Ο Τσώρτσιλ, ο Ρούσβελτ και ο Ντε Γκωλ

“Οι σχέσεις του Ντε Γκωλ με τον Ρούσβελτ και τον Τσώρτσιλ ήταν άκρως προβληματικές. Στα πρώτα του βήματα ο Τσώρτσιλ τον βοήθησε να αναδειχθεί βλέποντας στο πρόσωπό του έναν ανυποχώρητο πολεμιστή στη μάχη κατά των Ναζί, αλλά και έναν αξιόπιστο συνομιλητή σε σχέση με το παρηκμασμένο παλαιό πολιτικό σύστημα.

Στην συνέχεια οι σχέσεις τους επιδεινώθηκαν, χωρίς ποτέ φυσικά να φτάσουν σε ρήξη.

Ο Τσώρτσιλ δεν μπορούσε να ανεχτεί τις διαρκείς απαιτήσεις του Ντε Γκωλ και το μονίμως υπεροπτικό ύφος του. Ωστόσο στήριξε μέχρι τέλουςτον Ντε Γκωλ και τον βοήθησε να επικρατήσει στο εσωτερικό της γαλλικής πλευράς έναντι του ανταγωνιστή του (διοικητή της στρατιάς Β. Αφρικής) Ανρί Ζιρώ.

Ο Ντε Γκωλ από την άλλη, αρνούνταν να δεχτεί ότι η Γαλλία θα έχει ρόλο κομπάρσου (λόγω της στρατιωτικής της ήττας) και για να το πετύχει γινόταν φορτικός, αλλά και ενοχλητικός, κρατώντας πάντα έναν απευθείας δίαυλο επικοινωνίας και με τον Στάλιν.

Και σε προσωπικό επίπεδο πάντως είχαν δύσκολη χημεία, καθώς ήταν απολύτως διαφορετικοί χαρακτήρες.

Ο Τσώρτσιλ πιο πληθωρικός, πιο σπιρτόζος γενικά και πολύ πιο οξύθυμος.

Ο Ντε Γκωλ, πιο εγκρατής σε όλα, αλλά αφόρητα πείσμων και σνομπ, απόλυτα αρνητικός σε κάθε σκέψη που μείωνε το κύρος της Γαλλίας.

Με τον Ρούσβελτ οι σχέσεις ήταν ακόμα χειρότερες.

Ο Ρούσβελτ θεωρούσε τον Ντε Γκωλ απομεινάρι του παλαιού κόσμου, αποικιοκράτη, κολλημένο στρατιωτικό, ανίκανο για συνεννόηση.

Ο Ντε Γκωλ απεχθάνονταν την ανάμειξη των ΗΠΑ στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Του καταλόγιζαν μάλιστα ότι σνόμπαρε τις γιορτές για την απόβαση στη Νορμανδία, λόγω του ότι ήταν η απαρχή της αμερικανικής "εισβολής" στην Ευρώπη.

Στη μυστική τους αλληλογραφία ο Τσώρτσιλ και ο Ρούσβελτ έκραζαν τον Ντε Γκωλ συνεχώς. Ο Τσώρτσιλ, με το γνωστό του ύφος, είχε γράψει στον Ρούσβελτ "με τον Ντε Γκωλ είμαστε πάλι φίλοι. Παραμένει εξίσου ανυπόφορος φυσικά..." ενώ κάποια στιγμή τον είχε παρομοιάσει με "ένα θηλυκό λάμα την ώρα που διακόπτεις το μπάνιο του".

Όπως και να έχει, πάντως, ο Στρατηγός το στόχο του τον πέτυχε. Η Γαλλία, η συντετριμμένη στρατιωτικά Γαλλία, κάθισε στο τραπέζι των νικητών, πήρε ζώνη επιρροής στη Γερμανία, έγινε μόνιμο μέλος του ΣΑ του ΟΗΕ, ενδυνάμωσε το κύρος της. Και αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στον στρατηγό Σαρλ Ντε Γκωλ.”