“Τις λέξεις αυτές τις διαβάζουμε ...
όχι μόνο από τα Ελληνικά ΜΜΕ αλλά και απ' αυτά του εξωτερικού
Να'μαστε πάλι στα ίδια... ενώ όλοι ακούγαμε από τους ιθύνοντες ότι περάσαμε τον κάβο, ξαφνικά σε μια νύχτα άλλαξε η ρητορική και θύμισε 2010. Αυτή τη φορά όμως δεν θα έπρεπε να πει κανείς ότι ξαφνιάστηκε. Γιατί έχουν προειδοποιηθεί από το 2009 οι κυβερνώντες, από ειδικούς διεθνείς οικονομολόγους και από εμένα, πώς η κρίση θα ειναι πάντα παρούσα και θα χειροτερεύει εάν δεν γίνουν γρήγορα ριζικές δομικές αλλαγές.
Από το 2009 έχει γίνει εκτενής ανάλυση πως το Ελληνικό οικονομικό πρόβλημα είναι δομικό και στραγγαλίζει' την παραγωγή. Δεν ειναι απλά λογιστικό. Οι δομικές αλλαγές δεν είναι τίποτε άλλο από απλοποιήσεις στον παραγωγικό μηχανισμό. Ήμασταν και παραμένουμε πνιγμένοι στην γραφειοκρατία, αβεβαιότητα, πολυνομία, αντίφαση νόμων και αποφάσεων - για παράδειγμα τους τελευταιους 14 μηνες το φορολογικό σύστημα τροποποιείται με μέσο όρο 3 νομοθετήματα την ημέρα.
Η μονόπλευρη προσήλωση στη λιτότητα δεν βοηθά. Η Σκέψη για Δράση (T4A) www.thoughtforaction.org και εγώ, επιμένουμε στις δομικές/διαρθρωτικές αλλαγές. Κάθε φορά όμως που τις προτείνουμε στη κυβέρνηση, η απάντηση είναι: «Ας επικεντρωθούμε στα δημοσιονομικά μέτρα. Θα ξεκινήσουμε με αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα και μετά σιγά σιγά κάνουμε και τα διαρθρωτικά...» Αυτή όμως είναι η συνήθεις συνταγή -μη βιώσιμων μεταρρυθμίσεων που αποδυναμώνει τη μεσσαία τάξη, αυξάνει τη φτώχεια, και σκοτώνει την εμπιστοσύνη μεταξύ πολίτη και κράτους.
Στην περίπτωσή μας είχαμε τρείς ατυχείς συμπτώσεις:
1. Η αιτία της Ελληνικής κρίσης, ήτοι η κακοδιαχείριση του δημόσιου ταμείου συνδυασμένη με τη χαμηλή παραγωγικότητα.
2. Η αντίδραση προς την κρίση, ένα συναισθηματικά επιφορτισμένο θρίλερ που εξελίχθηκε σε παιχνίδι απόδοσης ευθυνών από τους Ευρωπαίους εταίρους αποξενώνοντας τους Έλληνες
3. Σημαντική έλλειψη εξειδικευμένων γνώσεων και εμπειρίας από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης - με μόνη εξαίρεση το ΔΝΤ. Ως εκ τούτου η ΕΕ δεν χειρίστηκε την περίπτωση της Ελλάδας ως Ευρώπαικό οικονομικό πρόβλημα, ούτως ώστε να αναπτύξει ενα Ευρωπαικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Αντίθετα υιοθέτησε πυροσβεστικά δανειοδοτικά προγράμματα (μνημόνεια).
Πέντε χρόνια μετά, πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ αρχίζουν και αυτά να υποφέρουν με τα αποτελέσματα τις Ευρωπαϊκής κρίσης. Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα παραμένει μακριά από την προοπτική του να αφήσει τις παλιές παγιωμένες πρακτικές πίσω της, ενώ ο λαός της χώρας παραμένει σε σύγχυση, απόγνωση και ανάστατωση, στην ίδια κατάσταση δηλαδή που βρισκόταν στα τέλη του 2009. Γιατί 5 χρόνια τώρα, κανείς δεν ασχολήθηκε για παράδειγμα με την πάταξη της πολυνομίας, την ολοκλήρωση ενός βιώσιμου χωροταξικού σχεδιασμού, την οικοδόμηση ενός απλού δίκαιου και διατηρήσιμου φορολογικού συστήματος που να μην συνδέεται συνεχώς με τις δημοσιονομικές ανάγκες κλπ. Με λίγα λόγια, ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων που θα άλλαζε τη χώρα, θα έκλεινε πολλά στόματα στο εξωτερικό και θα λειτουργούσε σαν πιλότος αλλαγών σε όλη την κοινωνία.
Η Σκέψη για Δραση Τ4Α και εγώ, δεν θα κουραστούμε να λέμε πως ο μοναδικός δρόμος ανάπτυξης είναι αυτός των δομικών μεταρρυθμίσεων. Οι σωστές μεταρρυθμίσεις μπορούν και πρέπει να έχουν μόνο προοδευτικό πρόσημο. Να έχουν αποτέλεσμα ορατό στην κοινωνία, την επιχειρηματικότητα, την απασχόληση. Να αποκαθιστούν τη σχέση πολιτικής και ηθικής. Να διευρύνουν τη μεσαία τάξη, να συρρικνώνουν τη φτώχεια με αλλαγή όλου του οικοσυστήματος της δημόσιας διοίκησης στην κατεύθυνση της παραγωγικότητας, της διαφάνειας, της φιλικότητας προς τους πολίτες και τους επενδυτές.
Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που σχεδόν χρεοκόπησε. Διεθνούς φήμης μεταρρυθμιστές εφάρμοσαν διεθνώς αναγνωρισμένες βέλτιστες πρακτικές σε χώρες που έσβηναν, και καταφεραν να αλλάξουν το ρου των κοινωνιών αυτών προς τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη μείωση της φτώχειας. Αρα η Ελλάδα μπορούσε, μπορεί και πρέπει να μάθει από προηγούμενες εμπειρίες.
Ας δούμε πως κάποιες 'Χώρες - Χρεοκοπίας' κατέληξαν σε χώρες - παράδειγμα προς μίμηση οικονομικής ευρωστίας και κοινωνικής συνοχής.
Το Παράδειγμα του Περού είναι ένα case study που παρουσιάζει το «Σκέψη για Δράση» στις 18/12. Το Περού κατάφερε το ακατόρθωτο: να μεταμορφωθεί από μια χώρα - τραγωδία σε ένα εξαιρετικό παράδειγμα μεταρρυθμιστικού success story. Επιτέθηκε στη βαθιά φτώχεια, δημιούργησε μια εύρωστη μεσαία τάξη, κατέρριψε την κατάσταση τρόμου και κοινωνικών αναταραχών και μετέτρεψε τη χώρα σε μια αναπτυσσόμενη ζωντανή και φιλήσυχη κοινότητα, που τα τελευταία 12 χρόνια καταγράφει ρυθμούς ανάπτυξης άνω του 7%.
Η ιστορία είναι εδώ, η εμπειρία υπάρχει, η βούληση γιατί απουσιάζει και ποιοι ευθύνονται γι αυτό;”
ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ:
ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ
“ΠΑΘΑΝΕ ΚΑΙ ΜΑΘΑΝΕ”!
ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ Ο ΡΟΥΣ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΣΒΗΝΕ
ΠΕΡΟΥ: ΕΝΑ SUCCESS STORY ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ
ΠΕΡΟΥ 1989: Φτώχεια 60% | ΑΕΠ -12% | Πληθωρισμός 7,000% το μήνα
ΠΕΡΟΥ 2013: Φτώχεια 22% | ΑΕΠ 6% | Πληθωρισμός 2.86% το χρόνο
Η Έλενα Παναρίτη συντονίζει το ταξίδι πίσω στο χρόνο, από το χρεοκοπημένο Περού «Failed State» του 1990 στο οικονομικά εύρωστο του 2014. Οι ομιλητές μας παρουσιάζουν την επιτυχημένη πορεία της χώρας από την φτώχεια στην ενδυνάμωση και μας βοηθούν να δούμε κατάματα πως χτίζεται ένα Success Story
ΟΜΙΛΗΤΕΣ
με σειρά εμφάνισης από αριστερά:
Roberto Abusada: Ανώτατος Οικονομικός Σύμβουλος στο Υπουργείο Οικονομικών του Περού από το 1993 εώς το 1997.
Jaime Yoshiyama: πρώην Υπουργός Ιδιωτικοποιήσεων, Ενέργειας και Ορυχείων, Επικοινωνιών και Μεταφορών. CEO της KuRESA SA. MBA, MPA.
Manuel F. Sotomayor: ηγετικό στέλεχος στον επιχειρηματικό και βιομηχανικό χώρο.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Yπήρξε Διευθυντής οικονομικός σύμβουλος στο Υπουργείο Οικονομικών στο Περού μεταξύ του 1993 και του 1997. Από το 1980 έως το 1983 διετέλεσε ως Υφυπουργός Εμπορίου, Υφυπουργός Οικονομικών, και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Κεντρικής Τράπεζας του Περού. Το 1994 ίδρυσε το Ινστιτούτο Οικονομικών του Περού, IPE, στο οποίο είναι σήμερα μέλος του διοικητικού συμβουλίου και της εκτελεστικής επιτροπής.
Ήταν επικεφαλής του Μεταπτυχιακού Οικονομικού Προγράμματος στο Catholic University στη Λίμα και έχει διδάξει οικονομικά στο Catholic University και στο Universidad del Pacifico του Περού, οπώς επίσης και στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης στις ΗΠΑ. Έχει διετελέσει ως σύμβουλος για την Παγκόσμια Τράπεζα και για άλλωους διεθνείς οργανισμούς. Σήμερα είναι και ανεξάρτητος σύμβουλος και partner του Global Source Partners για το Περού, όπως και μέλος των διοικητικών συμβουλίων διαφόρων εταιρειών και μη κερδοσκοπικών οργανισμών.
Γεννήθηκε στο Περού και σπούδασε Βιομηχανικός Μηχανικός στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Μηχανικής της Λίμα, στο Περού. Έλαβε πτυχίο από το ESAN – το Graduate School of Business του Περού, καθώς και MBA από το Πανεπιστήμιο του Michigan και MBA από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, διετέλεσε ως Πρόεδρος της Electrolima – της κρατικής εταιρείας ηλεκρισμού.
Διετέλεσε επίσης ως υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, Υπουργός Ενέργειας και Ορυχείων, Υπουργός Προεδρίας, και ως Πρόεδρος της Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων. Τέλος, ήταν πρόεδρος του Κογκρέσου Συντάγματος του Περού για 3 χρόνια, καθώς και Διευθυντής ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Eίναι Πρόεδρος της Sotomayor Α.Ε., μίας από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον τομέα της αλιείας. Είναι μέλος ιδρυμάτων, όπως: “Η G-50″, ένας επιφανής όμιλος επιχειρηματιών της Λατινικής Αμερικής επιχειρηματίες που χρηματοδοτούνται από την Inter-American Dialogue και το Ίδρυμα Carnegie. PREAL (Programa de Promoción de la Reforma Educativa en América Latina y el Caribe ). Το Περουβιανό Κεφάλαιο της CEAL (Επιχειρηματικό Συμβούλιο Λατινικής Αμερικής) από το 1992. Ήταν επίσης ειδικός εκπρόσωπος του προέδρου του Περού στο ABAC (APEC Business Advisory Council) 1999 – 2001.
Από το 1998 έως το 1999, διετέλεσε Πρόεδρος του CONFIEP (Confederación Nacional de instituciones Empresariales Privadas), της εθνικής συνομοσπονδίας επιχειρηματικών ενώσεων του Περού. Ήταν επίσης ο δεύτερος αντιπρόεδρος της CONFIER για 6 χρόνια. Διετέλεσε Πρόεδρος του SNP (Sociedad Nacional de Pesquería del Peru) 1989 – 1990. Είναι ιδρυτής και πρόεδρος (1994 – 1997) μιας μη κερδοσκοπική οργάνωση που ονομάζεται “Περού 2021“. Έχει επίσης διατελέσει Πρόεδρος του FEO (Οργανισμός Εξαγωγέων Ιχθυάλευρου) το 1989. Υπήρξε επίσης Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Productos Pesqueros Α.Ε. 1983 – 2000 και Αντιπρόεδρος του ΑΕΕ (Sociedad Nacional de Exportadores del Περού) τα έτη 1990, 1994-1995.
Ως ομιλητής και πανελίστας, έχει εκπροσωπήσει την CONFIEP και την “Περού 2021″ σε πολλά Συνέδρια, Εθνικά και Διεθνή Φόρουμ για την κοινωνική ευθύνη, το επιχειρηματικό όραμα, το περιβάλλον και την παγκοσμιοποίηση. Το 1992 εξελέγη “άνθρωπος Business of the Year” από το διεθνές περιοδικό “America Economía”. Ο κ. Sotomayor έχει αποφοιτήσει στα Οικονομικά από το Universidad del Pacífico το 1976. Επίσης, απέκτησε το 1977 ένα μεταπτυχιακό στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Notre Dame, Indiana, ΗΠΑ.
Μην χάσετε για κανένα λόγο ... αξίζουν τον κόπο
