“Καλή και άγια η συγκρουσιακή πολιτική, δίνει νούμερα στις δημοσκοπήσεις. Επιπλέον, κρατάει το Εθνικό φρόνιμα ψηλά (βοηθάνε βέβαια και οι Παρελάσεις, που πολλοί εμίσησαν αλλά ουδείς κατήργησε).
Ο Υπουργός μας της Άμυνας κόβει κίνηση υπερατλαντικά, να δει μπας και ενδιαφέρονται τα Αμερικανάκια να συνεταιριστούμε στα κοιτάσματα του Αιγαίου.
Έτσι, στο γόνατο, χωρίς να έχει προηγηθεί διπλωματική προεργασία και τεχνολογική τεκμηρίωση των προτάσεων μας.
Φυσικά φάγαμε πόρτα, και μικρό παιδί θα το περίμενε.Η ανακοίνωση των Αμερικάνων, επιεικώς χαριτωμένη, σαν να απευθύνονταν σε αδαείς επί της Διεθνούς Διπλωματίας:
«Οι ΗΠΑ δεν συνηθίζουν να προχωρούν σε κρατικές συμφωνίες για τέτοια ζητήματα».
Ο Πρωθυπουργός από την άλλη, πάει Μόσχα (να εκκλησιαστεί και με την ευκαιρία, τώρα που πρωτοστάτησε στη Δοξολογία της 25ης Μαρτίου και είδε ότι του πάει το Παπα-τζι-λίκι).
Πάει λέει να ζητήσει στήριξη.
Με τι εχέγγυα άραγε;
Στήριξη από μια Ρωσία οικονομικά ασταθή που δεν είναι συνεπής καν στις δεσμεύσεις της στους ήδη υπάρχοντες συμμάχους (βλέπε Σερβία).
Από μια Ρωσία δεξιότερη της δεξιάς και ιμπεριαλιστική όπου την παίρνει και όπου μπορεί (βλέπε Ουκρανία).
Από μια Ρωσία που ήδη γύρισε την πλάτη στην Κύπρο με πολύ συνοπτικές διαδικασίες, όταν αντίστοιχα της ζήτησε βοήθεια.
Ο μεγαλύτερος όμως όλων των μύθων είναι αυτός ότι θα άλλαζε η Ευρώπη, με έρεισμα την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.
Σταδιακά οι λαοί της Ευρώπης απομακρύνονται από την ρητορική της Κυβέρνησης μας όλο και πιο πολύ.
Ευρωπαίοι που ακροβλέπουν την εμμονή μας, «εσείς φταίτε, εμείς καθόλου», Ευρωπαίους που δεν διακρίνουν την έλλειψη πρόθεσης για αλλαγές μεταρρυθμιστικού χαρακτήρα στην Ελλάδα και την εδραιωμένη νοοτροπία μας «Πληρώστε μας κι άλλο».
Ευρωπαίους που δεν τσιμπάνε πια δηλαδή.
Πιο πρόσφατη απόδειξη, η δημοσκόπηση που βρήκε το μεγαλύτερο κομμάτι των Γερμανών πολιτών σύμφωνο με έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Αν αυτό δεν είναι καμπανάκι για αλλαγή στρατηγικής, τότε τι;
Κι όλα αυτά, ενώ οι διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους Δανειστές συνεχίζονται.
Τι συνεχίζονται δηλαδή, αυτό που συνεχίζεται είναι απλά το παιχνίδι της Κολοκυθιάς.
Εμείς πάμε και λέμε ένα ποίημα, το ίδιο πάντα.
Δίνουμε κάτι λίστες που δεν λένε τίποτα αλλά λένε τα πάντα.
Το Eurogroup γελάει, τις γυρίζει πίσω να τις ξαναγράψουμε κι ο καιρός περνάει με «Δημιουργική Ασάφεια» και πράσινα άλογα…
Καθώς τα αποθεματικά Κρατικών Οργανισμών αλλά και Ταμείων έφτασαν για κανένα μήνα, σταδιακά όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες θα βιώσουν την ακυβερνησία, που είναι πια εμφανής.
Καθυστερούν απλά όσο μπορούν το ραντεβού με την πραγματικότητα της Ελληνικής Οικονομίας, της Αληθινής Οικονομίας.
Με τόσα εσωτερικά κομματικά βαρίδια και με αντιφάσεις στην στρατηγική του, ο Πρωθυπουργός σύντομα θα χρειαστεί να κάτσει πάνω στα αποκαΐδια του Αντιμνημονιακού μύθου.
Το ζήτημα είναι όμως, θα αναγεννηθούμε σαν το Φοίνικα;”
