“Ο κ. Βαρουφάκης γνωρίζει πολύ καλά πως από όσα εξήγγειλε στις λίστες του και περιμένει δισεκατομμύρια έσοδα, τίποτε πρακτικά δεν μπορεί να λειτουργήσει. Και ότι είναι βαθειά υφεσιακό να αφαιρείς παραπάνω χρήματα από τις αποταμιεύσεις των πολιτών.
Το μόνο μέτρο που μπορεί να αποδώσει κάποια άμεσα χρήματα, είναι η εξομοίωση του ΦΠΑ με την υπόλοιπη Ελλάδα στα νησιά εκείνα που όταν ήταν υποανάπτυκτα είχαν ειδικό καθεστώς. Ανάμεσα σε αυτά για παράδειγμα η Πάρος και η Μύκονος που έχουν χαμηλότερο ΦΠΑ από την Λευκάδα ή την Ζάκυνθο. Ενώ έχουν και κάπως ακριβότερα προϊόντα και υπηρεσίες, που σημαίνει πολύ μεγαλύτερη ζήτηση. Αρκετές περιοχές με ειδικό καθεστώς έχουν πολύ ψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ από άλλες με υψηλότερο (κανονικό) συντελεστή ΦΠΑ.
Ευχής έργο θα ήταν ο ΦΠΑ να μπορεί να κατέβει συνολικά και για όλους, λίγο παρακάτω. Αλλά μέχρι τότε (συγγνώμη φίλοι μου αιγαιοπελαγίτες, κι εγώ προέρχομαι κατά το ήμισυ από ευνοημένο νησί) είναι και δίκαιο. Το υφιστάμενο καθεστώς και άδικο είναι και προκαλεί στρεβλώσεις.
Απαραίτητο να γίνει άμεσα θα ήταν να προσδιοριστεί βάσει συντελεστών το ανώτατο και ελέγξιμο μόνο ως προς τη νομιμότητα ποσοστό εκπτώσεων δαπανών με ΦΠΑ, ώστε οι επιχειρήσεις να τον εκπίπτουν δίχως φόβο αυθαίρετων ερμηνειών από τους ελεγκτές, που ουσιαστικά οδηγεί σε πολλαπλάσια είσπραξη του ΦΠΑ από όσους πράγματι κόβουν παραστατικά. Πράγμα που καθιστά ανούσια την συζήτηση για το ύψος του συντελεστή ενώ οδηγεί σε μεγάλης έκτασης φοροδιαφυγή. Το μέτρο αυτό θα οδηγούσε μεγάλο μέρος των παράλληλων συναλλαγών εντός της οικονομίας.
Το παράξενο είναι πως ο Υπουργός αντ’αυτού προτιμά μέτρα όπως πρόσθετοι φόροι σε όλους με βάση τεκμήρια και εικονικά εισοδήματα, εφόδους επί των αποταμιεύσεων, και ανοησίες που γνωρίζει επιπλέον πως δεν θα αποδώσουν τα αναμενόμενα.
Και το ΟΜΟΛΟΓΕΙ κυνικά!
«Το υπουργείο Οικονομικών δεν βασίζεται στις προβλέψεις των εσόδων από τα μέτρα που παρουσίασε στους δανειστές της χώρας, αναφέρει σε δική του ανακοίνωση και σημειώνει ότι σε περίπτωση που καταφέρει να συγκεντρώσει τα έσοδα από τα νέα μέτρα που θα επιβάλει, τότε θα διατεθούν για κοινωνική πολιτική.
«Αν, τελικώς, επιτευχθούν τα υψηλότερα επίπεδα των προβλεπόμενων στόχων εσόδων (στους οποίους το Υπουργείο δεν βασίζεται (sic!) τότε θα αυξηθούν ανάλογα οι (πολύ χαμηλές) δημόσιες δαπάνες και, βεβαίως, οι δαπάνες για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης» υποστηρίζει το υπουργείο Οικονομικών.
Αναμφίβολα ο κ. Βαρουφάκης τα γνωρίζει όλα αυτά καλά.
Όμως όταν κάποιος σπρώχνει προς το πασιφανώς αποτυχημένο και με μεγαλύτερο κοινωνικό και οικονομικό κόστος, εν γνώσει του, και μάχεται με την καρέκλα του, δηλώνει πως δεν θα το υπογράψει με τίποτα, για ένα μέτρο που μπορεί να έχει κάποια απόδοση, αντί να αναζητά ευρύτερες συναινέσεις, μπορεί νάχει 3 μόνο λόγους:
1. Να προσπαθεί συνειδητά να δημιουργήσει αδιέξοδο
2. Να επιθυμεί συνειδητά την αποτυχία ενός προγράμματος
ακόμη και εάν εφαρμοστεί.
3. Να ψάχνει, ξεδιάντροπα, μιαν ηρωική έξοδο.
Διαλέγετε και παίρνετε”
