“ΣΥΡΙΖΑ εναντίον ΣΥΡΙΖΑ ;;; Κάθε άλλο ... Όσοι απορούν για το ότι οι ΣΥΡΙΖΑίοι συνδικαλιστές καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για μέτρα που παίρνει η ίδια η Κυβέρνησή τους, δεν έχουν καταλάβει ότι κάπου εκεί (στις μεθόδους αυτές) βρίσκεται το “μυστικό της επιτυχίας” του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι με αυτούς τους τρόπους (συνενώνοντας άτομα που φαίνεται να πιστεύουν διαφορετικά πράγματα), επιτυγχάνουν τον ΒΑΣΙΚΟ ΣΤΟΧΟ τους, που είναι η άλωση της εξουσίας. Μην αμφιβάλετε ότι αν είχαν ήδη μεγαλύτερη δύναμη, θα ήταν και πιο "μονολιθικοί" στις ενέργειές τους. Το χωρίς δεύτερες σκέψεις ξήλωμα των Λαφαζάνηδων, δείχνει ξεκάθαρα την “αγάπη” τους στην μονολιθικότητα και τον απόλυτο έλεγχο.
Έχοντας με πολύ κόπο φτάσει σε ένα 35%, που δεν τους δίνει αυτοδυναμία, είναι (ακόμη) υποχρεωμένοι να συνεργάζονται με τον Καμένο, να έχουν στο ΠΓ τους κάθε καρυδιάς καρύδι (πχ Λάμπρου), να μαζεύουν από άλλους χώρους άτομα που δεν έχουν καμία ιδεολογική συγγένεια μαζί τους (πχ Κατσέλη, Κατρούγκαλος, Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου).
Λογικό:
Όποιος δεν μπορεί να απολαύσει (ακόμη) το ουίσκυ του ανέρωτο, βάζει νερό, βάζει πάγο, προσθέτει Coca Cola ...
Όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται με σχέδιο.
Σχέδιο που το καταλαβαίνουν αμέσως, όσοι γνωρίζουν πώς επιβλήθηκαν τα υποταγμένα στην Σοβιετική Ένωση καθεστώτα στην Ανατολική Ευρώπη:
Πρώτα ξεκίνησαν σαν Λαϊκές Δημοκρατίες (και σε πολλές χώρες σαν κλασσικές αστικές Δημοκρατίες), με κυβερνήσεις ευρείας συνεργασίας με κόμματα ιδεολογικά αντίθετα αλλά πρόθυμα να μοιραστούν τα οφέλη της εξουσίας (είτε με μεμονωμένες πολιτικές προσωπικότητες του παλαιού συστήματος), και στη συνέχεια, όσο γινόταν πιο ισχυρό το Κομμουνιστικό Κόμμα, χάρη στην σταδιακή απόκτηση του ελέγχου στους μηχανισμούς εξουσίας (Δικαιοσύνη, Αστυνομία, υπηρεσίες Ασφάλειας, Στρατός) και του ελέγχου στον Τύπο, σε συνδυασμό με τον έλεγχο των εργατών μέσω των συνδικάτων, τόσο το καθεστώς γινόταν πιο “μονολιθικό” και από την “Λαϊκή Δημοκρατία” περνούσαν στην “οικοδόμηση του σοσιαλισμού”.
Αν τα παραπάνω δεν σας θυμίζουν τίποτα, προφανώς δεν έχετε προσέξει (και κατανοήσει) όσο θα έπρεπε, την συνεργασία με τους ΑνΕλ και με πολιτικούς από το παλαιό ΠΑΣΟΚ ή τη ΔΗΜΑΡ (αλλά και το χάιδεμα των Καραμανλικών), την προσπάθεια ελέγχου του Τύπου και των μηχανισμών Εξουσίας ή την προσπάθεια για δημιουργία μίας “κυρίαρχης τάξης” (στην Ελλάδα, ελλείψει ισχυρής εργατικής τάξης, που κάποτε στις χώρες αυτές χάιδευε η σοσιαλδημοκρατία, επιλέχθηκαν οι άλλοι χαϊδεμένοι της σοσιαλδημοκρατίας, οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, αλλά και οι κάθε λογής κρατικοδίαιτοι).
Καταλάβατε;
Αν όχι, αν συνεχίζετε να τους θεωρείτε ανόητους κωλοτούμπες, θα θυμίζετε τους Ρώσους Αστούς, που νόμιζαν ότι γλύτωσαν όταν ο Λένιν (πιεσμένος από όλες τις πάντες και έχοντας συνειδητοποιήσει ότι ήταν πολύ νωρίς για να προχωρήσει σε κολχόζ και σοβχόζ) ξεκίνησε το 1921 την λεγόμενη “Νέα Οικονομική Πολιτική”.
Για να σας το πω πιο απλά, ακόμη και αν δείτε “αύριο” μέτρα για προσέλκυση επενδύσεων ή για ενίσχυση μεγάλων επιχειρήσεων, μην αμφιβάλετε ότι στο μυαλό τους αυτές είναι οι πρώτες επιχειρήσεις που θα ήθελαν (“μεθαύριο”) να κρατικοποιήσουν. Όσο για τους κάθε λογής “μικροαστούς” (μαγαζάτορες, επαγγελματίες κλπ), αυτοί θα έχουν την τύχη που είχαν και στις “χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού”.”
.gif)
.gif)
