“Αναρωτιέται κανείς σε τι μπορεί να ελπίζει ένας πολίτης από αυτήν την «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΩΝ ΑΝΑΞΙΩΝ», σε μία χώρα ΕΚΤΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ. Κάθε μέρα ακούμε και βιώνουμε μία καινούργια μ@λ@κία.
Σε αυτή τη χώρα κανείς δεν πλήττει με τίποτα, αλλά δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να ελπίζει σε τίποτα. Η ανικανότητα είναι απαράμιλλη, είναι ολέθρια, είναι ισχυρότερη και από φυσικά φαινόμενα.
Ίσως να είναι θέμα χρόνου ώστε ο Τσίπρας να βιώσει πολιτικά την εκδίκηση της πραγματικότητας που υποκριτικά, δήθεν αγνοούσε, παρόλο που παίζει χωρίς αντίπαλο. Η φωτιά που άναψε η ψηφοφορία στα μπατζάκια της κυβέρνησης ενόψει ακόμα σκληρότερων αποφάσεων και ιδιαίτερα η σύγκρουση με τον Σακελλαρίδη, τον στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού, καίει επίσης και το πολιτικό κεφάλαιο Τσίπρας. Ένα πολιτικό κεφάλαιο που στηρίχθηκε σε έωλες υποσχέσεις, μεγάλα λόγια, ασάφειες, παροχολογίες, αντιμνημονιακό έως επαναστατικό λόγο και είχε ως αποτέλεσμα μία άνευ προηγουμένου επική ανακολουθία καίγεται σιγά-σιγά από την πραγματικότητα, γιατί κανείς, ποτέ και πουθενά δεν μπορεί να είναι σε μία διαρκή ρήξη με την πραγματικότητα χωρίς να υποστεί τις συνέπειες.
Σε αυτήν όμως την αλλοπρόσαλλη χώρα, οι πολίτες που ζητούν το ευνόητο, το να αντιπολιτεύεται αποτελεσματικά και αξιόμαχα η αξιωματική αντιπολίτευση την ευκόλως βαλλόμενη, την ευπρόσβλητη, την παραπαίουσα, την απαράδεκτη και ετοιμόρροπη κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου… το απλούστερο και ευκολότερο πράγμα στον κόσμο δηλαδή… ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να το έχουν. Μία αντιπολίτευση που ΔΕΝ χρειάζεται αντίπαλο για να χάσει. Χάνει μόνη της. Είναι να απορεί κανείς. Πρέπει να χαρεί κάποιος αν το φιάσκο αυτό είναι τελικά «θέμα ανικανότητας» και όχι «θέμα δόλου», όταν μιλάμε για τον κύριο διεκδικητή της εξουσίας;;;
Σε αυτή την αλλοπρόσαλλη χώρα, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι πολιτικοί άνδρες – νάνοι, αγνοούν τις λέξεις «ευθιξία», «παραίτηση» και «ανάληψη ευθύνης» για τις επικές αποτυχίες τους. Από ανίκανους και ανεύθυνους δεν μπορεί βεβαίως κανείς, να περιμένει ανάληψη ευθυνών και κάτι περισσότερο από το να μην… εμφανίζονται.
Είναι μεγάλο «επίτευγμα» το να «καταφέρεις» να στρέψεις τα φώτα σε δικό σου μπάχαλο, την στιγμή που η κυβέρνηση ψηφίζει προυπολογισμό τιγκαρισμένο σε νέους φόρους που πλήττουν τους πάντες και τα πάντα. Απαιτεί μεγάλο «ταλέντο» το να «μπορέσεις» να γίνεις εσύ το πρώτο θέμα και να βρίσκεσαι σε πολιτικό σεισμό, όταν ο άλλος ανακοινώνει πλειστηριασμούς… Έχει έρθει ένας προυπολογισμός-παραλογισμός-ευχολόγιο γεμάτος φόρους, φόρους και φόρους που καταδιώκει εισοδήματα υπέρ κράτους και συρρικνώνει οικονομικές δραστηριότητες υπέρ κομματόσκυλων και αυτό περνάει στα δευτερεύοντα.
Μία χώρα στην οποία δεν απαιτείται η δολοφονική μανία και ο φανατισμός τζιχαντιστών ώστε να υποστεί καταστροφές, αλλά μπορεί να καταστραφεί εξίσου εύκολα και αποτελεσματικά… μόνη της.
Μία χώρα σε τεντωμένο σκοινί, με μία κυβέρνηση που δεν κυβερνά και μία αντιπολίτευση που δεν αντιπολιτεύεται, με μεταρρυθμίσεις που δεν πραγματοποιούνται, νόμους που δεν τηρούνται, μία χώρα όπου κυριαρχεί η ασάφεια, η υποκρισία, ο πολιτικός αναλφαβητισμός, η κομματοκρατία, η αναξιοσύνη, μία χώρα που οι μεγαλύτεροι εχθροί της βρίσκονται εντός των τειχών της. Μία χώρα που κυριαρχεί η αμάθεια, η ημιμάθεια, η παραπληροφόρηση και η επιβράβευση των μαιντανών, των λαικιστών, των κομματόσκυλων, των φελλών, των «λίγων».”
.gif)
.gif)
