No mind's land

Υπάρχει ένα μέρος στον πλανήτη που δεν ισχύει η λογική, που δεν υπάρχει φόβος και άγνοια. Που όλα είναι δυνατά. Που υπάρχουν όλες οι απαντήσεις, όλες οι λύσεις και που είναι πανεύκολο να εφαρμοστούν από όλους όσους κατοικούν εκεί, χωρίς να απαιτείται να έχουν γνώση, εμπειρία ή τρία δράμια μυαλό.



Είναι τα καφενεία ανά την ελληνική επικράτεια. Εκεί που στρατάρχες παίρνουν κάθε μέρα την Πόλη, χαραμισμένοι νομπελίστες της ιατρικής θεραπεύουν τον καρκίνο με ζουμί από βλήτα, άνθρωποι που δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρο παίζουν την παγκόσμια οικονομία στα δάχτυλα και ξέρουν την λύση για το παγκόσμιο χρέος, ξέρουν πως θα έρθει η ανάπτυξη, πως θα λυθεί οριστικά το ενεργειακό, πως θα ζούμε για πάντα έχοντας τα πάντα.

Εκεί που δεν πιάνουν οι ψεκασμοί, εκεί που υπάρχει ιδιωτικός θεός που αδιαφορεί για όλους τους άλλους και φροντίζει μόνο για τον εκλεκτό λαό, στέλνοντάς του από καιρού εις καιρόν διάφορους πυροβολημένους που ονομάζονται γέροντες και που προβλέπουν όλα όσα θα συμβούν και όλα όσα δεν θα συμβούν.

Εκεί που κατά έναν θαυματουργό τρόπο ένα κι ένα μπορεί να κάνει όσο θέλουμε κι ΑΜΑ θέλουμε.

Εκεί που που, όσο και πασχίζουν οι μυστικές υπηρεσίες, τα εβραϊκά συμφέροντα, οι Ιλουμινάτοι, η λέσχη Χάμπουργκερ, τίποτα δεν μπορεί να μείνει μυστικό από τους θαμώνες.

Ούτε οι εξωγήινοι, ούτε η παγκόσμια συνωμοσία με τα εμβόλια που επιβλήθηκαν για να εθίζονται τα παιδιά μας στα φάρμακα και να κερδάνε οι πολυεθνικές, ούτε τα κοιτάσματα κρυπτονίτη κάτω από το Παγγαίο και βαρουφίτη κάτω από την Αίγινα.

Εκεί που είναι λογικό να έχει κάποιος 600 δις επειδή πούλησε αστρική τεχνολογία στους αμερικάνοι και παράλογο να μην δέχονται οι εταίροι μας να μας δώσουν άλλα 600 δις για να περνάμε καλά χωρίς να κάνουμε τίποτα.

Όσο οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, ας την ονομάσουμε "No mind's land", την έβρισκαν μεταξύ τους, δεν υπήρχε πρόβλημα.

Αλλά κάποια στιγμή αποφάσισαν ότι είναι κρίμα τόση γνώση και τόση δύναμη να σπαταλιέται πάνω από φραπέδες, τσίπουρα και τράπουλες και κήρυξαν τον πόλεμο εναντίον της λοιπής ανθρωπότητας. Και ναι μεν η λοιπή ανθρωπότητα εκτός των ελληνικών συνόρων συγκάηκε, αλλά οι εντός την πάτησαν άγρια.

Οι καφενειακές δυνάμεις απέκτησαν τον έλεγχο της χώρας και ξεκίνησαν να εφαρμόζουν το πρόγραμμά τους.

Το οποίο, όπως αποδείχθηκε, δεν εφαρμόζεται εκτός καφενείου.

Και το δίλημμα πλέον είναι επιτακτικό:

Θα ξαναστείλουμε αυτά τα σούργελα στα καφενεία να συνεχίσουν τον στοχασμό πάνω στην μεγάλη ενοποιημένη θεωρία ή θα κάνουμε όλη την χώρα ένα σουρρεάλ καφενείο, βουτηγμένο στον πόνο και την δυστυχία;”