“Όλα δείχνουν ότι η ελληνική οικονομία, η ελληνική κοινωνία, ολόκληρος ο κοινωνικοοικονομικός σχηματισμός στην Ελλάδα, σε όλες του τις πτυχές, βρίσκεται, στις αρχές του 21ου αιώνα, μπροστά σε ένα εξελικτικό σταυροδρόμι…
“ Για Μια Νέα Βιομηχανική Πολιτική ”
Το σχετικά ενιαίο και προβλέψιμο μεταπολεμικό μοντέλο ανάπτυξης της οικονομίας μας θρυμματίζεται, όλο και περισσότερο• ένα πολύπλοκο μωσαϊκό νέων θέσεων, νέων δυνάμεων, νέων προοπτικών, νέων ευκαιριών και απειλών αναδύεται στη θέση της απερχόμενης εποχής. Ο παλιός κύκλος ανάπτυξης κλείνει μέσα από κλιμακούμενους βίαιους –συνήθως σιωπηλούς― σπασμούς· ένας νέος αγωνίζεται να αναδυθεί, να σταθεροποιηθεί. Η κρίση πονά αλλά η κρίση είναι που γεννά το νέο…
Και ακριβώς σε αυτό το σημείο αναφύεται, σύμφωνα με την άποψη του γράφοντος, η κρισιμότερη ίσως πρόκληση για τη σημερινή ελληνική οικονομία και κοινωνία. Η πρόκληση του να κατανοήσει, με γόνιμο και εποικοδομητικό τρόπο, αυτή τη νέα δυναμική πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης, που τη διαπερνά από άκρη σε άκρη. Να την κατανοήσει και να προσαρμοστεί βαθμιαία με ενεργητικό, συνεκτικό και προ-δραστικό τρόπο. Να προσαρμοστεί, όμως, όχι με τρόπο παθητικό, ασυνάρτητο και αντιδραστικό, όπως το συνηθίζει εν πολλοίς έως σήμερα. Να προσαρμοστεί έξυπνα, δημιουργικά και υπεύθυνα, προσπαθώντας να μειώσει, κατ’ αυτόν τον τρόπο, το κοινωνικοοικονομικό κόστος και να αυξήσει τα οφέλη της προοδευτικής ένταξής της, εάν είναι δυνατόν για όλα τα μέλη της…
Και το κυριότερο, όσο αναβάλλουμε τον αναγκαίο, πραγματικά ουσιώδη διάλογο περί παγκοσμιοποίησης, ο οποίος βρίσκεται τελικά στη ρίζα όλων των μεγάλων κοινωνικο-οικονομικών σύγχρονων ζητημάτων που μας απασχολούν, τόσο το χειρότερο για την κοινωνία μας ως σύνολο, και στο άμεσο και στο απώτερο μέλλον. Τόσο το χειρότερο για την μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και, ιδιαιτέρως μάλιστα, για τα πιο αδύνατα τμήματα της. Καμία αναβολή και καθυστέρηση δεν είναι χωρίς αναπτυξιακό τίμημα· και το συγκεκριμένο, μάλιστα, φαίνεται πως είναι και θα είναι οδυνηρά υψηλό…
“ Για Μια Νέα Βιομηχανική Πολιτική ”
Αυτό είναι τυπωμένο στο χαρτί το 2006…
(Γραμμένο ένα περίπου χρόνο, πριν, φυσικά…)
Στο “Η Δυναμική της Παγκοσμιοποίησης και οι Επιχειρήσεις στην Ελλάδα”, εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ…
Μόλις είχα πάρει την απόφαση να γυρίσω από το Παρίσι…
Τότε που “κανείς” δεν ήξερε “τίποτα”….
Κάποιοι συνάδελφοι μου έλεγαν τότε, μεταξύ αστείου και σοβαρού, πως με τέτοια γραπτά
το πήγαινα φιρί-φιρί να καταστρέψω την καριέρα μου στην Ελλάδα…
Όχι. Δεν καταστράφηκε η καριέρα μου…
Άλλα πράγματα καταστράφηκαν…
Και δύσκολα ξαναφτιάχνονται…”
