“Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, η δυσμενής κριτική που δέχεται αυτή η κυβέρνηση, εκκινεί από τις πεποιθήσεις των εκάστοτε σχολιαστών, σε σχέση με το τι είναι καλό για τους ίδιους.
Άντε και λίγο και για την χώρα, στον βαθμό που οι σχολιαστές εντάσσουν το δικό τους, προσωπικό καλό σε ένα γενικότερο πλαίσιο, πράγμα μάλλον σπάνιο, θα έλεγα.
Πολύ λίγοι καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση κάνει ότι θεωρεί καλό για την ίδια και την μακροημέρευσή της και, υπό αυτές τις συνθήκες, μάλλον επιτυχημένη, παρά αποτυχημένη, θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κανείς.
Συμβαίνει αυτό επειδή η χώρα δεν διαθέτει πραγματικό δημοκρατικό πολίτευμα, όπως πολλοί εσφαλμένα πιστεύουν. Σε μια γνήσια δημοκρατία οι κυβερνήσεις δεν υπηρετούν τα συμφέροντα της μίας ή της άλλης ομάδας ή ακόμη και τα συμφέροντα των ιδίων.
Είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένες, -δεσμευόμενες από κάποια πράγματα που στην Δύση τα ονομάζουν θεσμούς-, να υπηρετούν ένα συμφέρον που ονομάζεται δημόσιο, και που προκύπτει και κωδικοποιείται σχεδόν αυτόματα μέσα από τις πολύπλοκες και ανεξάρτητες μεταξύ τους διαδικασίες του πολιτεύματος. Και επειδή ακριβώς προκύπτει και κωδικοποιείται αυτόματα είναι πολύ δύσκολο για τις κυβερνήσεις να υπηρετήσουν αλλότρια συμφέροντα, του α΄, του β΄, του γ΄ή ακόμη και τα δικά τους.
Εμείς εδώ δεν μάθαμε σε αυτά. Αγνοούμε την έννοια του δημοσίου συμφέροντος, επειδή δεν έχουμε διαδικασίες που θα το προσδιορίσουν. Έτσι ο καθένας επιθυμεί μια κυβέρνηση που θα υπηρετεί το δικό του συμφέρον. Και με τον τρόπο αυτό καταλήγουμε σε κυβερνήσεις, που ελεύθερες από κάθε δέσμευση, καταλήγουν να επιδιώκουν αποκλειστικά το δικό τους, δημιουργώντας μια εικονική "νομιμότητα", που διαρκώς αλλάζει και που δεν υπόκειται στους περιορισμούς ενός πράγματος, που στην Δύση το λένε Σύνταγμα.
Αν ήμασταν σοβαροί δεν θα ζητούσαμε από την κυβέρνηση να είναι καλή και ηθική. Θα ζητούσαμε, για ξεκίνημα, από τους δικαστές να κάνουν την δουλειά τους. Αν την έκαναν η κυβερνήσεις θα γίνονταν αναγκαστικά καλές και ηθικές. Και θα ζητούσαμε από τους βουλευτές όλων των χρωμάτων να κάνουν την δική τους δουλειά. Που είναι να ξεχάσουν τις κομματικές πειθαρχίες και να κρίνουν τις εκάστοτε πράξεις της κυβέρνησης κατά συνείδηση, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα, Κάτι που επίσης από μόνο του θα έκανε τις κυβερνήσεις καλές και ηθικές.
Τώρα πολεμάμε ανεμόμυλους, ζητώντας την φιλοτιμία ανθρώπων που, από την θέση της κρατικής ισχύος που διαθέτουν, λειτουργούν σε μια win-win γι'αυτούς κατάσταση. Ανεξέλεγκτοι και ατιμώρητοι. Είναι πολύ φυσικό ότι δεν θα μας κάνουν την χάρη. Και θα παραμείνουν επιτυχημένοι, όσο και αν εμείς νομίζουμε ότι είναι κακοί και επικίνδυνοι.”
.gif)
.gif)
