“Ο νέος έλληνας ΥΠΟΙΚ δεν είναι…παραδοσιακός. Είναι ολίγον περίεργος και ενδυματολογικά εντελώς ανορθόδοξος. Αλλά, πρέπει να ομολογηθεί ότι είναι άκρως αποτελεσματικός. Και τούτο, ανεξαρτήτως αποτελέσματος που είναι εν πολλοίς συνάρτηση της επίδειξης ισχύος της Γερμανίας.
Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ
Πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Παν/μιο Μακεδονίας
Πρόεδρος του Ιδρύματος Δελιβάνη
Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Ρουμανίας
delimar@uom.gr
ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ
Πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Παν/μιο Μακεδονίας
Πρόεδρος του Ιδρύματος Δελιβάνη
Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Ρουμανίας
delimar@uom.gr
Αποτελεσματικός, με το αφ’ υψηλού ύφος του, περιζήτητο και πολύτιμο για την καταρρέουσα Ελλάδα που ωστόσο με απελπισία αναζητεί τη χαμένη της αξιοπρέπεια. Αποτελεσματικός, ως οικονομολόγος που ομιλεί για θέματα τα οποία κατέχει απείρως καλύτερα από τους συνομιλητές του. Αποτελεσματικός, όπως ένας από μηχανής Θεός, που εμφανίζεται για να σώσει καταστάσεις, χωρίς ουδόλως να αναμένεται.Εν ολίγοις, ο κ. Τσίπρας έκανε άριστη επιλογή, και πάντοτε ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος, που θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι δεν εξαρτάται ούτε από την αξία των επιχειρημάτων, ούτε από το δίκαιο των αιτημάτων μας, αλλά μόνο και αποκλειστικά από την σκληρή γερμανική οικονομική κατοχή της Ευρώπης.
Το σχέδιο αντιμετώπισης του ελληνικού χρέους, παρότι δεν περιλαμβάνει τη λέξη «διαγραφή» θα είχε, ωστόσο, τα ίδια σχεδόν αποτελέσματα με τη διαγραφή, αν γινόταν τελικά αποδεκτό. Είναι απλό στη σύλληψη, αλλά ταυτόχρονα συγκεντρώνει τις απαραίτητες ιδιότητες για την επιβίωση της Ελλάδας, αυτές μιας σημαντικής ελάφρυνσης του ασήκωτου βάρους του χρέους, της δυνατότητας παράλληλης ανάπτυξης, αλλά και του σεβασμού των υποχρεώσεών μας, απέναντι στους δανειστές, έστω σε βάθος χρόνου.
Η παρουσία του νέου έλληνα πρωθυπουργού απορρέει σεμνότητα, αποφασιστικότητα, αξιοπρέπεια και σοβαρότητα. Ουδόλως δικαιολογεί το ρηθέν από τον πρώην πρωθυπουργό : «δεν σε κοιτάζω για να μη γελώ».
Θλιβερή και αποκρουστική η συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα. Απέναντι στο μικρότερο από 4% του συνολικού ευρωπαϊκού, ελληνικό χρέος, που επιπλέον ουδείς απαιτεί να μην πληρωθεί. Ή αδιάλλακτη αυτή γερμανική στάση θυμίζει, φευ, άλλες εποχές….και πάντως δεν συνάδει με συμπεριφορά μέλους της Ευρώπης προς άλλο ισότιμο μέλος. Αντιθέτως, πρόκειται για συμπεριφορά γίγαντος, που σπεύδει να συντρίψει σπουργίτη.
Δεν γνωρίζω τι θα αποφασίσει η ελληνική κυβέρνηση. Αλλά, ως Ελληνίδα, θεωρώ ότι θα είναι απαράδεκτη η όποιας μορφής υπαναχώρηση από θέσεις απολύτως δικαιολογημένες, από θέσεις που υιοθετήθηκαν από τον ελληνικό λαό, και που η επάνοδος σε καταστάσεις χωρίς λογική, χωρίς αποτέλεσμα, χωρίς δικαιολογία θα σημάνει το τέλος μας. Αν, συνεπώς, αποδεικνύεται ότι είμαστε μέλος μιας λέσχης που αδιαφορεί για την προϊούσα εξαθλίωσή μας και για την πορεία μας προς βέβαιη καταστροφή, η μόνη λογική απάντηση θα είναι η άμεση αποχώρησή μας από αυτήν. Και, προπαντός, δεν πρέπει να δείξουμε ότι φοβόμαστε αυτή την αποχώρηση, αν υποχρεωθούμε σ’αυτήν.
Οποιαδήποτε πρόβλεψη, σήμερα, είναι παρακινδυνευμένη. Θα την επιχειρήσω, ωστόσο. Η στάση της Ευρώπης απέναντί μας συνεχίζει την προεκλογική πολιτική κατατρομοκράτησης μας, παρότι απέτυχε παταγωδώς με το αποτέλεσμα των εκλογών. Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι η Ευρώπη δεν αδιαφορεί για την περίπτωση, που η Ελλάδα θα αναγκαστεί να πάρει των ομματίων της, και να εξέλθει από την ευρωζώνη. Διότι, γνωρίζει καλώς ότι, στην περίπτωση αυτή, σωρεία σοβαρών μελετών καταλήγουν στην ύπαρξη υψηλού κινδύνου διάλυσής της.
Οι ευρωπαίοι εταίροι μας, μάς υποχρεώνουν να λάβουμε μέρος σε μια βάρβαρη αναμέτρηση Γολιάθ και Δαβίδ και όποιος επιβιώσει. Όμως, δεν πρόκειται, εμφανώς, να είναι αυτό το τέλος της διαπραγμάτευσης, παρότι οι Γερμανοί εταίροι μας εμφανίζονται ανένδοτα αρνητικοί για την όποια συνέχεια της. Οπωσδήποτε αυτή θα συνεχιστεί, αλλά μετά από την προσπάθεια να μας «ψαλλιδίσουν τα φτερά». Ο τρόπος συνέχειας της διαπραγμάτευσης θα εξαρτηθεί από το κατά πόσον θα μπορέσουν να ψαλλιδίσουν τα φτερά μας.
Ε, όχι, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να επιστρέψουμε πίσω στο σκοτεινό τούνελ. Αλλά, όμως, για να προχωρήσουμε, χρειάζεται ομοψυχία, χρειάζεται Ελλάδα.”
Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ
Πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Παν/μιο Μακεδονίας
Πρόεδρος του Ιδρύματος Δελιβάνη
Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Ρουμανίας
delimar@uom.gr
ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ
Πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Παν/μιο Μακεδονίας
Πρόεδρος του Ιδρύματος Δελιβάνη
Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Ρουμανίας
delimar@uom.gr
Μην χάσετε για κανένα λόγο ... αξίζουν τον κόπο
