.gif)
“Σήμερα η κυβέρνηση συνομιλεί με τους εταίρους στα πλαίσια της εξαμερούς συνάντησης. Είναι στο άμεσο συμφέρον όλων να πάει καλά η συνομιλία. Μπαίνοντας σε μια συνομιλία του είδους αυτού, είναι χρήσιμο να γνωρίζει κάποιος εκ των προτέρων ποιες είναι οι θέσεις της απέναντι πλευράς, ώστε να μπορεί να αντιληφθεί ποιο είναι το κενό που πρέπει να γεφυρωθεί με αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Πριν 2-3 ημέρες ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, της κυριότερης πηγής δανεικών της Ελλάδας, είπε περίπου πως οι Έλληνες έχουμε κάποιες βασικές παθογένειες που συνεχίζουμε να συντηρούμε, παρά το γεγονός της κρίσης:
-μεγαλύτερο μέγεθος δημοσίου από όσο αναλογεί στην τσέπη και στις ανάγκες της χώρας
-υψηλότερους μισθούς από όσο άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου που είναι και σε καλύτερη κατάσταση από εμάς
-ακριβότερο κράτος με μεγαλύτερη συμμετοχή στα ασφαλιστικά ταμεία από όσο αντέχουμε.
Θα προσθέσω κάτι που γνωρίζει πολύ καλά η ομάδα των θεσμικών εταίρων μας, και που για κάποιους λόγους εμείς εσωτερικά παριστάνουμε ότι δεν το γνωρίζουμε:
Στο διάστημα από το 2000 ως σήμερα, έχουν δοθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό περί τα 230 δισεκατομμύρια ευρώ για ενίσχυση των συντάξεων, παραπάνω από όσα συλλέξαμε σε ασφαλιστικές εισφορές.
Με άλλα λόγια, πληρώσαμε ως χώρα στους συνταξιούχους μας, ισόποσα δισεκατομμύρια ευρώ όσα μας δάνεισαν οι εταίροι στα τελευταία 5 χρόνια, παραπάνω από όσα θα έπαιρναν με βάση τις εισφορές τους.
Φυσικά, το πρόβλημα δεν είναι με εκείνους που εργάστηκαν 35-40 χρόνια και βγήκαν στη σύνταξη στα 65. Το πρόβλημα είναι στους 800.000-1.000.000 ανθρώπους κάτω από τα 65, που εργάστηκαν ελάχιστα χρόνια και λαμβάνουν σύνταξη με χαριστικές διατάξεις και "πλασματικά" χρόνια. Μοναδικό παγκοσμίως φαινόμενο η αναγνώριση της πλασματικότητας στην ελληνική νομοθεσία.
Αυτοί οι έστω 800.000 άνθρωποι που συνταξιοδοτούνται κάτω από τα 65, λαμβάνουν ετησίως περί τα 8 δις ευρώ. Δηλαδή στα 5 χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, κόστισαν περίπου 40 δις ευρώ.
Από τα 230 δις ευρώ που πήραμε από την τρόικα στην πενταετία, περί τα 200 πήγαν σε ανακύκλωση παλαιών χρεών και τόκους, ενώ τα 25-30 δις χρηματοδότησαν πρωτογενή ελλείμματα της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι το σύνολο της δημοσιονομικής τρύπας προκύπτει από τις συντάξεις νεότητας, που στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες είναι αδιανόητο να πληρώνεται κάποιος σύνταξη σε ηλικία μικρότερη του ορίου, πλην για λόγους υγείας.
Ας το σκεφτούμε αυτό λίγο πως φαίνεται σε κάποιον που του ζητάς να χρεώσει τους δικούς του πολίτες που πρέπει να εργάζονται περισσότερα χρόνια για να χρηματοδοτήσουν πρόωρες συνταξιοδοτήσεις σε εμάς.
Ταυτόχρονα, το κράτος μας δεν είναι εξίσου φιλικό προς όλους τους υπόλοιπους πολίτες του όσο είναι προς τους πρόωρα συνταξιοδοτημένους που τους δίνει πολύ παραπάνω από όσα έβαλαν στο σύστημα.
Έχει κάνει στάση πληρωμών προς τον ιδιωτικό τομέα, και οι φόβος που προκαλεί η αβεβαιότητα περί εξόδου από το ευρώ έχει παραλύσει την πραγματική οικονομία, τις επενδύσεις, τις τράπεζες, τη ρευστότητα εν γένει.
Με την Ευρώπη να βλέπει πως η χώρα βάδιζε προς την ρήξη, τις προηγούμενες ημέρες μας αφαιρέθηκαν οι δυο βασικότερες πηγές χρηματοδότησης του προγράμματος της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ:
- τα 11 δις ευρώ του ΤΧΣ που έλεγε πως πήγαιναν σε άλλες χρήσεις από την καθορισμένη από αυτούς που έβαλαν αυτά τα χρήματα
- τα 25 δις ευρώ του ΕΣΠΑ που επίσης θα πήγαιναν σε άλλες χρήσεις, διαφορετικές από τις συμφωνημένες και καθορισμένες από τους στόχους της Περιφερειακής Ανάπτυξης.
Αυτό ουσιαστικά στραγγαλίζει την οικονομία.
Ας έχουμε λοιπόν στο μυαλό μας ότι, όταν διαπραγματευόμαστε για να πάρουμε δανεικά που για να μας τα δώσουν πρέπει να πείσουν τους δικούς τους ψηφοφόρους που έχουν λιγότερα προνόμια από κάποιους από εμάς, θα πρέπει να κάνουμε πίσω σε εκείνα που παραλόγως διατηρούμε.
Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να ζητάς δανεικά για να μην καταρρεύσεις, αλλά να δουλεύουν οι πολίτες σου λιγότερο από των δανειστών και να περιμένεις ότι δεν θα σου ζητήσουν να το αλλάξεις αυτό.
Το να μη δεχόμαστε "τελεσίγραφα" που μας διορθώνουν τις παθογένειες, αλλά να δεχόμαστε δανεικά χωρίς όρους, δεν είναι πολύ έξυπνο.
Αντίθετα όταν αναγνωρίζουμε τις παθογένειες αυτές που μας έφεραν εδώ και τις διορθώνουμε, κανείς δεν θα αρνηθεί το αυτονόητο: την επαναχρηματοδότηση του κρατικού χρέους με χαμηλό κόστος.
Πρέπει να πάψουμε να πουλάμε τρέλα στους έξω, και ηρωισμό στους μέσα. Έξω δεν αγοράζει κανείς, και μέσα αγοράζει το 35,4% του 63,87% του εκλογικού σώματος που ψήφισε, ή 2.246.064 εκ 11.000.000 Ελλήνων.
Όμως η κυβέρνηση εκπροσωπεί στις διαπραγματεύσεις το σύνολο των Ελλήνων και όχι μόνο τους ψηφοφόρους της.
Ε, ας ξεκινήσει να το δείχνει λοιπόν.
Λίγη παραπάνω αναγνώριση ότι δεν τα κάνουμε όλα καλά θα βοηθήσει πολύ, όπως και λιγότερες κορώνες περί τελεσιγράφων για το 22% των πολιτών.
Είναι και άλλα 9.000.000 Έλληνες που βρίσκονται στα όρια της νευρικής κρίσης, και που αντίθετα με τους 2.246.064, δεν θέλουν να γίνουμε Αργεντινή.”
"Πολίτες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης"
Του Αγη Βερούτη || Capital
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter: @Agissilaos
e-mail: agissilaos@gmail.com
