Δυσκολεύομαι να ασκήσω έντονη κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ

“Όποιος καλός φίλος διαβάζει που και που όσα γράφω, θα έχει προσέξει ότι εδώ και τρεις μήνες δυσκολεύομαι να ασκήσω έντονη κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ και περιορίζομαι σε γενικόλογες μόνο παρατηρήσεις σε σχέση με την πολιτική του.



Ο λόγος είναι ότι βρίσκω αυτήν την πολιτική απόλυτα συνεπή. Προσέξατε παρακαλώ. Όχι απαραίτητα σωστή. Συνεπή. Και εξηγούμαι.

Αν για όλα τα κακά της μοίρας μας έφταιξε και φταίει το μνημόνιο, που μας το φόρτωσαν ύπουλα οι κακοί εχθροί του ελληνισμού, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει οπωσδήποτε να το διώξει και να κάνει μάλιστα και "κοινοβουλευτικη" έρευνα για τις συνθήκες επιβολής του είναι απόλυτα ορθή. Ένα κόμμα τίμιων ανθρώπων δεν θα μπορούσε και δεν θα έπρεπε να πολιτεύεται με άλλο τρόπο, παρά μόνον με αυτόν που πολεμάει και κατασρτρέφει τον εχθρό της πατρίδας.

Και ασφαλώς, η αλήθεια τελικώς είναι ότι για το χάλι μας φταίει αποκλειστικά το μνημόνιο. Αυτό συνάγεται με ακλόνητη βεβαιότητα από την εις ατοπον απαγωγή. Και ιδού πως.

Αν δεν έφταιγε αυτό και είχε γίνει κάτι κακό πιο πριν, όλο και κάποιος πολιτικός της προ του 2010 εποχής θα είχε κάτσει στο σκαμνί. Αν δεν έφταιγε αυτό, ο Καραμανλής δεν θα ήταν σήμερα βουλευτής και πομπός εθνοφέλημων γρίφων και χρησμών, από την μεγαλοπρεπή μοναξιά του. Ούτε ο Αβραμόπουλος Επίτροπος, ούτε ο Πάκης πρόεδρος της δημοκρατίας, ούτε η ΝΔ κόμμα εξουσίας και εθνικής σωτηρίας. Αν δεν έφταιγε αυτό, όλο και κάποιο από τα δήθεν σκάνδαλα που δήθεν έγιναν θα είχε τιμωρήσει η ελληνική δικαιοσύνη, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της και που δεν αφήνει κανένα έγκλημα να περάσει ατιμώρητο. Αν υπήρχαν, σαν να λέμε, εγκλήματα θα τα είχε τιμωρήσει και το γεγονός ότι δεν τιμώρησε τίποτε και κανεναν είναι η καλύτερη απόδειξη για το ότι τίποτε από τα πονηρά που μας λένε δεν συνέβη στην πραγματικότητα.

Το γεγονός άλλωστε αυτό, ότι για όλα φταίει το μνημόνιο, υπήρξε και το θεμέλιο του πολιτικού λόγου των προκατόχων του ΣΥΡΙΖΑ. Των λόγων όμως και όχι και των πράξεων. Και αν είναι κάποιοι στην ελληνική πολιτική σκηνή που αξιζει να κριθούν για ασυνέπεια είναι ακριβώς αυτοί. Αυτοί που ολημερίς και ολονυχτίς καταριούνταν τα μνημόνια και ολημερίς και ολονυχτίς μας έφερναν καινούργια μνημόνια. Τι να είχαν άραγε στο μυαλό τους; Πρέπει οπωσδήποτε να μας το πουν.

Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πολύ καλά όσα κάνει. Και ότι οι άλλοι ήταν που δεν έκαναν κάτι καλά.

Τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσουμε να τον κατηγορήσουμε μόνον αν αλλάξουμε άποψη και οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν το μνημόνιο τελικά που μας κατέστρεψε, αλλά κάποια άλλα πράγματα που τώρα μας κρατιούνται κρυφά. Αν, όμως, γίνει αυτό, που θα είναι μια συνολική και ουσιώδης ανατροπή, οι άλλοι θα πάψουν να είναι απλά οι άλλοι και θα θα γίνουν ένοικοι αριθμημένων κελιών, με ριγέ ενδύματα και με αρχηγό τον Καραμανλή, που δε ξέρω αν θα έχει και πολλή όρεξη να συνεχίζει να εκπέμπει εντός του περιορισμένου χώρου της φυλακής τους ωφέλιμους χρησμούς του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν είναι η πολιτική παράταξη που ανήλθε φυσιολογικά στην εξουσία, για να κάνει αυτό που διακήρυτταν σε όλους τους τόνους οι άλλοι, αλλά χωρίς για κάποιους ακατανόητους λόγους να το πράττουν. Ο ελληνικός λαός βαρέθηκε να ακούει τον Σαμαρά να λέει ότι θα σκίσει τα φονικά μνημόνια και να βλεπει ότι τελικα δεν το κάνει.

Και αφού είδε καιαποείδε έφερε κάποιον με εντολή να το κάνει, για να γλυτώσουμε και να επανέλθουμε στην προ μνημονίων κατάσταση.

Τι πιο φυσικό;”