“Η πολιτική του τζάμπα στα ΜΜΕ έχει εξαιρετικά αρνητικά επηρεάσει συνολικά οχι μόνο την πολιτική αλλά και την οικονομία στην Ελλάδα. Είναι βασικό μέσο άσκησης πίεσης στην πολιτική εξουσία ιδιαίτερα αν η πολιτική εξουσία αρέσκεται να υποκύπτει σε τέτοιες πιέσεις.
Αλλεπάλληλες κυβερνήσεις έφεραν ανερμάτιστους νόμους (Βενιζέλος αλλά και Ρουσόπουλος) , αλλά ουτε κάν αυτούς θέλησε καμμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα να εφαρμόσει.
Και αλλεπάλληλες κυβερνήσεις κρύβονται πίσω από υποτιθέμενες ανεξάρτητες αρχές όπως το ΕΣΡ και η ΕΕΤΤ επιρρίπτοντας στους "εκλεκτούς" τους, που οι ίδιες άμεσα ή έμμεσα έχουν διορίσει ή ελέγχουν, την ευθύνη για την δική τους αναποτελεσματικότητα ή σωστότερα για τις δικές τους επιλογές.
Ψηφισμένοι από την Βουλή νόμοι έχουν συχνά χρησιμοποιηθεί, διαπαραταξιακά, απλά και μόνο για να νομιμοποιήσουν συντελεσμένες παρανομίες.
Δεκάδες διαφορετικοί έλληνες βουλευτές έχουν ψηφίσει "ησύχως" και χωρίς αντίδραση αυτά τα νομοθετήματα.
Ελπίζω να αποφύγουμε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και φοβούμαι (αλλά το απεύχομαι) οτι ακόμα και αυτοί αν παρα τάυτα αποκτήσουν εξουσία θα προτιμήσουν να εχουν φιλικά ΜΜΕ αντί να αντιταχθούν.
Το γεγονός όμως είναι οτι ακόμα και μετά την κρίση σημαντικό μέρος των αιτίων της οποίας ήταν οι ελέγχοντες τα ΜΜΕ, η κατάντια συνεχίζεται.
Δεκάδες δημοσιογράφοι και δημοσιογραφούντες διαγκωνίζονται σε επίδειξη πολιτικής και δημοσιογραφικής ακεραιότητας, καταδικάζοντας υποτίθεται, μεγαλοφώνως την κρίση και την διαφθορά, και ταυτόχρονα αυτολογοκρινόμενοι ή συνηθέστερα αποδεχόμενοι την πλήρως διαστρεβλωμένη λειτουργία των ΜΜΕ ερήμην και πέραν του νόμου.
Κατα τα λοιπά, αναρωτιόμαστε γιατί στην Ελλάδα δεν προχωράν οι μεταρρυθμίσεις.
Μπορεί οι αίτιοι της κρίσης να γίνουν το όχημα ανάσχεσης της;
