“Ποια είναι τα μεγάλα θέματα που θα εχει να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβερνηση;
Θα τα παραθέσω σήμερα συνοπτικά και θα τα αναπτύξω κατά τη διάρκεια της εκλογικής περιόδου, στην προσπάθεια μας να ενθαρρύνουμε έναν ουσιαστικό διάλογο με τους πολίτες για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Το πρώτο ερώτημα αφορά (δυστυχώς), τα δημοσιονομικά και το κρίσιμο δίλημμα είναι αν η επόμενη κυβέρνηση θα τηρήσει την υπογραφή της χώρας ή θα επιδίωξει να αναθεωρήσει τα συμφωνηθέντα. Σημειώνω εδώ ότι μέρος της αρχικής συμφωνίας ήταν η επανεξέταση του θέματος του χρέους, με την προϋπόθεση της τήρησης του προγράμματος που είχαμε συμφωνήσει. Η σημερινή κυβέρνηση δεν είχε την βούληση ή την ικανότητα να εφαρμόσει πλήθος από τα προαπαιτούμενα, το πρόγραμμά (στηριζόμενο στην υπερφορολόγηση), εκτροχίαστηκε και έτσι το θέμα του χρέους δεν συζητήθηκε ποτέ. Όσο για την σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, που εδράζει το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού και προγραμματικού της λόγου στην φαντασίωση της "ηρωικής διαπραγμάτευσης", αυτή δεν έχει καν σκεφθεί τι θα κάνει όταν οι Ευρωπαίοι θα αδιαφορήσουν για τις πομφόλυγές της και θα της ζητήσουν απλώς να τηρήσει τα συμφωνηθέντα...
Το δεύτερο κρίσιμο ερώτημα αφορά τις επενδυσεις και τον ιδιωτικό τομέα. Κρίσιμο γιατί χωρίς επενδυσεις η ανεργία θα παραμένει εφιαλτική και η φτώχια και η δυστυχία θα συνεχίσουν να επελαύνουν. Εδώ και πολλά χρόνια οι κυβερνήσεις ακολουθούν μια πολιτική υψηλών φόρων και ασφαλιστικών εισφορών για να χρηματοδοτήσουν ένα υπερτροφικό κράτος. Πόσο υπερτροφικό; Αρκεί να πούμε ότι ο παραγωγικός ιδιωτικός τομέας πληρώνει σαν να έχουμε όχι ένα αλλά δύο κράτη, αφού στους 700 χιλ. περίπου δημοσίους υπαλλήλους πρέπει να προσθέσουμε άλλους τόσους πρόωρα συνταξιοδοτηθέντες (κάτω από τα 65). Τι θα κάνει η επόμενη κυβέρνηση για να αρθεί αυτό το άχθος και να αρχίσει πάλι να δημιουργεί θέσεις εργασίας ο ιδιωτικός τομέας;
Το τρίτο μεγάλο θέμα αφορά το κοινωνικό κράτος. Σήμερα και ενώ τεράστιος αριθμός πολιτών βρίσκεται σε οικονομική απόγνωση, η κοινωνική πολιτική που ασκεί το κράτος παραμένει προσκολλημένη στη συντεχνιακή-πελατειακή δομή της προ κρίσης εποχής. Το κράτος όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στη νέα πραγματικότητα αλλά δεν γνωρίζει καν ποιοί βρίσκονται σε απόγνωση, για να μπορεί να σχεδιάσει μια μη συντεχνιακή κοινωνική πολιτική (αν υποθέσουμε ότι θα το ήθελε!). Θα γινει λοιπόν σοβαρή προσπάθεια να αλλάξει η κοινωνική πολιτική ή λόγω του πολιτικού κόστους της αναδιανομής (όσοι δικαίως τα πάρουν θα θεωρήσουν ότι δεν είναι αρκετά και όσοι δικαίως τα χάσουν θα ολολύζουν σαν άγαμες θυγατέρες!), το θέμα δεν θα συζητηθεί καν στο δημόσιο διάλογο.
Το τέταρτο ερώτημα αφορά την αντιμετώπιση της διαπλοκής, της διαφθοράς και του πελατειακού κράτους. Πρόκειται ίσως για το πιο κρίσιμο από όλα τα προηγούμενα, καθώς τα φαινόμενα αυτά είναι άμεσα συνδεδεμένα τόσο με την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης όσο και με την σποτελεσματική λειτουργία του κράτους και της οικονομίας. Η μη αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων, παρά την πρωτοφανή κρίση, οφείλεται στην βαθύτατη εξάρτηση της ψήφοσυλλεκτικής ισχύος του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος από τις πελατειακές σχέσεις, τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Και είναι προφανές ότι όσο παριστάνουμε ότι τα φαινόμενα δεν υπάρχουν (και για παράδειγμα αντί να απολύουμε από το υπουργείο Οικονομικών τους απατεώνες, που δέχονταν όλη την προηγούμενη δεκαετία 80 με 100 χιλιάδες δωροδοκίες το χρόνο, απολύουμε τις καθαρίστριες!), τόσο η χώρα οδηγείται, δια της αδρανείας και της αποθρασυνσης που φέρνει η ατιμωρησία, στην Κολομβιοποίηση.Πόσο θα συζητηθούν τα πραγματικά διλήμματα στην επικείμενη εκλογική μάχη; Φοβάμαι ελάχιστα και χωρίς κανένας από τους πρωταγωνιστές να έχει πραγματικά τη διάθεση να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Εμείς πάντως με τις μικρές μας δυνάμεις θα τα θέσουμε. Με ηρεμία και ειλικρίνεια. Και όσοι πολίτες μας παρακολουθούν θα μπορούν -ωριμότερα ελπίζω- να αποφασίσουν.”
Θόδωρος Σκυλακάκης | Πρόεδρος της Δράσης
Μην χάσετε για κανένα λόγο ... αξίζουν τον κόπο
