“Ένα πολύ ανησυχητικό όσο και ρεαλιστικό άρθρο του Simon Nixon, Chief European Commentator της έγκριτης Wall Street Journal.
Ο χρόνος τελειώνει για την Ελλάδα για να αποφύγει την βουτιά στην άβυσσο, διαπιστώνει ο αρθρογράφος.
Παρατηρεί ότι κανείς δεν γνωρίζει πόσα ακριβώς χρήματα απομένουν στη χώρα, αφού η Κυβέρνηση δεν επέτρεψε στους Ευρωπαίους αξιωματούχους να επιθεωρήσουν τα βιβλία της, ούτε πιθανότατα ο ίδιος ο κ. Βαρουφάκης. Καθώς η κατάρρευση της οικονομικής δραστηριότητας από τον Δεκέμβριο μείωσε τα έσοδα του Δημοσίου κατά πάνω από ένα δις ευρώ. Κάθε μέρα που περνά η Κυβέρνηση θα μπορούσε να μείνει από χρήματα.
Οι «προτάσεις» του κ. Βαρουφάκη στο Eurogroup αφού προκάλεσαν την διεθνή θυμηδία, απορρίφθηκαν ως γελοίες.
Το πιο επικίνδυνο είναι πως η στρατηγική της Κυβέρνησης εστιάζεται στο να υποχρεώσει τους Ευρωπαίους εταίρους να δώσουν χρήματα εν λευκώ αλλάζοντας την ίδια τη φύση του κοινού νομίσματος καθώς θα οδηγούσε σε πρόσθετα χαριστικά δάνεια επ’ άπειρο. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι δυνατό να πετύχει καθώς μια νομισματική ένωση ανάμεσα σε ανεξάρτητα κράτη στηρίζεται στη βάση των νόμων. Ακόμη και εάν οι πολιτικοί ήθελαν κάτι τέτοιο οι θεσμοί έχουν πολύ μικρά περιθώρια ελιγμών. Πολλοί θεωρούν ότι η ΕΚΤ έχει ήδη υπερβεί τα όρια της εξουσίας της. Το ίδιο ισχύει και για το διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Κανείς δεν μπορεί να δώσει χρήματα χωρίς μια ανάλυση βιωσιμότητας. Χρήματα που προέρχονται μάλιστα από μερικές από τις φτωχότερες χώρες στον κόσμο.
Από την άλλη πλευρά πολλοί πλέον θεωρούν ότι πιθανή έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, έχει πολύ μικρό κίνδυνο επιπτώσεων σε άλλες χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία οι οποίες πλέον είναι ανάμεσα στις ταχύτερα αναπτυσσόμενες χώρες στην Ευρώπη βγαίνοντας από την κρίση, με τους δείκτες ανεργίας να υποχωρούν σταδιακά. Οι αγορές δεν πιέζουν πλέον την Ευρωζώνη για συμφωνία με την Ελλάδα με οποιοδήποτε κόστος, ενώ αντίθετα μάλλον θα λειτουργούσαν αρνητικά εάν κατέληγε σε μια συμφωνία που θα ενίσχυε τα αριστερίστικα κινήματα παρόμοια με τον ΣΥΡΙΖΑ σε άλλες χώρες. Οι συνέπειες της πολιτικής των οποίων είναι εμφανείς σε χώρες όπως η Βενεζουέλα, από όπου ο ΣΥΡΙΖΑ άντλησε την έμπνευσή του, και όπου οι πολίτες πρέπει πλέον να κάνουν ουρά για χαρτί τουαλέτας.
Αυτό δεν σημαίνει, γράφει ο αρθρογράφος σε μια πολύ ανησυχητική διαπίστωση, ότι είναι όλοι ευχαριστημένοι από τους κινδύνους μιας Ελληνικής εξόδου από το ευρώ. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις πολιτικές συνέπειες στην Ευρώπη από μια αναπόφευκτη κατάρρευση της Ελληνικής οικονομίας. Κανείς δεν θέλει να βρεθεί αντιμέτωπος με μια εκρηκτική ανθρωπιστική κρίση εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και καταλήγει ο αρθρογράφος ότι «οι περισσότεροι πολιτικοί στην ευρωζώνη ελπίζουν ακόμη πως η Αθήνα, τελικά θα σεβαστεί τους κανόνες της Ευρωζώνης και θα παραμείνει στην Ένωση. Όμως αυτή η απόφαση φαίνεται πως πλέον δεν είναι στα χέρια της Ευρωζώνης. Εάν η Ελλάδα πρόκειται να παραμείνει δυο πράγματα πρέπει να συμβούν: είτε ο κ. Τσίπρας να αποκηρύξει πολλές από τις προεκλογικές του υποσχέσεις είτε η Ελλάδα να αποκηρύξει τον κ. Τσίπρα. Αυτή τη στιγμή καμμιά από τις δυο περιπτώσεις δεν φαίνεται πολύ πιθανή.»”
.jpg)
Αυτό δεν είναι μια πίπα (Ceci n'est pas une pipe) 
"A day will
come when, by means of similitude relayed indefinitely along the length of a
series , the image itself, along with the name it bears , will lose its identity"
. 
Έτσι όλες οι σχέσεις αναπαράγονται παραμορφωμένες και κάθε
μέρα με διαφορετικό νόημα στη σουρεαλιστική εικόνα μας ωσότου καταλήξουν α-νόητες. 
Αυτή δεν είναι μια Τρόικα, αυτή δεν είναι μια Κυβέρνηση, αυτή
δεν είναι μια φεουδαρχική Εξουσία, αυτό δεν είναι ένα Κράτος, κι αυτός δεν είναι
ένας Πρωθυπουργός.Έτσι νομίζουν, όσοι πράγματι έλκουν την πεποίθησή τους από τις νεοπλατωνικές δοξασίες των καβαλιστών, ότι ελέγχοντας τις λέξεις, τα πράγματα θα ακολουθήσουν. Ή, πιο απλά, οι πιο πονηροί της εξουσίας νομίζουν ότι και να μην ακολουθήσουν τα πράγματα, οι άνθρωποι τουλάχιστον θα τους ακολουθούν επ' άπειρον.
