύφεσης που βιώνουμε. Σαν να μας απασχολεί αποκλειστικά το να κρατήσουμε τον «ασθενή» (την ελληνική οικονομία) στην ζωή, με αποσπασματικές και βραχύπνοες προσπάθειες (αύξηση της φορολογίας, οριζόντιες επιβαρύνσεις, χαράτσια…) παραμελώντας συστηματικά – και συχνά επιβαρύνοντας ακόμα…- τις επιμέρους οργανικές (κλαδικές και περιφερειακές) και κυτταρικές (επιχειρηματικές) λειτουργίες του. Μα κάτι τέτοιο, εύκολα γίνεται κατανοητό στην μεταφορά μας, δεν μπορεί επ’ ουδενί να οδηγήσει στην γρήγορη έξοδο από την «εντατική». Απλά, κρατά τεχνητά τον ασθενή στην ζωή αδυνατίζοντας, όμως, κλιμακωτά την συνολική φυσιολογική του κατάσταση και, μαζί, όλες τις προοπτικές ταχείας αποκατάστασης της υγείας του…
Κι όμως, κυρίως στην εστίαση επί αυτών των δυο διαστάσεων (μικρο και μεσο-οικονομικό επίπεδο) βρίσκεται η αναγκαία βάση για οποιαδήποτε βιώσιμη έξοδος από το σκοτεινό τούνελ που διερχόμαστε. Και μέσα από την επαναπροσέγγιση αυτών των δυο επιπέδων ανάλυσης της οικονομίας μας πρέπει να έρθει, επιτέλους, στο επίκεντρο των συζητήσεων μας το πολυσύνθετο πρόβλημα της αστάθειας, της ρευστότητας, της ατονίας και της αποτρεπτικότητας του επενδυτικού περιβάλλοντος. Τελικά, από αυτήν την δομική ανεπάρκεια του επιχειρηματικού περιβάλλοντος στην χώρα μας προκύπτει, αναπαράγεται και θα αναπαράγεται, η τραγικά διογκούμενη ανεργία και η μέγγενη των χαμηλών εισοδημάτων: εδώ βρίσκεται η καρδιά του προβλήματος μας…
Επενδυτική Ελκυστικότητα :
Κάθε ουσιώδης προσπάθεια με σκοπό το άνοιγμα ενός νέου μονοπατιού ανάπτυξης για την οικονομία μας, απαιτεί –και χωρίς καμιά δυνατότητα αναβολής πλέον – την δραστική ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, της καινοτομίας, της εξωστρέφειας και της επενδυτικής ελκυστικότητας του παραγωγικού ιστού της χώρας μας. Κι ο διογκούμενος εφιάλτης της ανεργίας μπορεί να ξεπεραστεί διατηρήσιμα και σε μακρόχρονο ορίζοντα, μονάχα μέσα σε μία οικονομία που θα διαθέτει ιδιωτικές επιχειρήσεις με ισχυρή προσαρμοστικότητα, επιχειρήσεις οι οποίες θα τολμούν και θα καταφέρνουν να καινοτομούν και να αλλάζουν αποτελεσματικά, αλλά και μιας κοινωνίας εργαζομένων οι οποίοι θα προσφέρουν το προϊόν της εργασίας τους σε όρους υψηλής ποιότητας και ικανοποιητικών αμοιβών.
Στον πυρήνα της προβληματικής της «εξόδου από την κρίση» βρίσκεται αναπότρεπτα το «στοίχημα» της δραστικής ελάφρυνσης από βάρη, της προάσπισης και της καλλιέργειας της υγιούς και προσαρμοστικής ιδιωτικής επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα.
Η κοινωνική πληγή της ανεργίας θα μπορέσει να ξεπεραστεί διατηρήσιμα, μονάχα μέσα σε μια οικονομία που θα διαθέτει ικανές και «επιθετικές» ιδιωτικές επιχειρήσεις, επιχειρήσεις που θα μπορούν να παράγουν, να επιβιώνουν, να κερδίζουν και να αναπτύσσονται, μέσα στον σύγχρονο, σκληρό παγκόσμιο ανταγωνισμό. Και χωρίς την σύσταση μια συνολικής προοπτικής για την ανάπτυξη υγιών ιδιωτικών επιχειρήσεων «νέας γενιάς», η εργασία στην χώρα μας θα καθίσταται όλο και πιο ανασφαλής, όλο και πιο απεμπλουτισμένη, όλο και πιο κακοπληρωμένη.
Τα κρίσιμα θέματα που οφείλουν να αποτελέσουν το «νέο κέντρο» των αναζητήσεων μας ως κοινωνία, για τη διατηρήσιμη έξοδο από την κρίση και την πραγματική διασφάλιση της εργασίας, συνοψίζονται στα 6 ακόλουθα:
1. «Αποενοχοποίηση» στην πράξη της έννοιας της υγιούς ιδιωτικής επιχειρηματικότητας
Ας αντιληφθούμε – έστω και την ύστατη στιγμή…- πως ο ιδιώτης επιχειρηματίας δεν είναι «εκ φύσεως, ο κακός της ιστορίας». Ο ρόλος του είναι κρίσιμος και αναντικατάστατος, καθώς χωρίς καινοτόμο και προσαρμοστική επιχειρηματικότητα αδυνατούν να παραχθούν και να διατηρηθούν, πλέον, βιώσιμες θέσεις εργασίας και ικανοποιητικά εισοδήματα στα πλαίσια του συστηματικά οξυνόμενου παγκόσμιου ανταγωνισμού. Κατ’ επέκταση, χωρίς επαρκή κέρδη και εισοδήματα στους εγχώριους παραγωγικούς συντελεστές δεν μπορούμε επ’ ουδενί να έχουμε ως κοινωνία επαρκείς φορολογικούς πόρους, δημοσιονομική υγεία και προοπτική σταθερότητας, όπως και οποιαδήποτε πιθανότητα δόμησης μιας βιώσιμης τροχιάς κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης, δικαιοσύνης και ασφάλειας στο μέλλον.
Τελικά, χωρίς ισχυρή και καινοτόμο επιχειρηματικότητα δεν υπάρχει καμία θετική προοπτική, όχι μόνον για την οικονομία μας αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία μας.
Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει πως και η ιδιωτική επιχειρηματικότητα στην χώρα μας, σήμερα, βρίσκεται στην «καλύτερη δυνατή κατάσταση», πως είναι θωρακισμένη και πανέτοιμη να κατακτήσει το δύσκολο μέλλον που ανοίγεται μπροστά της. Εντελώς αντίθετα, γίνεται προοδευτικά όλο και σαφέστερο πως ένα μεγάλο κομμάτι της έχει ανάγκη από ριζικό εκσυγχρονισμό, βαθύ επανακαθορισμό και επανασύσταση του ρόλου της…
Στην πραγματικότητα, την «εποχή των βολεμένων» όχι μόνο στίφη «εργαζομένων» κηφήνων βρήκαν «ζεστή αγκαλιά» στο «φιλεύσπλαχνο Κράτος» μας, αλλά και πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις «αφομοιώθηκαν» στην πρακτική του «Διαφθείρω, την σκαπουλάρω και περνάω μια χαρά… Γιατί να εκσυγχρονισθώ;…». Κατ’ αυτόν τον τρόπο σήμερα, ένα μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων στην Ελλάδα, παραπέμπει σε μια «επιχειρηματικότητα» στενά κρατικοδίαιτη, «μαύρη», επιφανειακή, λειτουργικά ανεπαρκή, επιρρεπή στην ανομία και στενά καιροσκοπική: στην ουσία, μια «επιχειρηματικότητα» χωρίς πραγματική προοπτική επιβίωσης και, στο βάθος, κοινωνικά επιζήμια.
Αυτού του είδους η «επιχειρηματικότητα», ουδεμία σχέση έχει με την υγιή επιχειρηματική δράση που απαιτεί μια σύγχρονη αναπτυξιακή τροχιά για τον τόπο μας και πρέπει, επιτέλους, να τελειώνει: κακό μας έκανε, καλό δεν θα μας κάνει…
Και μακάρι η παρούσα κρίση να βοηθήσει στον ταχύτερο δυνατό ενταφιασμό της…
2. Πρώτη προτεραιότητα, πλέον, στο ζητούμενο της ανταγωνιστικότητας
Η ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας και η δυνατότητά της να αναπτύσσεται μακρόπνοα προσδιορίζεται, τελικά, από την ικανότητα των επιχειρήσεών της στο να καταφέρνουν να επιβιώνουν και να αναπτύσσονται στο εσωτερικό του διαρκώς εντεινόμενου παγκοσμίου ανταγωνισμού.
Η επιχειρηματική ανταγωνιστικότητα, βαθύτερα, είναι το κύτταρο της εθνικής ανταγωνιστικότητας και έτσι μια χώρα με επιχειρήσεις που διολισθαίνουν σε μια διευρυνόμενη απώλεια της ανταγωνιστικότητας τους, αργά ή γρήγορα, εισέρχεται στη δίνη μιας διαρθρωτικής κοινωνικοοικονομικής κρίσης και καθηλώνεται στην παγίδα της ύφεσης. Και σε αυτή την εξέλιξη καμιά μακροοικονομική «αλχημεία» δεν μπορεί, επί μακρόν, να συγκαλύψει την θλιβερή πραγματικότητα…
Στο βάθος, τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτής της πολύχρονης και βαθμιαίας δομικής φθοράς της ανταγωνιστικότητας του παραγωγικού ιστού της χώρας μας βιώνουμε σήμερα…
Στην Ελλάδα, για πάρα πολλά χρόνια η κρίσιμη συνειδητοποίηση της σημασίας της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων μας παρέμεινε στην πολιτική αφάνεια: με την «ευγενική» ιδεολογική συνδρομή των «φιλολαϊκών αρχιτεκτόνων» των σημερινών «αδιεξόδων» μας.
Μα χωρίς δραστική τόνωση της ανταγωνιστικότητας του παραγωγικού μας ιστού δεν υπάρχει μέλλον έξω από την κρίση.
Αυτό πρέπει, επιτέλους, να το συνειδητοποιήσουμε χωρίς υπεκφυγές και πρόσθετες καθυστερήσεις.
3. Προσπάθεια συστηματικής αύξησης της ελκυστικότητας των προϊόντων μας στην διεθνή αγορά
Για να επιβιώνει και να αναπτύσσεται κάθε είδους και κλαδικής στόχευσης σύγχρονη ιδιωτική επιχείρηση πρέπει να καταφέρνει να βρίσκει, να κατακτά και να κρατά ικανοποιημένους τους πελάτες της, στην εγχώρια αλλά και στην διεθνή αγορά. Για πολλές επιχειρήσεις στη χώρα μας και αυτό σαν να είχε «ξεχαστεί», για πολλά χρόνια…
Η μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρήσεων μας ποντάροντας, σχεδόν αποκλειστικά, στο «εύκολο πορτοφόλι» του «στερημένου άρχοντα» -λαρτζ και πολυδανεισμένου…- Έλληνα πελάτη, στην παθογενώς διογκωμένη ζήτησή του εξαιτίας και της «κρατικής ανοιχτοχεριάς», στις ακαμψίες της εγχώριας αγοράς και στις ποικίλες στρεβλώσεις του υγιούς ανταγωνισμού, κατάφερναν να παράγουν και να «μοσχοπουλούν» στην εσωτερική αγορά προϊόντα ελάχιστα ελκυστικά σε όρους παγκόσμιου ανταγωνισμού.
Παράλληλα, ως εθνική οικονομία στηριγμένη στα δανεικά αποκτήσαμε την «συνήθεια» να εισάγουμε τα πάντα, χωρίς να παράγουμε σχεδόν τίποτα.
Οι εξαγωγικές επιδόσεις της οικονομίας μας όμως, από εδώ και κάτω, έχουν τεράστια σημασία και ειδικά στην προσπάθεια εξόδου της οικονομίας μας από την ύφεση. Και για να επιτύχουμε ελκυστικές εθνικές παραγωγές, διακλαδικά, θα πρέπει να βελτιώσουμε δραστικά τη σχέση ποιότητάς τους προς την τιμή τους.
Η μονοδιάστατη συμπίεση του κόστους παραγωγής, δε, που θα επέτρεπε την μείωση της τιμής τους, είναι λάθος να γίνεται αντιληπτή ως ο «μονόδρομος της διάσωσης». Αντίθετα, η διάσταση της ποιότητας είναι αυτή που πρέπει να συγκεντρώσει, πλέον, το κύριο ενδιαφέρον μας. Και ποιότητα είναι αυτό που κρίνει ο διεθνής πελάτης ως ποιότητα: αυτό που του δίνει χρησιμότητα και ικανοποίηση…
Και σε τελική ανάλυση, το κρίσιμο ζητούμενο για την οικονομία μας δεν έγκειται στο να πλησιάσουμε τις «τιμές του Κινέζου» (άρα και τις αμοιβές του…), αλλά την «ποιότητα του Ευρωπαίου»…
4. Ενίσχυση της προσαρμοστικότητας των επιχειρήσεών μας και συνεχής εκσυγχρονισμός
Ωστόσο, αυτή η διακαώς επιζητούμενη ενίσχυση της ελκυστικότητας της εθνικής μας παραγωγής δεν πρόκειται να «πέσει από τον ουρανό»: δεν είναι ζήτημα απλής «φιλοτιμίας» ή άσκηση στιγμιαίου «ηρωισμού»…
Απαιτεί δραστική στρατηγική ανανέωση, συστηματική τεχνολογική αναβάθμιση και ταχύ διαχειριστικό εκσυγχρονισμό στο εσωτερικό των επιχειρήσεων μας. Και αυτοί οι στόχοι αποτελούν, κατά την άποψη μου, την κεντρική πρόκληση, σχεδόν για το σύνολο των ελληνικών επιχειρήσεων, σήμερα.
Οι επιχειρήσεις που επιθυμούν να βγουν από την παρούσα κρίση οφείλουν, σήμερα, να επιταχύνουν τις εσωτερικές προσπάθειες συνολικής ανατοποθέτησης και αναβάθμισης της δράσης τους ενώ, παράλληλα, η «αναγέννηση» τους θα πρέπει να επιδιωχθεί και να επιτελεστεί, συγχρόνως, τόσο σε στρατηγικό όσο και σε τεχνολογικό και διοικητικό επίπεδο.
Όσο δύσκολα κι αν φαίνονται τα παραπάνω μέσα σε συνθήκες βαθιάς ύφεσης και τεράστιας έλλειψης ρευστότητας, η προσπάθεια καθίσταται, πλέον, απολύτως καθοριστική για το μέλλον…
5. Αφομοίωση νέας τεχνολογίας, απελευθέρωση του καινοτομικού δυναμικού και της δημιουργικότητάς μας
Το εθνικό παραγωγικό μας σύστημα, στην πραγματικότητα, είναι ένα σύστημα που υστερεί σημαντικά και σε πολλές «άϋλες» διαστάσεις, έναντι των αντιστοίχων των Ευρωπαίων εταίρων μας. Οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε και να επιδιώξουμε την γρήγορο κλείσιμο αυτής της ψαλίδας…
Στην πραγματικότητα, η νέα τεχνολογία, ενώ υιοθετείται στην κοινωνία μας ταχύτατα σε καταναλωτικές χρήσεις, βρίσκει πολύ συχνά ισχυρά εμπόδια στην αποτελεσματική και ολοκληρωμένη αφομοίωσή της από την «τυπική» ελληνική επιχείρηση. Παρομοίως, η μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρήσεων στην Ελλάδα, εκ παραδόσεως, δείχνουν να έχουν μεγάλη δυσκολία στο να δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα στο εσωτερικό τους, ένα οργανωσιακό κλίμα το οποίο να αφήνει χώρο για δημιουργικό πειραματισμό, για καινοτομικές πρωτοβουλίες και για αποτελεσματική και ανοικτόμυαλη διαχείριση της αλλαγής. Όλες, όμως, οι παραπάνω διαστάσεις αποτελούν και το καθοριστικότερο ίσως στοίχημα που καλούνται να κερδίσουν οι επιχειρηματίες και τα στελέχη στην Ελλάδα του σήμερα και του αύριο.
Συνολικότερα, ο κόσμος της παραγωγής μας πρέπει να βρει το «πώς» θα χτίσει και θα αναπτύξει μια νέα γενιά εξωστρεφών, «έξυπνων» και ευέλικτων επιχειρήσεων, πάνω στα συντρίμμια μιας κορεσμένης, καθησυχασμένης, εσωστρεφούς και οπισθοδρομικής επιχειρηματικότητας που πνέει τα λοίσθια. Τελειώνει μα και παρέχει με την απόσυρση της, ευτυχώς, τον ζωτικό χώρο για την ανάδυση του νέου…
6. Διάχυση νέας γνώσης
Η αναζητούμενη οικοδόμηση μιας νέας λογικής επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα περνά, κατ’ ανάγκη, μέσα από την παροχή και καλλιέργεια της γνώσης. Η άρθρωση της προσαρμοστικής επιχειρηματικότητας σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης απαιτεί, πέρα από το θάρρος και τη διάθεση ανάληψης ρίσκου, ανοικτό πνεύμα και κριτική ικανότητα από όλους, επιχειρηματίες και εργαζομένους και, φυσικά, εδώ αναδύεται ο ρόλος της Παιδείας μας, ο οποίος καθίσταται, πλέον, κρίσιμης σημασίας.
Με μια Παιδεία, σε όλες τις βαθμίδες της, εσωστρεφή και άτονη, συντηρητική και παραδοσιόπληκτη, στηριγμένη στην ανακύκλωση ξεθυμασμένων κοινοτοπιών και εχθρική στην αναζήτηση, την έρευνα και την δημιουργικότητα, δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο που έχουμε περιπέσει ως κοινωνικοοικονομικά σύστημα…
Σε αυτές τις 6 διαστάσεις βρίσκονται τα «κλειδιά» προς μια νέα τροχιά ανάπτυξης…
Και σε όλα τα παραπάνω, συγχρόνως,
είναι που πρέπει να χτίσουμε τώρα,
δυναμικά και με ανατρεπτικό πνεύμα,
τα νέα ισχυρά και μακρόπνοα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας του αύριο. ”
Χάρης Βλάδος: Τα ” Μετρα του Τσιπρα “
Μαζικό κοκτέιλ “παυσίπονων”… Και πλήρης ανικανότητα για τις απολύτως αναγκαίες πετυχημένες “χειρουργικές επεμβάσεις”… Σε όλα τα…
Χάρης Βλάδος: Οι 2 “τύποι” των σημερινών Ελλήνων…
“ Δυστυχώς, στην Ελλάδα κυριαρχουν 2 “τύποι ανθρώπων”… – Ο πρώτος, ο μακράν πλειοψηφικός, είναι ο…
Χάρης Βλάδος: Τα χαρακτηριστικά του σημερινού ηγέτη
Διευθύνω σημαίνει, με απλά λόγια, «κρατάω το τιμόνι» της επιχείρησης… Και σπάνια φτάνει οποιαδήποτε επιχείρηση με…
Χάρης Βλάδος: Επιχειρηματική δραστηριότητα και Πολιτική
Στα προβλήματα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και τους τρόπους επίλυσης, στους καιρούς της κρίσης, αναφέρθηκε ο λέκτορας…
Χάρης Βλάδος: Δεν ήρθαν “όλα στα ξαφνικά”…
Παρακινδυνευμένη Πρόβλεψη και Ετερόδοξη Προφητεία φαινόταν η Επιστημονική Προσέγγιση – μέσω αναλυτικής διερεύνησης και αξιολόγησης δεδομένων…
Χάρης Βλάδος: Εκνευριστική αδιαφορία…Χονδροειδής άγνοια
“ Στις μέρες μας η ελληνική οικονομία και κοινωνία διέρχεται μια βαθιά κρίση. Κρίση όχι μονάχα…
Χάρης Βλάδος: Δεν λείπουν οι ηγέτες στον σύγχρονο κόσμο
Λείπουν οι ηγέτες ή λείπει η κατανόηση του τι πραγματικά σημαίνει ηγέτης; Μία από τις εκφράσεις…
Χάρης Βλάδος: Ο “εχθρός” της ακραίας φτώχειας
Σκαιόν το πλουτείν κ’ άλλο μηδέν ειδέναι. Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός μτφρ: Είναι φοβερό να…
Χάρης Βλάδος: Πίσω από τις μεγάλες Κρίσεις
Η αγορά κεφαλαίου στις μέρες μας ορθώς χαρακτηρίζεται ως το κομμάτι εκείνο της καπιταλιστικής αρχιτεκτονικής όπου…
Χάρης Βλάδος: Επιμένουμε στα ίδια παραμύθια…
“ Παρότι το εύρος των θέσεων και των προοπτικών για τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα δεν παύει…
Χάρης Βλάδος: Η “περίεργη ομάδα ανθρώπων”…
“ Δεν χωρά αμφιβολία, στα μάτια μου, πως οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα είναι, από εδώ…
Χάρης Βλάδος: σοβαρή κυβέρνηση…λογική φορολογία
“ Η φορολογία είναι κλοπή ”… “ Μπούρδες… (Κατ’ αναλογία με το επίσης ανόητο “η ιδιοκτησία…
Χάρης Βλάδος: Κρίσεις και Καινοτομία
“ Η κεντρική προβληματική εστιάζεται στην μελέτη της στενής εξελικτικής διασύνδεσης των τριών θεμελιωδών διαστάσεων/πυλώνων δόμησης…
Στο εσωτερικό των πιο έξυπνων επιχειρήσεων…
“ Ένα από τα πιο ευχάριστα πράγματα που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας συγγραφέας είναι το να…
Χάρης Βλάδος: 12 Επώδυνοι Κανόνες Επιβίωσης
“Ο αγώνας της οικονομίας λαμβάνει χώρα πάντοτε στο πλαίσιο ενός ενιαίου και ιστορικά προσδιορισμένου κοινωνικοοικονομικού πλαισίου.…
Χάρης Βλάδος: Ο Κυτταρικός Κινητήρας της Οικονομίας
“Πολλοί μαθητές και συνεργάτες μου, μέσα στην ήδη πολυετή περίοδο που διδάσκω στρατηγική και βοηθώ επιχειρήσεις…
Χάρης Βλάδος: Η λέξη-κλειδί για την οικονομία
“Κρίσιμης σημασίας θα πρέπει να είναι η εμπέδωση ενός σταθερού αλλά και ευοίωνου επιχειρηματικού κλίματος, το…
Χάρης Βλάδος: Η κρίση πονά αλλά γεννά το νέο…
“Ζούμε σε μια πολύ παράξενη εποχή. Όλα δείχνουν ότι η ελληνική οικονομία, η ελληνική κοινωνία, ολόκληρος…
Χάρης Βλάδος: Αυτονόητα και βεβαιότητες…τέλος
Στις αρχές του 21ου αιώνα όλα δείχνουν ότι η ελληνική οικονομία, η ελληνική κοινωνία, ολόκληρος ο…
Χάρης Βλάδος: τα οικονομικά της καινοτομίας
“ Στα θεμέλια ολόκληρου του οικοδομήματος της οικονομικής επιστήμης βρίσκεται η Κλασσική Πολιτική Οικονομία (ΚΠΟ). Αυτή…
Χάρης Βλάδος: Και με την Κρίση Ανταγωνιστικότητας, τι;
“Η αναβάθμιση της Ποιότητας και η συγκράτηση των Τιμών της εθνικής μας παραγωγής δεν μπορεί να…
Χάρης Βλάδος: Δεν μας φταίνε οι άλλοι…
“ Παρότι η κρίση του ελληνικού κοινωνικοοικονομικού συστήματος συμπίπτει χρονικά με ένα βαθύτερο ρεύμα αναδιάρθρωσης του…
Χάρης Βλάδος: Μυστήριο πράγμα ο “Έλληνας”…
“Θέλει – και καλά…- οι εκπρόσωποι του στο κοινοβούλιο να χαρακτηρίζονται από υψηλό ήθος και κολλαριστό…
Χάρης Βλάδος: Δεν παραμυθιάζω, δεν κολακεύω αδυναμίες…
“Εδώ και χρόνια… Δεν παραμυθιάζω, δεν πουλάω φρούδες ελπίδες, δεν κολακεύω αδυναμίες… Πόσοι όμως είναι διατεθειμένοι…
Χάρης Βλάδος: Το τρίπτυχο της επιτυχίας
Είναι τεράστιο λάθος αυτό που πολλοί κάνουν, λέγοντας ότι προτάσσουν τα κοινωνικά ζητήματα και ας έρθουν…
Νισαφι …
“ Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας, τόσα χρόνια, κατανάλωσε αφειδώς “πσεκασμένες αναλύσεις” και “συνωμοσιολογικές αρλούμπες”,…
Χάρης Βλάδος: Δεν αντέχει ο τόπος και άλλη καθυστέρηση…
Πολλοί νομίζουν, λανθασμένα, πως η βιομηχανική πολιτική είναι κάτι που αφορά, στενά, μονάχα τον τομέα της…
Χάρης Βλάδος: Οι ρίζες του σύγχρονου φιλελευθερισμού…
Οι ρίζες της θεωρίας της ανάπτυξης βρίσκονται στο έργο των κλασσικών οικονομολόγων του 18ου και 19ου…
Χάρης Βλάδος: Τι σημαίνει «νέο» και τι καινοτομία…
Ένα από τα ποιο ενδιαφέροντα και κρίσιμα ερωτήματα, στην οπτική μου, στην συνολική θεματική της ανάλυσης…
Χάρης Βλάδος: Η υγιής λύση στο δημοσιονομικό μας
“ Εσύ θα πληρώσεις τους “κλεμμένους φόρους”! ” “Αγαπητοί μου, η υγιής λύση στο δημοσιονομικό μας…
Χάρης Βλάδος: Δεν αγαπούμε τον στρατηγικό σχεδιασμό…
Επιχειρηματικότητα “στο Πόδι και στα Γρήγορα” … “ Στην Ελλάδα, δεν τον αγαπούμε τον συστηματικό και…
Χάρης Βλάδος: Ο σύγχρονος αποτελεσματικός μάνατζερ
Διευθύνω σημαίνει, με απλά λόγια, «κρατάω το τιμόνι» της επιχείρησης… Και σπάνια φτάνει οποιαδήποτε επιχείρηση…
Χάρης Βλάδος: Να επιχειρείτε πάντα σαν αληθινές γυναίκες
“ Για μένα η επιχειρηματίας του μέλλοντος είναι περισσότερο μια «τεχνοκράτης με καρδιά, με πείσμα και…
Χάρης Βλάδος: τα λέγαμε, τα γράφαμε, φίλοι αγρότες…
“ Το πρόβλημα της αγροτικής παραγωγής είναι πολύ βαθύτερο… ” Γιατί ΚΑΙ η ελληνική γεωργία, όπως…
Χάρης Βλάδος: «Δωρεάν ελευθερία», ποτέ και πουθενά …
“Ξέρετε, το νόημα της Στρατηγικής είναι ενιαίο και καθολικό… Η έννοια της Στρατηγικής δεν περιορίζεται, απλώς,…
Χάρης Βλάδος: Μαθήματα ανταγωνιστικότητας
Ένα από τα πιο συζητημένα, κρίσιμα αλλά και «σκιώδη» ζητήματα στον σύγχρονο δημόσιο διάλογο είναι και…
Χάρης Βλάδος: Ευχάριστο πράγμα η δικαίωση …
Ένα από τα πιο ευχάριστα πράγματα για έναν αναλυτή-συγγραφέα είναι να διαπιστώνει πως το πέρασμα του…
Χάρης Βλάδος: “Βαθύτερα” τα προβλήματα της χώρας…
“ Η εκρηκτικότητα των μακρο-οικονομικών ανισορροπιών -και της καταφανώς αναποτελεσματικής διαχείρισης του δημοσίου ελλείμματος και χρέους…
Χάρης Βλάδος: Οικονομικά και αριθμοί…
Πολλοί νομίζουν πως «Οικονομικά» σημαίνουν μονάχα «αριθμοί»… Αλλά, δεν… Μόνοι τους δεν λένε τίποτα…
Χάρης Βλάδος: Η κρίση αυτή δεν είναι το τέλος…
Σκέψεις για την οικονομική πολιτική στην Ελλάδα… Επειδή με “γαργαλάνε” μερικοί φίλοι για να παρουσιάσω συγκεκριμένα…
Χάρης Βλάδος: Διαβάστε και κάτι ουσιώδες …
“Αφήστε τις ανοησίες περί “γονιδίων”, “ξένων δάκτυλων”, “συνωμοσιών”, “προδοσιών” και “του κακού του ριζικού μας”… Στο…
Χάρης Βλάδος: Αποτυχημένες Πολιτικές ή Φιλελευθερισμός;
Ο «φιλελευθερισμός» ως ιδεολογικός σάκος του box:
Χάρης Βλάδος: Η κρισιμότερη τομή εξόδου απο την κρίση
Η οπτική μας, μας οδηγεί, τελικά στην πρόταση δόμησης μηχανισμών συστηματικής ανάπτυξης της γνώσης και της…
Χάρης Βλάδος: Τα 6 “κλειδιά“ του μέλλοντος που μας αξίζει…
“ Η ανάλυση της παρούσας κρίσης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας φαίνεται πως στις περισσότερες προσεγγίσεις…
Χάρης Βλάδος: Η κρισιμότερη ικανότητα κάθε «παίκτη»
Το «νέο» μπαίνει πάντοτε στην ζωή μας ως μια απόπειρα προσαρμογής, στις αλλαγές που αντιμετωπίζουμε. Και…