“Με αφορμή μια συζήτηση στην τηλεόραση για το πραγματικό δίλημμα των εκλογών. Το συμπέρασμα από τη συζήτηση, –παρά τις φραστικές επιθέσεις και τους γνωστούς ξύλινους διαξιφισμούς, που σε κάνουν μερικές φορές να κλείνεις την τηλεόραση – ήταν ότι συμφωνούν στην ουσία και οι δύο φερόμενοι ως μονομάχοι των εκλογών αυτών.
Και οι δύο πλευρές καταδικάζουν τη λιτότητα.Η μια πλευρά καταγγέλλει τη Γερμανία, τη Μέρκελ, την Ευρώπη της λιτότητας όπως λένε και η άλλη πλευρά συναγωνιζόμενη σε ευρωσκεπτικισμό την πρώτη πλευρά, λέει σχεδόν τα ίδια, αφού ένα μεγάλο τμήμα της έχει ξαναθυμηθεί τα “Ζάπεια” και την αντιμνημονιακή-αντιευρωπαϊκή ρητορεία της. Ποια είναι η διαφορά τους στο θέμα λιτότητα; Καμία, αφού δεν λένε τίποτα επί τοις ουσίας. Ποια είναι η διαφορά τους όσον αφορά την ρύθμιση του χρέους ; Σύμφωνα με τους ίδιους, ποιος θα διαπραγματευθεί καλύτερα. Η μία πλευρά λέει στους άλλους, ότι εσείς δεν διαπραγματευθήκατε, γιατί είστε υπηρέτες της Μέρκελ. Η άλλη πλευρά τους απαντάει. Όχι, εμείς διαπραγματευόμαστε καλύτερα, η δική σας διαπραγμάτευση είναι επικίνδυνη, γιατί οδηγεί τη χώρα σε μονομερείς ενέργειες και έξω από το ευρώ και την ΕΕ. Εμείς θα είμαστε σκληροί διαπραγματευτές λένε οι μεν. Όχι απαντάει η άλλη πλευρά, εμείς είμαστε πιο σκληροί διαπραγματευτές. Και έτσι εξελίσσεται μια συζήτηση με εκατέρωθεν κατηγορίες, χαρακτηρισμούς, υπερβολές, μισαλλοδοξία, χωρίς όμως καμιά ουσία. Γιατί η ουσία είναι ότι ακόμη και αν μας χαρίσουν όλα τα δάνεια οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και δανειστές μας, η λιτότητα θα παραμείνει. Θα είναι παρούσα. Γιατί η λιτότητα συνδέεται με την παραγωγή νέου πλούτου στη χώρα. Με νέες θέσεις εργασίας. Με νέες επενδύσεις. Αυτό είναι το κομβικό πρόβλημα. Γιατί μια ευνοϊκή ρύθμιση του χρέους στον ένα ή στον άλλο βαθμό μπορούμε να την πετύχουμε. Το πρόβλημα είναι τι θα γίνει με το παραγωγικό μας μοντέλο.
Όχι το πρόβλημα λένε είναι να ανοίξει η κάνουλα της ρευστότητας ο Mario Draghi. Ο Draghi όμως έχει πει σε όλους τους τόνους ότι όσον αφορά τη ρευστότητα των Τραπεζών μέχρι την 28η Φεβρουαρίου 2015 δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα. Το τι θα γίνει μετά θα εξαρτηθεί από τη νέα Κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές. Όμως όλα αυτά δεν αφορούν την λιτότητα. Ακόμη και στο καλύτερο σενάριο, η νέα Κυβέρνηση γρήγορα να καταλήξει σε μια συμφωνία με τους εταίρους για την διευθέτηση του χρέους και τις υποχρεώσεις της χώρας, το θέμα της λιτότητας παραμένει ανοικτό και ζητούμενο. Και κανένας από τους φερόμενους ως βασικοί πρωταγωνιστές της αυριανής Κυβέρνησης της χώρας δεν λέει κάτι για το κομβικό αυτό πρόβλημα, της παραγωγής νέου πλούτου. Καμιά πλευρά δεν μιλάει για την ουσία του προβλήματος. Και εξηγούμαι.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι αν θα ακολουθήσουμε πολιτική λιτότητας ή όχι. Το δίλημμα αυτό θα ήταν πραγματικό εάν η χώρα, ήταν μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, το παραγωγικό της μοντέλο λειτουργούσε σωστά, παραγόταν πλούτος, είχε πλεονάσματα. Και τότε ναι, θα έπρεπε να μοιράσουμε δίκαια τον πλούτο που θα παράγαμε. Η Γερμανία ας πούμε ναι, έχει ένα τέτοιο δίλημμα. Έχει πλεονάσματα σημαντικά και θα μπορούσε να κάνει κάποιες παροχές στους πολίτες της, να αυξήσει τη ζήτηση και αυτό θα ήταν ανακουφιστικό και για τις άλλες χώρες της ΕΕ και ιδιαίτερα όσες έχουν εξαγωγές στην Γερμανία. Η Ελλάδα τι να μοιράσει ; Ποιον πλούτο να μοιράσει ; Ποια πλεονάσματα να μοιράσει ; Μέχρι το 2009 είναι αλήθεια ότι μοίραζε παροχές, αλλά μοίραζε με δανεικό χρήμα. Πλούτος που είχε παραχθεί αλλού και εμείς τον δανειζόμασταν σε μορφή χρήματος ως χώρα και τον μοιράζαμε κυρίως στα ημέτερα των Κυβερνητικών, συντεχνιακά συμφέροντα. Άρα όποιος υπόσχεται νέα μοιράσματα, χωρίς να υπάρχει ντόπιος παραγόμενος πλούτος, απλά κοροϊδεύει τους πολίτες προς άγραν ψήφων.
Γιατί και να ήθελε κάποιος να μοιράσει δανειζόμενος, σήμερα λόγω επιτοκίων, δεν μπορεί, γιατί είμαστε αποκλεισμένοι από τις αγορές. Δηλαδή δεν μπορούμε να δανειστούμε. Αλλά και να μπορούσαμε, αλήθεια σήμερα μετά πέντε χρόνια κρίσης και σκληρής δοκιμασίας, είναι κανένας που υποστηρίζει ότι θα δανειστούμε για να μοιράσουμε παροχές ; Ελπίζω να μην υπάρχει, αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς! Άρα τι μένει ; Οι ευρωπαίοι εταίροι μας και δανειστές μας. Και τι λένε στην ουσία αυτοί οι ανοιχτοχέρηδες που υπόσχονται ακόπως διάφορες παροχές; Θα διαπραγματευθούμε με τους εταίρους και δανειστές μας. Μάλιστα θα διαπραγματευθούμε, αλλά θα διαπραγματευθούμε για την διευθέτηση του χρέους. Να μπορούμε μακροπρόθεσμα, να το εξυπηρετήσουμε χωρίς προβλήματα. Δεν θα διαπραγματευθούμε για το αν θα έχουμε ή όχι λιτότητα στην Ελλάδα. Έτσι τουλάχιστον λέει η κοινή λογική.
Εκτός εάν εννοούν (και μάλλον το εννοούν), ότι θα ζητήσουν από τους ευρωπαίους εταίρους, εκτός από το “κούρεμα” του μεγαλύτερου μέρους του χρέους της χώρας και κάποια δις. ευρώ να τα μοιράσουμε μεταξύ μας σε επιδόματα και το υπόλοιπο χρέος παρακαλώ, να το εξυπηρετούμε μόνο εάν έχουμε ανάπτυξη! (Η περίφημη ρήτρα ανάπτυξης). Δηλαδή, θα ζητήσουμε από τους Γάλλους, τους Ιταλούς, τους Ισπανούς κ.ά. εταίρους ακόμη και από χώρες πιο φτωχές από εμάς, (δεν αναφέρομαι στους Γερμανούς για ευνόητους λόγους !), να μας χαρίσουν πάνω από τα μισά από αυτά που μας έχουν δανείσει (αυτό λέγεται “κούρεμα”) και κάποια δις. ευρώ για να υλοποιήσουμε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Και όχι μόνο. Το υπόλοιπο χρέος μας κύριοι εταίροι, θα το εξυπηρετείται εσείς αν εμείς τα κάνουμε ρόιδο και δεν καταφέρουμε να έχουμε ανάπτυξη. Πως σας ακούγεται αλήθεια ; Ωραίο θα πει κάποιος. Εμένα πως μου ακούγεται τελείως παλαβό ;
Και όμως αυτές οι απόψεις ακούγονται σήμερα στην προεκλογική περίοδο και κανένας δεν κοκκινίζει. Γιατί όχι απλά δεν είναι ρεαλιστικά όλα αυτά, αλλά είναι ανυπόφορα αντιευρωπαϊκά και προσωπικά δεν τα αντέχω. Με προσβάλλει προσωπικά να ζητά μια Κυβέρνηση της χώρας μου από τους ευρωπαίους φορολογούμενους, (απλά για να χαϊδεύει τα αυτιά των ιθαγενών που όμως θα τους βρει μπροστά της κάποια στιγμή), ότι δεν τους πληρώνουμε τα δανεικά που μας έδωσαν. Ότι ζητάμε να μας περικόψουν τα χρέη μας στο μεγαλύτερο μέρος τους. Και όχι μόνο. Να τους ζητάμε να μας δώσουν και άλλα δανεικά για να μοιράσουμε βοηθήματα. Και όχι μόνο. Να τους ζητάμε να μας εξυπηρετούν το χρέος μας στο μέλλον, εάν εμείς δεν έχουμε ανάπτυξη! Όχι κύριοι αυτή δεν είναι προοδευτική πολιτική. Ούτε αριστερή πολιτική. Ποτέ στην ιστορία η αριστερά δεν αγωνιζόταν για να “ρίξει” άλλους λαούς.
Όσο για τη λιτότητα, αυτή δεν καταπολεμείται με δανεικά. Πουθενά στον κόσμο δεν έχει γίνει αυτό. Τουλάχιστον στις κανονικές χώρες. Αντιμετωπίζεται με αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Με παραγωγή νέου πλούτου, με καινοτομία και εξωστρέφεια. Με νέες επενδύσεις. Με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Με κατάργηση της γραφειοκρατίας, με περιορισμό του Κράτους και το κλείσιμο άχρηστων οργανισμών. Με κατάργηση των ειδικών προνομίων, των φόρων υπέρ τρίτων και άλλα πολλά που έχουν αναφερθεί σε άλλες αναλύσεις. Με αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Με κίνητρα στην δημιουργική επιχειρηματικότητα για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Με ελάφρυνση επιχειρήσεων και νοικοκυριών από τις υπέρογκες φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις. Έτσι θα αυξηθούν οι μισθοί και η πραγματική ζήτηση. Από την παραγωγή νέου πλούτου και όχι μέσω δανεικών. Έτσι θα σταματήσει η λιτότητα ...”
"Το πραγματικό δίλημμα των εκλογών δεν είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη λιτότητα"
10-1-2015
Κώστας Χαϊνάς
Υποψήφιος βουλευτής στην Εύβοια με το ΠΟΤΑΜΙ
Μην χάσετε για κανένα λόγο ... αξίζουν τον κόπο
