Η ουσία του ενός ερωτήματος της Διαπραγμάτευσης

“Αφού το νεοκλασικό υπόδειγμα (τώρα τι είναι αυτό σε λεπτομέρειες ας το αφήσουμε) που εφαρμόζεται στην ευρωζώνη είναι ένα, μοναδικό και άχρονο, κάτι σαν τον νόμο της βαρύτητας, ισχύει χωρίς αμφισβητήσεις, τότε μέσα από αυτό το μοντέλο υπάρχει η δυνατότητα της πρόβλεψης.



Μην φέρετε αντιρρήσεις. Είναι φυσικός νόμος ισχυρίζονται οι απολογητές του! Είναι σαν την τροχιά του Ήλιου ας πούμε, που είναι επιστημονικά προβλέψιμη.

Θα πρότεινα λοιπόν, μετά από αυτή την αποδεκτή απο όλους επεξηγηματική εισήγηση, με όλο τον σεβασμό στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, να αποδεχτεί όλα τα μέτρα που μας υποδεικνύει το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και ΕΕ και να τα εφαρμόσουμε.

Αυτός θα ζητήσει μόνο ένα πράγμα εις αντάλλαγμα, να τον διαβεβαιώσουν επιστημονικά:

Σε πόσο χρόνο θα επέλθει η ανάπτυξη. Δηλαδή ποιος θα δαπανήσει για την ανάπτυξη, σε πόσο χρόνο θα αυξηθεί το ΑΕΠ, σε πόσο χρόνο θα μειωθεί η ανεργία, σε πόσο χρόνο θα γίνουμε εξαγωγική χώρα ώστε να είμαστε αυτάρκεις σε ευρώ.

Τίποτα άλλο να μην ζητήσει.

Αν πάρει πλήρως αιτιολογημένη απάντηση, με μια ή δύο το πολύ προϋποθέσεις, αφού έχουμε να κάνουμε με φυσικό νόμο, να κάτσουμε να το σκεφτούμε.

Αλλά πάω στοίχημα ότι αιτιολογημένη απάντηση δεν θα πάρει ποτέ και κατά συνέπεια έχει κάθε λόγο μετά να πάει σε ρήξη, πλήρη ρήξη χωρίς κανένα ενδοιασμό ή ηθική αναστολή.

Αυτοί μας κοροϊδεύουν επειδή μας βλέπουν φοβισμένους.”