.gif)
“Στις εκλογές τα κόμματα εύλογο είναι να φοράνε τα καλά τους και να προσπαθούν να εμφανίσουν αυτά τα στοιχεία που τα κάνουν πιό ελκυστικά. Συχνά, ξεπερνούν αυτό τον αναμενόμενο καλλωπισμό και επιχειρούν την πλήρη μεταμφίεση τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που προσπάθησε να μεταμφιεσθεί, αλλά αποδείχθηκε στην πορεία οτι δεν το είχε ανάγκη.
Οχι γιατί δεν είχε πράγματα να κρύψει, αντίθετα μάλιστα. Απλώς αυτή την φορά η Κοκκινοσκουφίτσα δεν ενδιαφερθηκε καθόλου αν η γιαγιά είχε μεγάλα κοφτερά δόντια. Αρκέστηκε στο ότι αναγνώρισε τα ρούχα της γιαγιάς και είχε και στο κούτελο την σχετική ταμπέλα, με μεγάλα, στρογγυλά γράμματα.Αλλωστε και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι στην πραγματικότητα ο κακός λύκος .
Περισσότερο με τον Σούπερ Γκούφυ μοιάζει.Το πρόβλημα είναι οτι δυχτυχώς δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις σημαντικά, δυσεπίλυτα προβλήματα βασιζόμενος στον Σούπερ Γκούφυ. Στον πραγματικό κόσμο στον οποίο καλείται να ασκήσει εξουσία, η δύναμη δεν αποκτάται μασώντας φυστίκα. Χρειάζεται ξεκάθαρη θέση, εμπειρία, και κυρίως να ξεκινάς κάνοντας την σωστή επιλογή.
Το πρόβλημα με τον συγκεκριμένο Σούπερ Γκούφυ είναι οτι δεν έχει τίποτα από αυτά.Πιστεύει οτι το δημόσιο, είναι ένα μεταφυσικό σύστημα που κόντρα σε όσα ξέρουμε, επιβεβαιώνει την αρχή του αενάου, παράγει ακαταπαύστως χωρίς να καταναλώνει ενέργεια. Με αυτό τον τρόπο, κόντρα στους νόμους της φυσικής, το δημόσιο μπορεί να καλύπτει κοινωνικές ανάγκες για εκπαίδευση, υγεία, ασφάλεια, από μόνο του χωρίς να υπάρχουν οι ανάλογοι πόροι. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είναι σε εγρήγορση ο λαός για να υπερασπίζεται την φωτισμένη ηγεσία που διασφαλίζει την συνέχεια αυτής της λειτουργίας, αποτρέποντας όσους ύπουλα επιχειρούν να καταδείξουν οτι και ο βασιληάς-δημόσιο οχι μόνο είναι γυμνός, αλλά και βαρειά άρρωστος.
Επίσης και αυτός ο Σουπερ Γκούφυ είναι ταγμένος στον πόλεμο κατά του κακού.Ο πρώτος λόγος είναι απλός: αν δεν υπάρχει κακό τότε γιατί να χρειαζόμασθε τον Σούπερ Γκούφυ; Ο δεύτερος γιατί στο μυαλό του Σούπερ Γκούφυ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: ο κόσμος χωρίζεται σε καλούς και κακούς και όποιος δεν είναι καλός δεν μπορεί παρα να είναι κακός.
Και επειδή αυτοί που είναι μαζί μας δεν μπορεί παρά να είναι καλοί, το ίδιο βέβαιο είναι οτι οι υπόλοιποι είναι κακοί. Τρισάθλιοι.Γιατι στην πραγματικότητα ο Σούπερ Γκούφυ έχει πιάσει τον παλμό της συνείδησης του σύγχρονου Ελληνα, διαπαραταξιακά.
Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατι οι κακοί είναι κακοί, γιατί δεν μας γουστάρουν και μηχανεύονται βασανιστήρια εναντίον μας. Είναι κομπλεξικοί ζηλιάριδες και φύσει κακοί.Οπότε ο Σούπερ Γκουφυ επιστρατεύοντας άλλους υπερήρωες όπως ο Αστυνόμος Σαϊνης και ο Λουκ Σκαϊουόλκερ (may the force be with you), γυμνώνουν τα φωτόσπαθα τους για να ανατρέψουν το κακό. Οχι μόνο για το δικό μας καλό, αλλά για όλο τον κόσμο, “για όλου του κόσμου το φαϊ, το φώς και το τραγούδι” που έλεγε και ο τιμημένος με Λένιν ποιητής της Ρωμιωσύνης.
Μπορεί να είναι παραμύθι, αλλά το παραμύθι αρέσει και δυναμώνει τις δομιμασμένες και αδύναμες ψυχές. Αυτό είναι το πραγματικό όπιο του λαού. Εκεί που οι νάνοι μεταβάλλονται σε γίγαντες και οι ανεμόμυλοι σε εχθρικούς ιππότες, εκεί που η φτώχεια και η δυστυχία ανατρέπονται στην στιγμή, από μαγικά ραβδιά και κρυφές δυνάμεις, εκεί που οι καλοί πάντα κερδίζουν, εκεί που στήνονται φαντασιακές κοινότητες και αποκτούν ενιαία μορφή και αντιδράσεις. Ιδιαίτερα για αυτό το τελευταίο, το παραμύθιασμα είναι όπλο αφάνατστα επικίνδυνο σε χέρια μεγαλομανών μονάδων ή φανατισμένων ομάδων που επιθυμούν να χειραγωγήσουν. Η απόσταση από την απολυτότητα του μύθου στην κυνική εκμετάλλευση του, ειναι μηδαμινή. Υπήρξαν πολλοί Μεγάλοι Αδελφοί στην ιστορία, πριν και μετά το 1984. Αν αλήθεια είναι ότι θέλουμε να ακούσουμε, τότε υπάρχουν πολλοί να μας το πούνε.
Πώς είναι δυνατόν όμως να κυνδυνεύουμε να κυβερνηθουμε από τον Σούπερ Γκούφυ; Η απάντηση είναι απλή. Τα παραμυθια δεν αντιμετωπίζονται με παραμύθια. Αν είναι να ακολουθείς την οδό τους παραμυθιάσματος πρέπει να φροντίσεις το παραμύθι σου να έχει συντομο και με ευχάριστο τέλος. Δεν μπορεί να επιλέγεις να μην βασισθείς στο παραμύθι και να επιδιώξεις να ξυπνήσεις από λήθαργο βαθύ όσους έχουν μάθει και θέλουν να παραμυθιάζονται και ταυτόχρονα να φοβάσαι μην και τρομάξουν και να επιδιώκεις να τους ξανακοιμίσεις. Δεν μπορεί να επιθυμείς να περάσεις το μήνυμα, οτι η όμορφη παράσταση έλαβεν τέλος και καιρός είναι ο καραγκιόζης κοιταχθεί στον καθρέφτη και να πετάξει την καμπούρα του και ταυτόχρονα να αγωνίζεσαι να κρατήσεις ζωντανές τις σκιές σε αυτό το θέατρο όπου έμαθαν να κυριαχούν. Πώς μπορεί όμως να το κάνει αυτό μιά σκιά; Πως μπορεί το προϊόν του μύθου να επιδώξει την κατάργηση του και την απομυθοποίηση όλου του συστήματος που βασίζεται σε αυτόν; Η πραγματικότητα είναι οτι ούτε κάν θέλει να καταργήσει τον μυθο, απλά να τον διαχειρισθεί και να δρέψει τα οφέλη από την διαιώνιση του. Τι φταίει τελικά η δυστυχής Κοκκινοσκουφίτσα. Οχι μόνο έχουν διαψευσθεί πολλές φορές όσοι της λένε για λύκους, αλλά όχι σπάνια έχει καταλάβει ότι και αυτοί λύκοι είναι. Δεν την ενδιαφέρει πλέον ποιός κρύβεται μεσα στα ρούχα της γιαγιάς. Η Κοκκινοσκουφίτσα απλά ένα happy end ονειρεύεται.
Ωραία όλα αυτά, αλλά αν μας προκύψει ο Σουπερ Γκούφυ και μάλιστα αυτοδύναμος και κινδυνεύσουν και όσα έχουν γίνει;Μπορούμε να βασισθούμε στην πιθανότητα να ξυπνήσουν ξαφνικά και να τραβήξουν χειρόφρενο;
Εκβιασμός και πάλι και βεβαίως θα υποκύψουμε.Η περηφάνεια μας και η οργή μας δεν εχει καμμία σημασία μπροστά στους πραγματικούς κινδύνους.
Στην προσπάθεια να αποφύγουμε το χειρότερο προφανώς θα πρέπει να υποχωρήσουν.Μετά από αυτό όμως, ότι και αν γίνει, “χρέος ειναι η ευθύνη της δικής μας αλλαγής”.
Ως εδώ. Και δεν με αφορούν οι αλλαγές ηγεσίας αλλά η αλλαγή νοοτροπίας.Την επόμενη ημέρα δεν πρέπει να αλλάξουμε σελίδα, αλλά βιβλίο ολόκληρο ...”
