Οι επί μισθώ ανόητοι

“Οι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ πολιτικοί στην ιστορία των ΧΕΙΡΟΤΕΡΩΝ πολιτικών, οι επικά ανίκανοι, οι επί μισθώ ανόητοι, δεν μπορούν να αποτελέσουν λύση όπως και αν μεταμφιεστούν, όποιον μανδύα και αν φορέσουν.



Αυτή η ευρύτερη συναίνεση, η ενότητα, η οποία όλως… τυχαίως αναφέρεται από πολλούς όλο και περισσότερο τελευταία, ποιους ακριβώς «ογκόλιθους» της πολιτικής θα περιελάμβανε;;;

Ποιοι θα συνεργαστούν σε μία «εθνική συνεννόηση» για την… σωτηρία μας;;;

Σε ποιον από όλους αυτούς που συνθέτουν ή συνέθεταν την Βουλή Των Αναξιόπιστων να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας;;;

Στον Κατρούγκαλο που θέλει να τους επαναπροσλάβει… όλους και στον Ντινόπουλο που θα συμμαχούσε και με τον διάβολο για να μην απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος;;;

Στον Στρατούλη που θα έσκιζε το μνημόνιο στην αυλή της Βουλής και στον Γιακουμάτο που έβλεπε μισθούς Γαλλίας;;;

Στην Κωνσταντοπούλου με το «σχήμα λόγου» και στην Βούλτεψη με το «μαλί»;;;

Δεν υπάρχει ΠΟΤΕ, ΚΑΜΙΑ περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι να βάλουν τις βάσεις ώστε η χώρα να μετατραπεί σε ένα σύγχρονο Κράτος.

Δεν θέλουν, δεν μπορούν, δεν ξέρουν. Όσο αυτοί είναι παρών, η χώρα είναι παρελθόν.

Θα έπρεπε να μας έκαναν την χάρη να αποσυρθούν, ώστε να μας απαλλάξουν από την παρουσία τους, αφού εμείς, δυστυχώς, ΔΕΝ κάνουμε τη χάρη στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας να τους περιθωριοποιήσουμε και να αναδείξουμε με την ψήφο μας τους πραγματικά ικανούς που ΥΠΑΡΧΟΥΝ σε όλους τους χώρους.

Το άρρωστο Κρατικίστικο σύστημα είναι δομημένο με τέτοιον τρόπο ώστε να μην αλλάζει.

Επιβιώνει και κυριαρχεί ανεξαρτήτως του χρώματος του μανδύα που μεταμφιέζονται οι σωτήρες, όχι της χρεοκοπημένης χώρας, αλλά οι… σωτήρες της χρεοκοπημένης νοοτροπίας και πρακτικής των διορισμών και των παροχών.

Όποιοι έχουν μιλήσει με την φωνή της λογικής έχουν κυριολεκτικά εξαφανιστεί με συνοπτικές διαδικασίες από την πολιτική σε… αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ τα οποία έχουν παίξει ΚΟΜΒΙΚΟ ΡΟΛΟ, τόσο στο ΘΑΨΙΜΟ ΤΩΝ ΙΚΑΝΩΝ, όσο στην παραπληροφόρηση του κόσμου, όσο και στην βοήθεια που προσέφεραν διαχρονικά στους λαικιστές και δημαγωγούς, ανεπάγγελτους και ακατάλληλους πολιτικούς να εγκαθιδρύσουν την Κυριαρχία Των Αναξίων στην Κοιτιδα του Κρατισμού.

Ίσως θα ήταν προτιμότερο, αντί να επιζητούμε την συναίνεση ανάμεσα στον ηλίθιο και τον πανηλίθιο, ανάμεσα στους αποδεδειγμένα ανίκανους και προκλητικά υπερόπτες Κρατιστές πολιτικούς που μεταμφιέζονται σε σωτήρες, να αναζητούσαμε τους ανθρώπους που έχουν τις ικανότητες και την θέληση να αλλάξουν κάτι σε αυτή τη χώρα.

Να συζητούσαμε για τους τρόπους που θα βγουν στην επιφάνεια εκείνοι, αντί για τους… φελούς.

Αν η ιστορία είναι να συνεχίζεται αιωνίως το ίδιο Κρατικίστικο βιολί με διαφορετικό μαέστρο, που θα διευθύνει με το αριστερό χέρι, την ΙΔΙΑ ορχήστρα που οι προηγούμενοι διηύθυναν με το δεξί... εγώ δεν θα πάρω.

Θα περιμένω, πιθανότατα… αδίκως, να βρεθεί κάποιος, κάποτε, που θα βάλει ένα τέλος στην λεηλασία την δική μου και της μισής χώρας από μία κάστα προνομιούχων αρπακτικών.”