“Τα πάντα για την εξουσία. Ψέματα που παρατίθενται ως επιχειρήματα. Αλήθειες που παραχαράσσονται. Δεδομένα που παραποιούνται. Ας πάρουμε τις αναλήθειες του κου Τσίπρα με κάποια σειρά:
“Το χρέος κακώς είχε αναγγελθεί ως βιώσιμο από την προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, και καλώς ως μη βιώσιμο, από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ”
Η βιωσιμότητα του χρέους συναρτάται με τις προοπτικές ανάπτυξης μιας οικονομίας και τη δυνατότητα της να αποπληρώνει τις εκάστοτε δόσεις. Όπως ακριβώς συμβαίνει με το δάνειο ενός νοικοκυριού ή ενός επιχειρηματία. Έτσι, όταν η οικονομία είχε προοπτικές ανάκαμψης το χρέος ήταν βιώσιμο και έπαψε να είναι όταν οι προοπτικές εξελίχθηκαν σε ύφεση της τάξης του -2,3% και -1,6%, όπως προβλέπεται για το 2015 και το 2016 αντίστοιχα, λόγω του δημοσιονομικού εκτροχιασμού που οικοδόμησε η εξουσία των κκ Τσίπρα και Βαρουφάκη και το συνεπαγόμενο 3ο μνημόνιο. Εξάλλου, η βιωσιμότητα του χρέους ανοίγει τις δυνατότητες περαιτέρω δανεισμού από τις αγορές, ενώ η μη βιωσιμότητα την εξουδετερώνει. Σαφέστατα αυτό ενδιαφέρει μια κυβέρνηση που θέλει να βγει στις αγορές και ευλόγως διακηρύττει τη βιωσιμότητα του χρέους της, ενώ δεν ενδιαφέρει μια κυβέρνηση που στοχεύει στην πολιτική διαπραγμάτευση του χρέους με δανείστριες χώρες όπως ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (που ειρήσθω εν παρόδω περιορίζει τους βαθμούς ελευθερίας στη χάραξη μιας εσωτερική πολιτικής).
“Η αναδιάρθρωση του χρέους αποτελεί κατάκτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ”
Η αναδιάρθρωση έχει επιτευχθεί και έχει καταλήξει σε σημαντική επιμήκυνση της διάρκειας του χρέους και μείωση του επιτοκίου (Μάρτιο 2011, Ιούλιο 2011, Μάρτιο 2012). Η νέα προς συζήτηση αναδιάρθρωση αφορά διευκολύνσεις πληρωμής κατά τα προσεχή έτη που προέκυψε ενόψει της κατάρρευσης της οικονομίας. Ουδόλως αφορά κούρεμα καθώς αυτό έχει ήδη αποκλεισθεί και μάλιστα με νόμο του ελληνικού κράτους (ν.4334, 2015).
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η αναδιάρθρωση ενός χρέους που αφορά τη διευθέτηση των όρων αποπληρωμής του κεφαλαίου, είναι μια συνεχής και επαναλαμβανόμενη διαδικασία που εξαρτάται από τις συνθήκες της διεθνούς οικονομίας και τις παραγωγικές δυνατότητες μιας χώρας, και με την οποία θα έρθουμε αντιμέτωποι πολλές φορές στο άμεσο και μεσομακροπρόθεσμο μέλλον.
“Τα ταμεία ήταν άδεια όταν παρέλαβε η κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015”
Μα αυτό ήταν γνωστό και για το λόγο αυτό εκκρεμούσε η εκταμίευση των 11 δις περίπου, από το 2ο μνημόνιο, που ο κος Βαρουφάκης αρνήθηκε ως επιλογή τακτικής, ενόψει της ρήξης με τους διεθνείς οργανισμούς που θα έκανε τις “αγορές να χορεύουν”, θα επέφερε την “κατάρρευση του παγκόσμιου καπιταλισμού” και την υποχρεωτική εξυπηρέτηση κάθε απαίτησης της ελληνικής πλευράς… Συνεπεία αυτού… η αποπληρωμή των συντάξεων και των μισθών έγινε με την συγκέντρωση των ρευστών αποθεματικών των φορέων του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, γεγονός που συνέτεινε στην αναστολή πληρωμών του δημοσίου και την κατάρρευση των συνθηκών ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας.
“Το PSI έβλαψε τα ασφαλιστικά ταμεία”
Τα ασφαλιστικά ταμεία κατείχαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που είχαν χάσει την αξία και την εμπορευσιμότητά τους. Με το PSI αντικαταστάθηκαν με ομόλογα εγγυημένα από την ΕΕ που είχαν και έχουν ακόμα ανταλλάξιμη αξία. Επιπλέον το PSI συνέβαλλε σε μια μοναδική μείωση του ελληνικού χρέους που άνευ αυτής το σημερινό ύψος του θα επιβαρυνόταν κατά 120 δις περίπου, και θα έφτανε στο 260% του ΑΕΠ από περίπου 200% που είναι σήμερα.
Αντικειμενικά προκύπτει ότι το PSI δεν έβλαψε τα ταμεία αλλά αποκατέστησε την πραγματική αξία της περιουσίας τους, και κυρίως τους όρους χρηματοδότησης τους βάση αυτής της πραγματικής αξιόπιστης αξίας.
“Η επικείμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι συνέπεια της αποτυχίας των προηγούμενων”
Οι προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις είχαν ολοκληρωθεί προβλέποντας την επιπλέον ενίσχυση των κεφαλαίων τους μέσω των αγορών, με τη δυνατότητα ενίσχυσης με τα 10 δις που παρέμεναν προς τούτο στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στην Αθήνα – πριν ο κος Βαρουφάκης στείλει τα λεφτά αυτά στο ESM χωρίς προηγούμενη απόφαση της Βουλής στο πλαίσιο των προαναφερθέντων, και εγκεκριμένων από τον κο Τσίπρα, τακτικών του. Η τρίτη ανακεφαλαιοποίηση που γίνεται στο πλαίσιο του 3ου μνημονίου είναι αποτέλεσμα της απομόνωσης από τις αγορές και κυρίως των αναγκών που προέκυψαν από την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και την επιβολή των capital controls, που επιδείνωσαν τη θέση επιχειρήσεων και νοικοκυριών, διογκώνοντας τα επισφαλή δάνεια των τραπεζών. Επιπρόσθετα στην 3η ανακεφαλαιοποίηση συνέβαλλε και η κατάρρευση των ελληνικών ομολόγων μετά τη μακροοικονομική εκτροπή της 7μηνης κυβερνητικής θητείας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
“Το success story της κυβέρνησης ΝΔ ΠΑΣΟΚ”
Σαφέστατα το success story ήταν υπερβολή. Όμως παραμένει γεγονός ότι η οικονομία προϊόντος του χρόνου, είχε δρομολογηθεί σε μια πορεία αντικειμενικής ανάκαμψης μετά από μια 5ετία ατυχών και λαθεμένων επιλογών. Ήταν η πολιτική αβεβαιότητα των εκλογών και της επερχόμενης – άγνωστης τότε – κυβερνητικής τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ, και κυρίως, οι δραματικά λάθος επιλογές του κου Βαρουφάκη και του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης που κατακρεούργησαν κάθε προοπτική ανάκαμψης, οδηγώντας στον εξοβελισμό των περιβόητων spreads με κορύφωση την αναγόρευση της χώρας σε καθεστώς μη εκπλήρωσης δανειακών υποχρεώσεων (default), και το κλείσιμο των τραπεζών. . Εξάλλου ακόμα και η εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού για το 2016 αναγνωρίζει την οριακή αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,8% το 2014, μετά από μια συνέχεια 6 ετών αρνητικών ρυθμών ανάπτυξης.
“ Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα 40 χρόνια ευθυνών των ‘μη ΣΥΡΙΖΑ’ ”
Η κρίση για όσο διαρκεί και δεν ξεπερνιέται αναδεικνύει ευθύνες. Πολύ περισσότερο όταν στη διάρκεια μιας κυβερνητικής θητείας 7 μηνών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η κατάσταση επιδεινώνεται μοναδικά και δραματικά.. Ακόμα και εάν αποστασιοποιηθούμε από τα ποσοτικά αποτελέσματα αυτής της διαχείρισης, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ουδόλως απομακρύνουν τις ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ από τους ‘μη ΣΥΡΙΖΑ’ προγενέστερους κυβερνήτες και ευρύτερα, του εδραιωμένου πολιτικού κατεστημένου. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ στη διάρκεια της 7μηνης θητείας τους έκαναν τις ίδιες κομματικές τοποθετήσεις σε θέσεις του δημόσιου τομέα όπως και οι “παλιοί”. Άνοιξαν (σκανδαλωδώς), προβληματικές επιχειρήσεις για να εξυπηρετήσουν κομματικές πελατείες όπως η Βιομηχανία Ζάχαρης που καταγράφει ήδη εντυπωσιακές ζημιές σε βάρος των φορολογούμενων. Έκλεισαν επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα όπως την εταιρεία Χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής για να διεκπεραιώσουν τις απαιτήσεις κομματικά ημέτερων. Προχώρησαν σε σκανδαλώδεις αναθέσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων. Αντιστάθηκαν και αντιστέκονται στις ιδιωτικοποιήσεις με το γνωστό από δεκαετίες πρόσχημα της αξιοποίησης αντί του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας που κάποιοι “πράκτορες των κακών ξένων” επιδιώκουν. Στήριξαν δεκάδες συντεχνιακά αιτήματα σε βάρος του κοινού συμφέροντος. Διεκπεραίωσαν υποθέσεις κατά συρροή φοροφυγάδων με την οριζόντια διευκόλυνση των 100 δόσεων. Επανέφεραν με νόμο διωχθέντες γιατρούς παραβάτες σε νοσοκομεία και άλλες υπηρεσίες του δημοσίου. Απεμπόλησαν κάθε προοδευτικό ιδεολογικό δικαίωμα με τις υποχωρήσεις σε θέματα ανεξιθρησκίας και βασικών δικαιωμάτων ελευθερίας των πολιτών με τις υποχωρήσεις στο θέμα των θρησκευτικών. Κλπ κλπ… Που είναι άραγε το νέο στο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;
Αν η κρίση απαιτεί αλήθειες, αυτές συνιστώνται από δεδομένα που μένουν ακόμα ως εκκρεμότητα από το πολιτικό σύστημα και κυρίως από το κόμμα που εμπορεύτηκε χυδαιότερα από ποτέ την “ελπίδα”, μετερχόμενο σε ελάχιστο χρόνο από το ριζοσπαστισμό του “δεν πληρώνω” στον απόλυτο συμβιβασμό με τα περί “μονόδρομου της απόλυτης εφαρμογής του 3ου μνημονίου”. Στο όνομα αυτών που βασανίζονται για να παίζουν μερικοί στα παιχνίδια της εξουσίας… όχι άλλες τυχοδιωκτικές αναλήθειες.”
.gif)
.gif)
