“ Μπορεί και να με είχε πάρει ο ύπνος, αλλά κοτζάμ debate χθες και δεν άκουσα ούτε μία ερώτηση για το θέμα των τραπεζών.
Κάποιες σκόρπιες αναφορές, ίσως αλλά ελάχιστη στόχευση.
Ενώ η επιβολή των capital controls είναι το μεγαλύτερο θέμα των τελευταίων δύο μηνών, με επίπτωση, αρνητική, στο ΑΕΠ της τάξεως του 1-3 δις Ευρώ μηνιαίως (αναλόγως μετρήσεως), ενώ κατά γενική ομολογία θα διαρκέσουν για πολλούς ακόμη μήνες, ακόμα και στο καλύτερο σενάριο, κανείς δεν θεώρησε σοβαρό (η σκόπιμο...) να αναφερθεί.
Θεωρώ ότι είναι μία ένδειξη του διαζυγίου που έχει πάρει η πολιτική τάξη, στην μεγάλη της πλειοψηφία, από την οικονομική πραγματικότητα. Μαρτυρά ακόμη την εξουθένωση της κοινής γνώμης, η οποία τελεί σε απόλυτη σύγχυση για τις επιπτώσεις των capital controls στην μελλοντική πιθανότητα της χώρας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.
Στο καλύτερο σενάριο, η εμπιστοσύνη μπορεί να αρχίσει να χτίζεται σταδιακά μετά την ανακεφαλαίωση των τραπεζών, μετά την εγκατάσταση μίας σταθερής κυβέρνησης, μετά την έναρξη, δειλή έστω, εισροών νέων επενδύσεων, που θα πρέπει βεβαίως πρώτα να προσκληθούν από έναν συνδυασμό κινήτρων και αποκρατικοποιήσεων. Δηλαδή μετά στο, η μετά το πρώτο τρίμηνο του 2016. Εννέα μήνες μετά την θεσμοθέτηση τους.
Για πάρα πολλές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα του εμπορίου, αυτό σημαίνει σχεδόν μία χαμένη χρονιά. Πολύ λίγες επιχειρήσεις μπορούν να αντέξουν μία χαμένη χρονιά.
Θα έπρεπε, κανονικά, η νέα κυβέρνηση να πάρει μέτρα ανακούφισης προς τις επιχειρήσεις, προβλέποντας παρατάσεις σε σειρά υποχρεώσεων τους, προκειμένου να τις βοηθήσει να μείνουν ανοικτές και να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους.
Ωστόσο, δεν υπάρχουν τέτοιες αυταπάτες, οι πιεστικές δημοσιονομικές ανάγκες θα οδηγήσουν σε περισσότερες απαιτήσεις προς τις επιχειρήσεις.
(Το προβλέπει και το μνημόνιο)
Θα σκυλευτούν τα πτώματα...
Για όλη αυτήν την καταστροφή που έφεραν τα capital controls, ούτε μία ερώτηση, ούτε μία αναφορά, στην συζήτηση των πολιτικών αρχηγών.
Καληνύχτα και καλή τύχη...”
.gif)
.gif)
