.gif)
“Ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι δεν με έλεγαν Αννα Παναγιωταρέα. Με έλεγαν Ιωάννη Παναγιωταρέα. Κι ας υποθέσουμε ότι είχα κάνει την ιδια καριέρα: Είχα εργαστεί επί σαράντα σχεδόν χρόνια σε δημόσια και ιδιωτικά-πολύ περισσότερα χρόνια στα ιδιωτικά-ΜΜΕ, σε όλες σχεδόν τις μεγάλες εφημερίδες και μετρούσα και είκοσι χρόνια διδασκαλίας σε ΑΕΙ, με διδακτορικό και συγγράμματα. Θα τολμούσε κανείς να προπηλακίσει, να διαβάλει ή να διασύρει τον Ιωάννη Παναγιωταρέα;
Ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας, ότι δεν την έλεγαν Ολγα Τρέμη αλλά τον έλεγαν Γαβριήλ Τρέμη. Κι είχε εργαστεί με συνέπεια και αφοσίωση στο αντικείμενό του. Είχε αναλάβει θέσεις ευθύνης και τα είχε βγάλει πέρα, κατά τρόπο άριστο. Θα τολμούσε κανείς να ασχοληθεί, αν έβαφε τα μαλλιά του-αναρίθμητοι ως άμμος θαλάσσης- ή έκανε διόρθωση στο πρόσωπό του-πολυάριθμοι, επίσης-ώστε να αναγκαστεί να “ανακοινώσει” το πιο απλό πράγμα, που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, χωρίς να ασχοληθεί κανείς;
Ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι δεν την έλεγαν Λιάννα Κανέλη αλλά Ηλία Κανέλη. Κι είχε αναδειχθεί, ίσως ως ο καλύτερος newscaster της γενιάς του και μετά αποφάσιζε ότι θα μπορούσε να προσφέρει στην κοινωνία και από θέση ευθύνης, το βουλευτικό αξίωμα. Και οι Πολίτες τον τίμησαν και τον τιμούν, εκτοτε, σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Θα τολμούσε ο οποιοσδήποτε βουλευτής -πολλώ μάλλον υφυπουργός- να του πεί ότι του χρειάζεται ένας Κασιδιάρης;
Θα υπήρχε ποτέ περίπτωση στον Νίκο Χατζηνικολάου, στον Γιάννη Πρετεντέρη, στον Γιώργο Παπαχρήστο, στον Πάνο Αμιρά, στον Παναγιώτη Λάμψια, στον Θέμο Αναστασιάδη, στον Χρήστο Ράπτη, αν ήταν βουλευτές -και σε όποιον άλλον άνδρα- να συμπεριφερθούν όπως συμπεριφέρθηκε χτες ο τέως υφυπουργός στην όποια Κανέλη, Τρέμη ή Παναγιωταρέα;
Μπορεί να κάνουμε άλματα για να κερδίσουμε τον χαμένο καιρό.
Μπορεί να αλλάζουμε τη νοοτροπία του νεόπλουτου, που μας ρίμαξε.Να βάζουμε στην καθημερινότητα μας περισσότερο Πολιτισμό, περισσότερη Ιστορία, χάρη σε μιαν Αμφίπολη, αλλά ακόμη μένουμε πίσω, να δεχθούμε την ισονομία και την πραγματική ισοτιμία.
Κι ας έχουν κατακλύσει οι γυναίκες το δικαστικό σώμα.Κι ας υπηρετούν αγόγγυστα τους πολίτες, σε όλο τον δημοσιο τομέα κι ας υπερτερούν στα ΜΜΕ κι ας εργάζονται ατελείωτες ώρες στις επιχειρήσεις.
Στη δημόσια σφαίρα η γυναίκα, στην Ελλάδα, δεν γίνεται ακόμη δεκτή, όπως στις προηγμένες κοινωνικά χώρες.Η Ελληνίδα δουλεύει διπλά για να κρατήσει τη θέση της.
Αποδεικνύει καθημερινά ότι αξίζει την όποια θέση της.Πρέπει να έχει το διπλό βιογραφικό για να προσληφθεί.
Δεν λέω ότι δεν κάνουμε βήματα, ότι δεν ελπίζουμε πως οι νέες γενιές θα αποδεχθούν ουσιαστικά την ισότητα.Λέω ότι ότι “Κασιδιάρης που σου χρειάζεται” έχει πολλές παραλλαγές:
“Πήγαινε σπίτι σου, μωρή, να πλένεις πιάτα”, “άντε μάζεψε, ηλίθια, τα άπλυτά σου”, “ άντε να βάλεις, κότα, κανένα τσουκάλι”.Η αλήθεια είναι και πλένουμε πιάτα, και μαζεύουμε άπλυτα και τσουκάλι βάζουμε, μαζί με ΟΛΑ τα άλλα.
Αλλά τον “Κασιδιάρη” τον επιστρέφουμε, σε όσους τον αξίζουν.Ο πρωθυπουργός έπραξε τα δέοντα!
Δεν υπερασπίστηκε εμάς.Υπερασπίστηκε την αξιοπρέπεια των ανδρών...”
