“Στις 20 Σεπτεμβρίου η χώρα οδηγείται στις κάλπες για τρίτη φορά μέσα στο 2015.
Οι κομματικές μηχανές δεν έχουν αρχίσει ακόμη να δουλεύουν σε εντατικούς προεκλογικούς ρυθμούς. Η ραθυμία, στην οποία συμβάλλει η εκλογή με λίστα, οφείλεται εν πολλοίς στο γεγονός ότι σε αυτές τις εκλογές το διακύβευμα είναι πολύ συγκεκριμένο και σαφές και ξεπερνά κομματικούς μηχανισμούς:
ποιος θα διαχειριστεί την επόμενη μέρα την τύχη της χώρας και θα προσπαθήσει να διευθετήσει ζητήματα, τα οποία οι προηγούμενες κυβερνήσεις έκρυβαν κάτω από το χαλί και τώρα προβάλλει αδήριτη η ανάγκη να λυθούν οριστικά: Το τρίτο Μνημόνιο είναι πλέον μια πραγματικότητα. Το Μνημόνιο όμως είναι ένας καταστατικός Χάρτης, οι κατευθυντήριες γραμμές του οποίου απαιτούν εξειδίκευση και τις βέλτιστες πρακτικές εφαρμογής. Κάθε στόχος που πρέπει να εκπληρωθεί μπορεί να αντικατασταθεί μόνο με ανάλογης αποδοτικότητας πρόνοιες. Ο τρόπος που θα εφαρμοστεί η συμφωνία σχετίζεται με το αν θα υπάρχει ή όχι ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα που θα στοχεύει αφενός στον πολλαπλασιασμό των επενεργειών των θετικών σημείων και αφετέρου στη δημιουργία αντισταθμίσεων και αντιρροπήσεων στα αρνητικά μέτρα της συμφωνίας.
Οι πολιτικές της ΕΕ καθυστέρησαν δραματικά να λάβουν την απόφαση στήριξης του ευρώ και των χωρών που επλήγησαν από την οικονομική κρίση και επιπλέον, όταν ελήφθησαν, ήταν μονομερώς υπέρ των πολιτικών δημοσιονομικής εξυγίανσης και όχι πολιτικών ανάπτυξης και όπου εμφανίστηκαν πολιτικές ανάπτυξης εμφανίζονται κατ' αντιπαράθεση με τις πολιτικές της ΕΕ και κυρίως της Γερμανίας.
Μέσα στο φθινόπωρο θα πρέπει να ανοίξουν τα μεγάλα ζητήματα του ασφαλιστικού και των εργασιακών με στόχο την προστασία των εργασιακών σχέσεων και των δυνάμεων της εργασίας και τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού με δίκαιο και αλληλέγγυο τρόπο, για εμάς και τις επόμενες γενιές .
Το ζήτημα της οριστικής διευθέτησης του χρέους και της βιωσιμότητάς του, που, επιτέλους, και το ΠΑΣΟΚ αναγνωρίζει ότι δεν είναι βιώσιμο, αποτελεί σημείο καμπής, αφού θα κλείσει το μάτι στις αγορές και θα πείθει ότι η χώρα μπορεί να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της.
Η δέσμευση για ένα νέο ελληνικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης, που είναι η μόνη οδός διεξόδου από την κρίση και θα αντιμετωπίσει την ανεργία.
Απαραίτητο για όλα τα παραπάνω είναι ένα σαφές και συνεκτικό σχέδιο δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων που θα αντιμετωπίσει τις συσσωρευμένες παθογένειες των τελευταίων σαράντα χρόνων, θα κάνει τη χώρα ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος και θα αποτελέσει εχέγγυο για τη μη επανάληψη των λαθών που μας οδήγησαν στην κατάρρευση.
Το πολιτικό μας σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση συνδέεται με τον αγώνα για αλλαγή των πολιτικών στη Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αποχώρηση των αντιευρωπαϊστών/αριστεριστών από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι πρεσβεύουν το σχέδιο επιστροφής σε εθνικό νόμισμα- ένα σχέδιο που ο συντηρητικός Σόιμπλε μας το προσέφερε με «προίκα», με καλύτερους δηλαδή όρους απ' ό,τι οι εγχώριοι θιασώτες του-, καθιστούν τον ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα της ευρωπαϊκης αριστεράς στην Ελλάδα.
Επιτακτική προβάλλει η ανάγκη εναλλακτικού σχεδίου για την Ευρώπη και αυτό μπορεί να εκπονηθεί και να υλοποιηθεί μόνο μέσω του απεγκλωβισμού της σοσιαλδημοκρατίας από τη Δεξιά, το σχέδιο της οποίας είναι το σχέδιο του νεοφιλελευθερισμού. Η σημασία απεγκλωβισμού του ενδιάμεσου χώρου από τη Δεξιά, είναι το ίδιο σοβαρό σε όλη την Ευρώπη. Και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βοηθήσει σε αυτή την απεμπλοκή. Σε ευρωπαϊκό και εγχώριο πεδίο συγκρούονται σήμερα δύο αντίπαλα σχέδια: η πολιτική λιτότητας και η πολιτική ανάπτυξης.
Το πραγματικό δίλημμα των εκλογών είναι Αριστερά ή Δεξιά με ό,τι και ιστορικά σημαίνουν αυτές οι λέξεις: Η πρώτη θέση και με διαφορά είναι δεδομένη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα είναι αν θα υπάρξει αυτοδυναμία και αν θα σχηματιστεί αριστερή κυβέρνηση. Υπάρχουν δύο διαφορετικά σχέδια, δύο κόμματα διεκδικούν την πρώτη θέση. Και ο καθένας, προσερχόμενος στην κάλπη οφείλει να απαντήσει στο ποιος επιθυμεί να διαχειριστεί όλα τα παραπάνω διακυβεύματα της επόμενης μέρας.
Με τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, όπως και το διαφαινόμενο αποτελεσμα της 20ης Σεπτεμβρίου, αδήριτη παραμένει η ανάγκη αλλαγής των πολιτικών που άσκησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι οποίες οδήγησαν στην κατάρρευση της χώρας. Αυτή η ανάγκη αλλαγής οφείλει να πραγματοποιηθεί με ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, που να συσπειρώνει αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις που να το καθιστά ρεαλιστικό. Στις 25 Ιανουαρίου βρέθηκε με την ψευδαίσθηση ότι η Ευρώπη θα υποχωρήσει, για να καταλάβει ότι απαιτείται ένα γειωμένο και συνεκτικό σχέδιο για τη χώρα.
Για να ολοκληρωθεί το νέο αφήγημα για την Αριστερά, την Ευρώπη κα την Ελλάδα, οφείλει εκτός από όραμα να έχει και ρεαλισμό.”
.gif)
.gif)
