“Ο κόσμος του κεφαλαίου αλλά και της εργασίας μετά την κακή εμπειρία και πράξη, συνήθειες δεκαετιών, έχουν ανάγκη βαθιών σκέψεων που θα επιτρέψουν ένα επανακαθορισμό του ρόλου τους στο μελλοντικό γίγνεσθαι της χώρας.
Με αφορμή την ημέρα του κόσμου της εργασίας οφείλω να σημειώσω ότι το νήμα της ανάλυσης, των σκέψεων και των προτάσεων που διατύπωσα είναι πολύ χρήσιμα σήμερα.
Ο συντεχνιακός δρόμος του συνδικάτου μπορεί να οδηγεί στον προσωπικό και συλλογικό πλουτισμό μιας συνδικαλιστικής κάστας, των συντεχνιών αλλά οδηγεί παράλληλα στην ήττα του κόσμου της εργασίας, των ανέργων και ιδιαίτερα των νέων γενεών.
Η δική μου ανάλυση και πολιτική δεν δικαιώθηκε μόνο στα Διεθνή, στα Εθνικά αλλά και τα Εργασιακά, τα οικονομικά.
Κυρίως αυτά.
Το πεδίο του επανακαθορισμού είναι αυτό.
Όχι οι πασαρέλες μιας κυβερνητικό – κομματικής νομενκλατούρας στο κέντρο της μη Αθήνας με σκηνογραφία τα υπολείμματα του συντεχνιακού κομματικού συνδικάτου.
Αυτό το φιλμ το είδαμε πολλές φορές και έχει ξεθωριάσει πλέον ...”
.gif)
.gif)
