Το σύνδρομο του Rotherham ή μερικές σκέψεις, διαπιστώσεις και απορίες σχετικά με την τρομοκρατία. Το χτύπημα στο Παρίσι απεκάλυψε ότι οι τρομοκράτες ήταν όλοι Ευρωπαίοι υπήκοοι και μάλιστα οι περισσότεροι γνωστοί στις υπηρεσίες ασφαλείας.
Κανείς τους δεν ανταποκρίνονταν στο κλισέ του "απογοητευμένου νέου των λαϊκών προαστίων" που θέλει να εκδικηθεί την κοινωνία.
Αντίθετα, ήταν παιδιά μικρο-μεσαίων οικογενειών, με απόλυτα φυσιολογική κοινωνική συμπεριφορά, με δουλειά, με φίλους, με όλες τις προϋποθέσεις για μια κανονική ζωή.
Το ότι κάποια στιγμή έγινε το "κλικ" και πέρασαν στην αντίπερα όχθη, σημαίνει ότι υπήρχαν και υπάρχουν εξαιρετικά αποτελεσματικοί και ενεργοί μηχανισμοί προσηλυτισμού, που δρουν ανενόχλητα σε όλη την Ευρώπη, χωρίς να ενοχλείται πραγματικά η πολιτεία.
Ή μήπως κανείς δεν το παρατήρησε τόσα χρόνια, καμία υπηρεσία ασφαλείας;
Γιατί όμως να είναι έτσι;
Η περιοχή του Saint Denis στο Παρίσι είναι γνωστή και αρνητικά διάσημη από παλιά. Θυμάμαι πριν 25 χρόνια, ήταν αδιανόητο για κάποιον κανονικό άνθρωπο να πάει να ζήσει εκεί.
Σήμερα, τα πράγματα έχουν γίνει πολύ χειρότερα.
Πλήρης ανομία, εγκληματικότητα, δράση ομάδων που πουλούν προστασία στα μαγαζιά της περιοχής και, φυσικά, θύλακες τρομοκρατίας.
Γιατί όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 25 ετών το ανέχθηκαν αυτό;
Δεν ήταν προφανές ότι θα οδηγούσε εκεί που οδήγησε;
Η ίδια απορία ισχύει για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες που ανέχονται αντίστοιχες καταστάσεις. Ίσως η απάντηση να βρίσκεται σε αυτό που ανακαλύφθηκε πριν από λίγους μήνες στο Rotherham, μια μικρή επαρχιακή πόλη της Αγγλίας και που σήμερα μπορούμε να ερμηνεύσουμε κάτω από ένα πιο ευρύ πρίσμα.
Εκεί λοιπόν, από το 1997 έως το 2013 μια ολιγάριθμη σπείρα Πακιστανών δεύτερης γενιάς έκλεβε και βίαζε ανήλικα παιδιά, περίπου 1.400 τον αριθμό, (σωστά διαβάσατε, χίλια τετρακόσια), επί 16 ολόκληρα χρόνια, χωρίς κανείς να μιλάει.
Όσες καταγγελίες γίνονταν στο δήμο, στην αστυνομία, στις δικαστικές αρχές, θάβονταν συστηματικά.
Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο, αποκαλύφθηκε ότι όλοι οι "υπεύθυνοι" δεν αντιδρούσαν διότι διακατέχονταν από τον φόβο να μην θιγεί η πακιστανική κοινότητα της περιοχής και δημιουργηθούν εθνοτικές ταραχές.
Η οποία πακιστανική κοινότητα, η ίδια, έτρεμε τους λίγους αυτούς κακοποιούς που την εξεβίαζαν και την τρομοκρατούσαν...
Προφανώς ή ίδια λογική έχει κυριαρχήσει σε όλες τις αντίστοιχες περιοχές και έχει οδηγήσει στην αποδοχή της ανομίας, με πρόσχημα την ειρήνη μεταξύ των διαφόρων εθνοτήτων.
Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για μια τεράστια αδυναμία της Δύσης να βάλει τάξη στα του οίκου της.
Ολίγιστοι οι κυβερνώντες, διαχρονικά, αλλά και μία απαθής κοινή γνώμη που τελεί σε σύγχυση και ανακατεύει πολυπολιτισμικότητες, φιλοξενίες, δημοκρατίες και ευαισθησίες με την απλή κοινή ανομία.
Για να μην ξεβολευτεί και αντιμετωπίσει τα πραγματικά ζητήματα.
Μέχρι να γίνει το μπαμ.
.gif)
.gif)
