“Η προσαρμογή της συγκυβέρνησης στις δημοσιονομικές απαιτήσεις των μνημονίων, απότοκος του τρόμου της μπροστά στην ευρω-έξοδο, έστω και μισοανάπηρη ήταν ότι καλύτερο έκανε αυτά τα δύο χρόνια για το εθνικό συμφέρον.
Δεν πρόκειται κατά βάση για επιτυχία της κυβέρνησης, πρόκειται για άθλο του φορολογούμενου Έλληνα.
Το πρωτογενές έλλειμα έξι δις του '11 γύρισε σε πλεόνασμα 1,5 δις πέρσι.
Η χώρα παρουσίασε, μετά από 6 συνεχή έτη ύφεσης, θετικό ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης.
Το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης, σύμφωνα με τη μεθοδολογία του Ευρωπαϊκού Συστήματος Λογαριασμών, περιορίστηκε στο 1/3 του βροντώδους 5,9% το 2012.
Ως προς το προφίλ του χρέους, η κατάσταση βελτιώθηκε αισθητά (διπλασιασμός του χρόνου ωρίμανσης/επιμήκυνση, μείωση του μεσοσταθμικού επιτοκίου, μείωση κατά 53% των δαπανών για τόκους από το 2012 και 65% από το 2011).
Κι όλα αυτά χωρίς να έχεις αγανακτισμένους στο Σύνταγμα και ορδές βαρβάρων να διαλύουν μέρα παρά μέρα το κέντρο των μεγαλουπόλεων.
Η ωρίμανση της κρίσης έφερε και ωρίμανση του κόσμου, θαρρώ, και όλο αυτό έβαλε τις βάσεις βελτίωσης των μακρο-μεγεθών.
Όλα αυτά τα κατορθώματα του Έλληνα φορολογούμενου, με το αίμα,τον ιδρώτα και την υπομονή του, η συγκυβέρνηση δοκίμασε να τα παίξει στα ζάρια για να αποτρέψει την εκθρόνισή της στο τελευταίο εξάμηνο.
Ο λαϊκισμός των 100 δόσεων /περάστε κόσμε/ δημιούργησε δημοσιονομικό κενό και έθεσε τις προϋποθέσεις για το ''σφαγείο'' των Παρισίων και το διαπραγματευτικό φιάσκο της συγκυβέρνησης, που συνέτεινε στην απόφασή της να πετάξει πετσέτα μια ώρα αρχύτερα.
Οι συγκυβερνήτες προεξόφλησαν νίκη ΣΥΡΙΖΑ και αριστερά παρένθεση, επιλέγοντας να αφήσουν στα χέρια του Τσίπρα μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα, ώστε να προετοιμάσουν μεσοπρόθεσμα την επάνοδό τους.
Άθλιος τακτικισμός γιατί η χειροβομβίδα έχει κολλημένες τις καταθέσεις μας, την περιουσία και το μέλλον μας επάνω.
Άλλωστε, η συγκυβέρνηση, ο Τσίπρας και μεις, είμαστε όλοι στο ίδιο δωμάτιο.
Αν σκάσει η χειροβομβίδα μικρή σημασία έχει το ποιος θα διαμελιστεί τελείως και ποιος θα χάσει ''απλά'' το κεφάλι του.
Λεπτομέρειες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δε ''νιώθει'' από οικονομικά μεγέθη.
Τυπικά λαϊκιστικό κόμμα, ποντάρει σε ''πολιτικές λύσεις'' στο πρόβλημα του χρέους, της λογής που δοκίμασε να προτάξει ο Βενιζέλος σαν υπ.Οικ. της κυβέρνησης Παπανδρέου στην τρόικα, και λίγο μετά την κυνηγούσε να γυρίσει πίσω.
Οι μεν παίξαν στα ζάρια τον ιδρώτα μας από τακτικισμό, οι δε δεν ξέρουν καν ότι παίζουν ζάρια, θεωρούν ότι παίζουν κάστρα και πολιορκητές (το θυμάστε οι παλιοί).
Νομίζουν εν ολίγοις ότι θα μπούνε καβάλα στην Κομισιόν και θα βγούν με πιστοποιητικό άφεσης χρέους και δώδεκα δις στην τσέπη.
Μεταξύ του αθλίου και του βλακός , θα πρέπει να πουλήσουμε ακριβά την ψήφο μας μιας και έχει το τομάρι μας επάνω, με περίσκεψη, τακτική, στρατηγική.
Αν λογικευτεί η ΝΔ και πουλήσει ένα σοβαρό πλάνο αντί να κινδυνολογεί και μόνο, το ξανασυζητάμε.
Προς το παρόν πιθανή λύση είναι οι ενδιάμεσοι υποψήφιοι εταίροι-μπαλαντέρ, αλλά περιμένω εις μάτην ανάλυση των κόκκινων γραμμών τους σε πιθανότητα συνεργασίας.
Το Ποτάμι είναι ως τώρα σαφέστερο όλων-ναι στο μνημόνιο (ψυθιριστά), ναι στο ευρώ (βροντερά).
Ο Γ.Α.Π. είναι ακόμα ζαλισμένος από το χαστούκι του '2011 και το κασετοφωνάκι παίζει τα ίδια ''λεφτά υπάρχουν/δημοψήφισμα/επανάσταση του αυτονόητου''.
Το ΠΑΣΟΚ προσφέρεται να καλύψει το κενό αυτοδυναμίας τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και ΝΔ, όπου κάτσει η μπίλια, κι αυτό είναι το πολιτικό του σύνθημα, ήτοι ''και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ''.
