“Οι εξουσιαστές των Εξαρχείων αποφασίζουν ποιός ζει και ποιός πεθαίνει.
Το κατάστημα που έκαψαν στη Θεμιστοκλέους στήριζε μία ολόκληρη οικογένεια.
Ποιός "αγώνας" τους δικαιολογεί;
Και για πόσο ακόμα;
Αντιγράφω από φίλη:
"Η κυρία που το είχε, τα σχεδίαζε και τα έραβε μόνη της στο υπόγειο, όπου ήταν το ραφείο.
Συντηρούσε την άνεργη και διπλωματούχο κόρη της, η οποία το άνοιγε όταν η μητέρα της πήγαινε για θεραπευτικά λουτρά στη λίμνη της Βουλιαγμένη.
Ήταν συμπαθέστατη και έκανε εδώ και 40 χρόνια αξιοπρόσεχτες και φθηνές δημιουργίες στον ίδιο χώρο, στον ίδιο δρόμο, στη Θεμοστοκλέους, επιλέγοντας πάντα βαμβακερά υλικά, γιατί τα συνθετικά της έφερναν δύσπνοια.
Έβλεπες πως ήταν από τα παλιά εκεί.
Μόνο τις Κυριακές έκλεινε και να που την Κυριακή μπήκε το μπουρλότο.
Ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας, γιατί έχω στενοχωρηθεί πολύ, πάρα πολύ με την ολική καταστροφή της οικογένειάς της και τη δική της.
Για το τίποτα!”
