“Το ΔΝΤ, πολλές φορές στο παρελθόν, είχε εμφανίσει τάσεις φυγής από τη δραματική σκηνή της ελληνικής οικονομίας, αλλά τελικά παρέμενε. Όπως είναι γνωστό, το Ταμείο δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής σε χρηματοδότηση χρέους που δεν είναι βιώσιμο, και το ελληνικό δεν ήταν και δεν είναι βιώσιμο.
Η χθεσινή, λοιπόν, επίσημη δήλωση αποχώρησης του ΔΝΤ, από τα χείλη της γενικής διευθύντριάς του κυρίας Lagarde, δεν θα είχε καταρχήν προκαλέσει εκπλήξεις, αν δεν είχε συμπληρωθεί και από άλλες δύο.
Η πρώτη από αυτές χρησίμευσε, προφανώς, ως δικαιολογία για την αποχώρηση του ΔΝΤ, και αναφέρεται στην αναχρονισμένη κατά πέντε και πλέον χρόνια αναγνώριση της κυρίας Lagarde, ότι «τα αποτελέσματά του πρώτου μνημονίου προκάλεσαν μόνο δυστυχία και κατέστρεψαν ολοκληρωτικά κάθε ελπίδα στην χώρα για ανάκαμψη, ενώ συγχρόνως οδήγησαν σε ευρωπαϊκή κρίση, που μπορεί να καταλήξει και σε παγκόσμια».
Διερωτάται κανείς, με βάση αυτήν τη δήλωση της κυρίας Lagarde, ως ποιο σημείο μπορεί να φθάσει η υποκρισία των καταστροφέων της πατρίδας μας. Να υπενθυμίσω, λοιπόν σχετικά, ότι στις αρχές του 2013 ο Olivier Blanchard, επικεφαλής μακροοικονομολόγος του ΔΝΤ, είτε επειδή ήθελε να απαλλαγεί ο ίδιος από κάθε ευθύνη, είτε επειδή είχε καταληφθεί από τύψεις, είχε δηλώσει ευθαρσώς ότι «το ελληνικό πρόγραμμα είναι τραγικά εσφαλμένο και κινδυνεύει να προκαλέσει μέχρι και 200% μεγαλύτερη ύφεση από αυτήν που είχε αρχικά σχεδιαστεί». Παραδόξως, ωστόσο, δεν κουνήθηκε φύλλο μετά την τόσο δραματική και τόσο επίσημη δήλωση, ούτε εντός, αλλά ούτε εκτός της Ελλάδας.
Αντιθέτως, ο τότε ΄Ελληνας ΥΠΟΙΚ, όταν ρωτήθηκε σχετικά, απάντησε ότι «δεν γνωρίζει τίποτε, και ότι δεν υπάρχουν σφάλματα στο πρόγραμμα», ενώ και άλλοι υπεύθυνοι για την εκτέλεση του προγράμματος άφηναν να εννοηθεί ότι ο ίδιος ο Olivier Blanchard έκανε λάθος για….το λάθος.
Και πως αντέδρασε η κυρία Lagarde στην ξεκάθαρη αυτή δήλωση του Olivier Blanchard;
Μα, πάντοτε, με το προσφιλές της απαξιωτικό συνονθύλευμα δηλώσεων εναντίον των Ελλήνων, που «δεν πληρώνουν τους φόρους τους», που «δεν προβαίνουν στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις» κλπ.,κλπ. Ο δε κ. Wolfgang Schäuble, με αυστηρότερο του συνήθους ύφος του, συνέστησε στους «άχρηστους» Έλληνες να συγκεντρωθούν στα καθήκοντά τους, που είναι οι μεταρρυθμίσεις, και να μην ασχολούνται με –φανταστικά- σφάλματα των μνημονίων[1].
Να προσθέσω, ακόμη, ότι δεν έλαβαν απάντηση και όσοι αρκετοί ξένοι οικονομολόγοι αναφέρθηκαν στο «λάθος του ΔΝΤ» με προτροπές άμεσης μεταβολής του. Προφανώς, επρόκειτο για θέμα που είχε καταταχθεί στην κατηγορία απαγορευμένων συζητήσεων.
Και ξαφνικά χθες, μετά από πεντέμισι χρόνια, μέσα στα οποία η ελληνική οικονομία χαροπαλεύει εξαιτίας του καταστρεπτικού προγράμματος, που της επέβαλε το ΔΝΤ, η γενική διευθύντριά του, ως εκ θαύματος,….αφυπνίζεται και ….«διαπιστώνει» ότι το ελληνικό πρόγραμμα είχε σοβαρά σφάλματα!
Πολύ θυμωμένη, λοιπόν η κυρία Lagarde, από την ….ανακάλυψή της, μετά τα πεντέμισι χρόνια, μέσα στα οποία διαλυόταν η Ελλάδα, δήλωσε αυστηρά ότι πρέπει να διεξαχθεί κατεπείγουσα έρευνα για το ποιος και τι έφταιξε για την καταστροφή της Ελλάδας.
Και επειδή η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ έκρινε ότι το θέμα ήταν υπερεπείγον και συνεπώς δεν επέτρεπε την όποια καθυστέρηση, η κυρία Lagarde έσπευσε να συγκροτήσει επιτροπή, που την ονομάτισε μάλιστα και «ανεξάρτητη», με επικεφαλής τον κ. Σίντζι Τακάτζι – δεν έχω ακούσει το όνομά του, αλλά και στο Internet δεν υπάρχει πληροφορία για αυτόν.
Ο «ανεξάρτητος» λοιπόν κ. Σίντζι Τακάτζι, επικεφαλής της «ανεξάρτητης» επιτροπής, που συγκρότησε η κυρία Lagarde, έσπευσε να αρχίσει αμέσως δουλειά, ώστε να μην καθυστερήσει το πόρισμα της «ανεξάρτητης» επιτροπής της οποίας προϊσταται. Και, όπως ήταν επιβεβλημένο, ο«ανεξάρτητος» επικεφαλής της «ανεξάρτητης» επιτροπής, επέλεξε για τις πρώτες συνεντεύξεις, τους «ανεξάρτητους» κυρία Μιράντα Ξαφά και κ. Λουκά Παπαδήμο.
Κατόπιν όλων αυτών των εξελίξεων, μπορούμε να αισιοδοξούμε, γιατί επιπλέον η κυρία Lagarde- που δεν αστειεύεται- υπέδειξε ως τον κύριο υπεύθυνο της ελληνικής καταστροφής τον….επικεφαλής της εφαρμογής του εγκληματικού προγράμματος του ΔΝΤ, στο οποία η ίδια προϊσταται, τον Paul Tomsen.
Και για να σοβαρευτούμε, είναι σίγουρο ότι πρόκειται για βόμβα μεγατόνων, που εξηγείται προφανώς από το φόβο απόδοσης ευθυνών, τις οποίες οι πρωτεργάτες της ελληνικής καταστροφής προσπαθούν να μεταφέρουν στους ώμους άλλων.
Πρόκειται, βέβαια, για ευτράπελο αυτή η αναζήτηση ευθυνών από την κυρία Lagarde, από τις οποίες προφανώς η ίδια εξαιρεί τον εαυτό της, ενόσω το τραγικό θύμα, η Ελλάδα….εφησυχάζει.
Τι να πει όμως κανείς όταν καμιά δύναμη, καμιά αλλαγή, καμιά λαϊκή συμπαράσταση αποδεικνύεται τελικά ικανή, για να αφυπνίσει την Ελλάδα και να της δώσει τη δύναμη να αντιμετωπίσει, επιτέλους, τους εισβολείς και καταστροφείς της.”
|| «Η ΒΡΑΔΥΦΛΕΓΗΣ ΒΟΜΒΑ του ΔΝΤ» ||
Πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Παν/μιο Μακεδονίας
Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Ρουμανίας
delimar@uom.gr
[1] Για περισσότερες πληροφορίες για το θέμα, Βλ. Μ. Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, «Το λάθος του ΔΝΤ-Μια απαγορευμένη συζήτηση» που αναρτήθηκε στις 12.03.2013, αφού προηγουμένως δημοσιεύθηκε στα γαλλικά στην εφημερίδα LeMonde
