.gif)
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν ξέρουν τι λένε. Καμιά λύση δεν είναι μπροστά μας όσο ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση κατανοούν τι γονάτισε την Ελλάδα και εξουθένωσε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Πως είναι δυνατό να περιμένουμε ότι τα πράγματα θα διορθωθούν όταν κυβέρνηση και αντιπολίτευση επιμένουν να κάνουμε, ξανά και ξανά, εκείνα που προκάλεσαν το πρόβλημα. Είμαι βέβαιος ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μας θεωρούν ηλιθίους.
Το Ελληνικό πρόβλημα γίνεται όλο και πιο δυσεπίλυτο. Διότι στην πολιτική σκηνή τα κόμματα που συγκεντρώνουν την προτίμηση του εκλογικού σώματος δεν αναγνωρίζουν το κεντρικό πρόβλημα. Δεν το αναγνωρίζουν και συνεπώς δεν ομιλούν γι αυτό. Και μη μιλώντας δεν μπορούν να ελπίζουν στη συμμετοχή του λαού στις προσπάθειες που πρέπει να γίνουν. Τα προβλήματα της Ελλάδας δεν μπορούν και δεν θα λυθούν από καμιά δεκαριά πολιτικούς. Χρειάζεται η στράτευση πολλών, χιλιάδων, και για αυτήν χρειάζεται ικανή ηγεσία που γνωρίζει τι πρέπει να γίνει και ξέρει να το εξηγήσει.Παρένθεση! Θα προσπαθήσω να απαντήσω σε ένα ερώτημα που γνωρίζω ότι τίθεται. Μετά από τόσες εκλογικές αποτυχίες της Δράσης αξίζει τον κόπο να συνεχίσει να υπάρχει; Η δική μου απάντηση στο ερώτημα είναι, Ναι αξίζει. Αξίζει όσο η Δράση διατηρεί την ικανότητα της σωστής διάγνωσης των προβλημάτων και το θάρρος της γνώμης της σε ό,τι αφορά τις διαθέσιμες λύσεις. Κανένα από τα κόμματα στη Βουλή, Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΚΚΕ, ΑΝΕΛ, Χ.Α. δεν έχουν ποτέ, επαναλαμβάνω ποτέ, διατυπώσει μια συνεκτική απάντηση στο ερώτημα "τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ". Και αν δεν μπορούν να απαντήσουν στο ερώτημα, πώς μπορεί ένας λογικός άνθρωπος να πιστέψει ότι δεν θα κάνουν ξανά τα ίδια ακριβώς λάθη; Το ΠΟΤΑΜΙ, μολονότι συνήθως συμπαθές ως ύφος, έχει και αυτό πρόβλημα να απαντήσει στο ερώτημα "τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ" με αποτέλεσμα να επιλέγει την βολική απροσδιοριστία και γενικολογία όταν ομιλεί για λύσεις.
Έχουμε δυστυχώς, ως λαός και κοινωνία, συμβιβαστεί με τη μετριότητα. Πολλοί ανόητοι εκλαμβάνουν την εκλογική επιτυχία του ενός ή του άλλου κόμματος ως απόδειξη της ορθότητας της πολιτικής του. Οι ίδιοι ανόητοι θαύμαζαν τη ΔΗΜΑΡ, μετά τους 58, σήμερα το ΠΟΤΑΜΙ. Όλοι χρησιμοποιούσαν ωραίες στρογγυλεμένες καθησυχαστικές φράσεις για όλα τα θέματα εκτός από το κεντρικό. Για όλα μας διαβεβαίωναν ότι έχουν λύσεις που όμως ποτέ δεν εξειδίκευαν.Το 1947 η αμερικανική κυβέρνηση, σε μια έκθεση για την Ελλάδα, τόνιζε ότι "δύο ήταν τα προβλήματα της χώρας: οι υπερβολικές δημόσιες δαπάνες και η αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης." Πέρασαν 70 χρόνια και τα δύο προβλήματα είναι πάντα εδώ. Μεγαλύτερα παρά ποτέ. Οι δαπάνες αυξήθηκαν κατακόρυφα και καλύπτονταν με δανεικά. Στην πενταετία Καραμανλή-Αλογοσκούφη χάθηκε τελείως ο έλεγχος των δαπανών. Το 2010, ο έξω κόσμος έπαψε να δανείζει την Ελλάδα. Μπήκαμε στα βαθειά της κρίσης. Όχι εξ αιτίας εξωτερικών παραγόντων αλλά εξ αιτίας της ανεύθυνης εγχώριας πολιτικής τάξης.
Σήμερα, στη μέση της κρίσης, πιστεύω ότι τα δύο βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι, όπως ήδη είπα, πάντοτε τα ίδια: οι υπερβολικές δημόσιες δαπάνες και η αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης. Για να καλυφτούν οι υπερβολικές δαπάνες, τώρα που στέρεψαν τα δανεικά, το κράτος φορολογεί. Η υπέρμετρη φορολογία σκοτώνει κάθε παραγωγή, κάθε προοπτική ανάπτυξης. Δεν είναι όμως μόνο υπερβολικά δαπανηρό το κράτος είναι και παντελώς αναποτελεσματικό. Ανίκανο να επιτελέσει και τα απλούστερα καθήκοντα. Ανίκανο να προστατεύσει εκείνους που πράγματι χρειάζονται προστασία. Τους πράγματι αδύναμους.Όλοι μιλούν για μεταρρυθμίσεις. Γενικώς και αορίστως. Εντούτοις οι μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται είναι εκείνες που θα συμβάλλουν στη θεραπεία των δύο βασικών προβλημάτων. Των υπερβολικών δαπανών και της αναποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης. Πρέπει πάντοτε να έχετε στο νου σας την εξίσωση: Όταν δεν μπορείς να δανειστείς, οι φόροι είναι ίσοι με τις δαπάνες. Λιγότερες δαπάνες σημαίνει λιγότεροι φόροι. Περισσότερες δαπάνες σημαίνει περισσότεροι φόροι.
Κάθε φορά που γίνεται συζήτηση για μείωση δαπανών η πολιτική τάξη συνασπίζεται προκειμένου να μη θιγούν τα κακώς κείμενα. Πρακτικά, πώς θα μπορούσε να προσεγγιστεί η μείωση των δαπανών; Με μεταρρυθμίσεις ο προσανατολισμός των οποίων θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να προσδιορίζεται κάθε φορά από την αυστηρή και σοβαρή απάντηση στο ερώτημα: Γιατί η άλφα ή η βήτα δραστηριότητα είναι δουλειά του κράτους; Γιατί πρέπει να την κάνει το κράτος. Κάθε δραστηριότητα που δεν κάνει το κράτος οδηγεί σε μείωση της δαπάνης και σε αύξηση της αποτελεσματικότητας της διοίκησης.Γιατί είναι δουλειά του κράτους να ορίζει το σύστημα μετεγγραφών των φοιτητών; Είναι δουλειά και ευθύνη των Πανεπιστημίων που θα υποδεχτούν πρόσθετους φοιτητές.
Γιατί είναι δουλειά του κράτους να ορίζει τον αριθμό των εισακτέων;
Γιατί είναι δουλειά του κράτους το μισθολόγιο των καθηγητών;
Γιατί είναι δουλειά του κράτους να ορίζει πότε ανοίγουν ή κλείνουν τα μαγαζιά; Σημειώστε ότι αν δεν είχε ανακατευτεί το κράτος, θα είχε προστατευτεί και το κύρος του ΣτΕ που δεν θα είχε εκδώσει την παρανοϊκά γελοία απόφαση για την εργασία τις Κυριακές.
Γιατί είναι δουλειά του κράτους να χρηματοδοτεί την τοπική αυτοδιοίκηση; Είναι δουλειά των δημοτών. Όπως γίνεται παντού στον κόσμο.
Γιατί είναι δουλειά του κράτους να χρηματοδοτεί προνομιούχες κοινωνικές τάξεις με φόρους υπέρ τρίτων; Δεν πρέπει να υπάρχουν φόροι υπέρ τρίτων. Ούτε ένας.
Γιατί είναι δουλειά του κράτους να εξασφαλίζει εύκολο και άκοπο πλουτισμό σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες; Τους φαρμακοποιούς, τους δικηγόρους, τους δημοσιογράφους και άλλους πολλούς;Η απάντηση στο ερώτημα "γιατί είναι δουλειά του κράτους;" αν δοθεί εκατοντάδες ή χιλιάδες φορές, θα ορίζει τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων.
Θα ήθελα, ελπίδα εκφράζω, η Δράση να θέτει συστηματικά, για όσα συμβαίνουν, το ερώτημα "γιατί είναι δουλειά του κράτους;" και στη συνέχεια να το απαντά. Να απαντά με σοβαρότητα χωρίς να παρασύρεται από κλισέ ή τις ανοησίες των τηλεοπτικών παραθύρων.Πριν λίγες μέρες, διάβασα ότι ο υπουργός Ανάπτυξης, ήδη Άμυνας, κ. Δένδιας, δήλωσε κατά λέξη ότι "Κρίνουμε ποιες είναι οι βιώσιμες επιχειρήσεις" προκειμένου να αντιμετωπίσει τα κόκκινα δάνεια. Μα είναι δουλειά του κράτους να κρίνει ποιες επιχειρήσεις είναι βιώσιμες;
Ακόμη και όταν διστακτικά η απάντηση στο ερώτημα είναι "ναι, μάλλον είναι δουλειά του κράτους" χωράει ακόμη μια επιπλέον ερώτηση. Μπορεί η δουλειά να περιμένει 4-5 χρόνια πριν τη κάνει το κράτος; Για παράδειγμα έκλεισε η ΕΡΤ για να γίνει χειρότερη ως ΝΕΡΙΤ. Θα πάθαινε κάτι κακό ο Ελληνικός λαός αν περίμενε ως το 2019 για να ξαναλειτουργήσει η ΕΡΤ; Εγώ λέω όχι και έτσι θα εξοικονομούσαμε 2 δις. €.Η αδυναμία της κυβέρνησης Παπανδρέου στην αρχή του 2010, και της κυβέρνησης Σαμαρά στη συνέχεια, να αντιμετωπίσουν την κρίση οφείλεται στο γεγονός ότι ούτε η μία ούτε η άλλη κυβέρνηση παραδέχονταν το πρόβλημα των υπερβολικών δαπανών και της αναποτελεσματικής διοίκησης που τα ίδια τα κόμματά τους είχαν δημιουργήσει. Χωρίς σωστή διάγνωση στερούνταν διαμορφωμένης, σαφώς προσανατολισμένης, δικής τους πολιτικής. Χωρίς προσανατολισμό, χωρίς πολιτική, χωρίς στελέχη να την εφαρμόσουν κατέφυγαν άκριτα σε όσα υποδείκνυαν οι πιστωτές. Και φυσικά απέτυχαν.
Το ίδιο ακριβώς ή και χειρότερα φοβάμαι ότι θα συμβεί αν την εξουσία καταλάβει τελικώς ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δυστύχημα ότι οι πιστωτές, η τρόικα, δεν απαίτησαν τις θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις στη δημόσια δαπάνη και στη λειτουργία του κράτους που τόσο χρειαζόμαστε. Με όσα επέβαλαν και ακρίτως υιοθέτησαν οι κυβερνήσεις της τελευταίας πενταετίας, στην πραγματικότητα προστάτευσαν το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, εκείνο ακριβώς το κατεστημένο στο οποίο οφείλεται η οικονομική κατάρρευση. Τα προβλήματα δεν λύθηκαν.Αδιέξοδο λοιπόν; Ναι αδιέξοδο και μάλιστα επικίνδυνο. Διότι όπως ήδη είπα, ούτε η ΝΔ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε κάποιο άλλο κόμμα έχουν αναγνωρίσει την κεντρική σημασία των υπερβολικών δαπανών και της αναποτελεσματικότητας της διοίκησης. Χωρίς όμως σωστή διάγνωση δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική θεραπεία. Γι αυτό η χώρα βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο. Χάσαμε ήδη 5 χρόνια άκαρπων προσπαθειών. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους, χιλιάδες επιχειρήσεις πτώχευσαν, περιουσίες χάθηκαν. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της λάθος διάγνωσης. Η χώρα οδηγείται σε εκλογές για να εφαρμόσει ακόμη πιο άκαρπες προσπάθειες ο ΣΥΡΙΖΑ που και αυτό κάνει τη λάθος διάγνωση.
Καθήκον της Δράσης απέναντι στην ιστορία της πατρίδας μας είναι να ενημερώσει τον Ελληνικό λαό για το τι είναι η πραγματική αιτία της κακοδαιμονίας. Έστω εις ώτα μη ακουόντων.Δεν ελπίζω κάτι από τα δύο κόμματα: ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Και τα δύο αυτοχαρακτηρίζονται πολυσυλλεκτικά. Για να κερδίσουν τους οπαδούς του άλλου και στερούμενα πεποιθήσεων, προσπαθούν να μοιάσουν το ένα στο άλλο. Ωθούνται προς τα εκεί και από τους δημοσκόπους και τα ΜΜΕ. Έγραφα παλαιότερα στην Καθημερινή ότι η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή προσπαθούσε να γίνει πιο ΠΑΣΟΚ από το ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, με υπουργό τον κ. Στουρνάρα, εφάρμοσε φορολογική πολιτική που ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα διανοείτο να εφαρμόσει.
Δεν θέλω να νομίσετε ότι με την προσήλωση στις δημόσιες δαπάνες και στην αναποτελεσματικότητα του κράτους παραβλέπω άλλα προβλήματα. Τα πιο πολλά από τα άλλα προβλήματα έχουν όμως ως αφετηρία τα δύο κύρια.Είναι πρόβλημα το Σύνταγμα; Ασφαλώς είναι. Χρειάζεται αναθεώρηση; Ασφαλώς ναι. Αν αναθεωρηθεί σωστά - πράγμα σχεδόν αδύνατο με τις σημερινές πολιτικές δυνάμεις - θα ξεπεράσουμε την κρίση; Όχι αν δεν περιορίσουμε τις δαπάνες του κράτους και την αναποτελεσματικότητά του.
Είναι πρόβλημα ο μεγάλος αριθμός των βουλευτών; Είναι. Πρέπει να μειωθούν. Αλλά και αν μειωθούν τίποτε δεν θα αλλάξει αν δεν μειωθούν οι δαπάνες του κράτους.Πρέπει να υπάρχει ασυμβίβαστο βουλευτή και υπουργού. Ίσως πρέπει. Αλλά πάλι δεν θα λυθεί το πρόβλημα αν δεν μειωθούν οι δαπάνες.
Τα πολιτικά κόμματα, παλαιά και νέα, διατυπώνουν απόψεις για όλα αυτά τα θέματα και πολλά άλλα τα οποία εμφανίζουν ως σπουδαία. Ενδεχομένως μερικά είναι πράγματι σπουδαία, αλλά κανένα δεν θα λύσει το πρόβλημα των υπερβολικών δημοσίων δαπανών και της κρατικής αναποτελεσματικότητας.Το γεγονός ότι κανένας δεν ασχολείται με τα δύο αυτά μεγάλα προβλήματα της χώρας ορίζει το καθήκον και τον ρόλο της Δράσης. Επαναλαμβάνω ότι, είναι καθήκον της Δράσης απέναντι στην ιστορία της πατρίδας μας να ενημερώσει τον Ελληνικό λαό για το τι είναι η πραγματική αιτία της κακοδαιμονίας. Σε πείσμα των άθλιων ΜΜΕ που, χρόνια τώρα, συσκοτίζουν την πραγματικότητα και αποκρύπτουν το λόγο και τα επιχειρήματα της Δράσης.
Έχω ακούσει διάφορα πικρόχολα σχόλια για φίλους της Δράσης που σήμερα δραστηριοποιούνται στο Ποτάμι. Κάνω την εξής σκέψη: Πολλοί νέοι άνθρωποι, ικανοί, που δεν βρήκαν ικανοποιητική δουλειά στην Ελλάδα μετανάστευσαν και σήμερα εργάζονται σε κάποια χώρα του εξωτερικού. Εκατοντάδες γιατροί που δεν έβρισκαν δουλειά εδώ, είναι σήμερα στη Γερμανία, στην Αγγλία, στη Γαλλία και αλλού. Μερικοί απέκτησαν την ιθαγένεια της χώρας όπου εργάζονται. Έπαψαν να είναι Έλληνες; Όχι βέβαια! Για μερικούς που διαπρέπουν στο εξωτερικό είμαστε μάλιστα περήφανοι. Αν οι συνθήκες γίνουν ευνοϊκές πολλοί θα γυρίσουν στην Ελλάδα με νέες γνώσεις, εμπειρία και αυξημένη αυτοπεποίθηση. Σκεφτείτε τους νέους που ξεκίνησαν στην πολιτική με τη Δράση και τώρα μετανάστευσαν στο Ποτάμι. Δεν έπαψαν να είναι Δράση. Στη Δράση ξεκίνησαν. Για μερικούς που ελπίζω στο μέλλον να διαπρέψουν θα είμαστε περήφανοι. Δεν δικαιολογείται πικρία για όσους συνεργάζονται με το Ποτάμι. Κάποια στενοχώρια ίσως, αλλά όχι πικρία. Λυπούνται οι γονείς όταν μεταναστεύουν τα παιδιά τους, δεν αισθάνονται όμως πίκρα. Για το καλό τους έφυγαν.Η Δράση είμαστε ένας ανοικτός χώρος ελευθερίας και ορθολογισμού.
Είμαστε γι αυτό υπερήφανοι.Έτσι πρέπει να συνεχίσουμε”
