Πάθαμε ανοσία στους φόρους!

“Οι συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές των φορολογούμενων προς τις εφορίες ξεπερνούν πλέον τα 82,2 δις. Σε αυτήν την χώρα το να κλέβει το κράτος τους πολίτες του μέσω φόρων για προσφορά ανύπαρκτων υπηρεσιών, θεωρείται πλέον κάτι το «φυσιολογικό» και δεν παραξενεύει κανέναν μας πια...



Οι κυβερνώντες θέλουν πάση θυσία να διασφαλίσουν τα έσοδα του Κράτους, έσοδα που τόσο πολύ θέλουν να αυξήσουν κατά 4,7% εν μέσω ύφεσης, αδιαφορώντας για την φοροδοτική ικανότητα και την ανθρωπιστική κρίση που προσχηματικά διακήρυτταν, τις επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία που δήθεν αγνοούν, τα προνόμια ορισμένων που σκανδαλωδώς διατηρούν, τις σπατάλες που προκλητικά επιτρέπουν, τις αργομισθίες που υποκριτικά συντηρούν και τους αχυρανθρώπους που αλαζονικά και εγκληματικά ταίζουν.

Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη τους ρεαλισμούς, την πραγματικότητα, την λογική και άλλα τέτοια «πεζά» πράγματα και ας δούμε τα πράγματα με τα μάτια του… οικονομικού επιτ(ρ)ελείου… «αισιόδοξα»…

Περνάει από την σκέψη των φωστήρων της κυβέρνησης η πιθανότητα να αποδειχθούν λανθασμένοι οι υπολογισμοί τους και το δημοσιονομικό αποτέλεσμα της φορομπηχτικής τους πολιτικής να είναι τελικά ΑΡΝΗΤΙΚΟ;;;

Βάσει των υπολογισμών της ίδιας της κυβέρνησης, το ’16, στο καλύτερο σενάριο θα έχουμε αύξηση εσόδων, με ταυτόχρονη αύξηση ανεργίας, με ταυτόχρονη πτώση της ιδιωτικής κατανάλωσης, πτώση των ήδη ανύπαρκτων επενδύσεων, με ταυτόχρονη μείωση ΑΕΠ!

Στο ΚΑΛΟ σενάριο του… επιτ(ρ)ελείου, η φορομπηχτική αυτή κυβέρνηση θα καταφέρει τελικά να εισπράξει 3,2 δις επιπλέον φόρους από τους φορολογούμενους που… την εξέλεξαν, για να ζήσει λίγο ακόμα το Τέρας του κρατισμού και του Δημοσιουπαλληλισμού.

Στο καλό σενάριο, όπως λέει η ΙΔΙΑ η κυβέρνηση, ο δείκτης ανεργίας θα επιδεινωθεί κι άλλο, η ανεργία θα αυξηθεί και πάλι… στο 25,8%.

Το ΑΕΠ θα πέσει 1% το ’15 και επιπλέον 1,3% το ’16 και θα κατρακυλήσει στα 174 δις, δηλαδή 3,2 δις ΚΑΤΩ από το ’14 και 10 δις από τις τότε προβλέψεις για το ’15. Η ιδιωτική κατανάλωση θα συρρικνωθεί 2,4% και η δημόσια 2,1%.

Το έλλειμμα των Ασφαλιστικών Ταμείων θα αυξηθεί κατά 1 δις ξεπερνώντας τα 2 πλησιάζοντας τα 2,2 δις.

Στην ΚΑΛΥΤΕΡΗ των περιπτώσεων το ’15 και το ’16, τα 2 χρόνια επί ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, μετά την «επιδείνωση του οικονομικού κλίματος που έχει συμβάλει στην αναβολή επενδυτικών σχεδίων, μετά την επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας, μετά την επιδείνωση της ρευστότητας στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και την επιβράδυνση της πορείας της οικονομίας προς την ανάκαμψη», φράσεις που ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Η ΙΔΙΑ η κυβέρνηση στο προσχέδιο, η απώλεια των εισοδημάτων θα είναι ΡΑΓΔΑΙΑ λόγω της πέραν πάσης λογικής ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΒΑΡΩΝ.

Η ίδια η κυβέρνηση αναίρεσε και πάλι τις εκτιμήσεις της για την άρση των κεφαλαιακών περιορισμών και τώρα την τοποθετεί 6 μήνες αργότερα, στο τέλος, λέει, του α’ εξαμήνου του ’16, λέει, ενώ μόλις πριν λίγες μέρες ο Σταθάκης την τοποθετούσε στο τέλος του ‘15.

Έπεσε δηλαδή πάλι άλλους… 6 μήνες έξω και θα μάθουμε να ζούμε με capital controls για άλλους 8 μήνες από τώρα στο… καλύτερο σενάριο και βλέπουμε...

Ή δεν ξέρουν καν ότι μας δουλεύουν

ή μας δουλεύουν και το ξέρουν.

Η πραγματική οικονομία θα παραμείνει στον πάγο έχοντας μάλιστα αυξημένες φορολογικές υποχρεώσεις.

Θα παραμείνει στεγνή.

Πιστωτική ανάπτυξη ΔΕΝ θα υπάρξει ούτε για τον επόμενο χρόνο ότι και αν πουν οι νάνοι της πολιτικής.

Οι τράπεζες τις καταθέσεις που έχασαν ΔΕΝ θα τις ξαναδούν στο άμεσο μέλλον και οι δανειοδοτήσεις ΔΕΝ θα αυξηθούν.

Για άλλα 2 χρόνια το τραπεζικό σύστημα ΔΕΝ θα μπορεί να χρηματοδοτήσει επαρκώς και αποτελεσματικά την πραγματική οικονομία που θα την βαραίνουν με χίλιους τρόπους νέοι φόροι.

Δηλαδή, ΑΝ ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ με τις αξιολογήσεις, τα προαπαιτούμενα, την ανακεφαλαιοποίηση, τις εκταμιεύσεις, στο καλύτερο δηλαδή σενάριο, αυτό που θα μείνει στο τέλος θα είναι η άνιση μάχη των συρρικνωμένων εισοδημάτων των ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ με τα ραβασάκια της εφορίας που θα ΙΣΟΠΕΔΩΣΟΥΝ την πραγματική οικονομία υπέρ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΩΝ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΣΤΩΝ.

Και τότε οι υπεύθυνοι με καμάρι θα πουν…

«Ήταν μία ωραία καταστροφή»

όπως είχε πεί κάποτε κι ο Καζαντζάκης.”