Ατάκτως ερριμμένα
“ Ι. - Για να τελειώνουμε με αυτήν τη θλιβερή ιστορία, το ζήτημα δεν είναι αν ο Χάιντς Ρίχτερ είναι καλός, κακός ή μέτριος ιστορικός (συγκροτήθηκε άραγε κάποια άτυπη επιστημονική επιτροπή κρίσης μονογραφίας) ούτε αν «(τους) τα λέει καλά», αλλά αν είναι θεμιτό να δικάζεται ιστορικός για τις απόψεις του.
- Πώς είναι «προσβλητικές κι υβριστικές» απόψεις που δεν έχουν τίποτε το καινοφανές, μια και απαντούν αρκετές φορές ειδικά στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία;
- Πόσοι από εκείνους που διατυπώνουν άποψη ή, κατά μείζονα λόγο, αισθάνονται προσβεβλημένοι έχουν κάνει τον κόπο να διαβάσουν το βιβλίο (πραγματικά, όμως, κι όχι απλώς κοπτοραπτική επιμελώς επιλεγμένων αποσπασμάτων, απομονωμένων από το συγκείμενό τους);
- Ας μου εξηγήσει κάποιος πώς είναι δυνατή η ποινική δίωξη κάποιου για βιβλίο που εκδόθηκε το 2011 βάσει νόμου που τέθηκε σε ισχύ τον Σεπτέμβριο του 2014; Είναι μήπως διαρκές το έγκλημα όσο συνεχίζει να κυκλοφορεί το σύγγραμμα στο εμπόριο; Και πώς δικαιολογείται κάτι τέτοιο;
ΙΙ. Όταν κατηγορείς κάποιον και προσδίδεις ίδια βαρύτητα στο έλασσον και το μείζον (ή, ακόμη χειρότερα, προτάσσεις το έλασσον), τότε τον αθωώνεις για το μείζον με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
ΙΙΙ. Όσοι οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ τον επικρίνουν με όρους αμιγούς καταστροφολογίας, αισθητικής κατάπτωσης, επίρριψης ευθυνών στον «ανώριμο λαό» ή ευχολογίων λογικής ώριμου φρούτου, τόσο θα παρατείνουν την ηγεμονία του στο εσωτερικό. Η εκθρόνισή του προϋποθέτει την ενδελεχή εξέταση και κατανόηση των αντικειμενικών αιτίων της αστραπιαίας ανόδου του.
Καλό Σαββατοκύριακο, φίλες και φίλοι!”
