Σαν να μην τρέχει τίποτα ... ούτε μια παραίτηση
“Εκεί που νομίζαμε ότι στον καιρό της κρίσης τα είχαμε δει όλα, η κυβέρνηση φροντίζει να μας εκπλήσσει διαρκώς. Και για να μην τους έρθει απότομα τους ζητήσαμε πρώτα να τους δούμε στο ... Παρίσι που προσφέρεται για ραντεβουδάκια Το γεγονός ότι το περιεχόμενο των συνομιλιών θα ήταν το ίδιο, λίγο απασχολούσε τους επικοινωνιακούς φωστήρες. Μετά, αφού δεν μπορέσαμε να τους διώξουμε όλους μαζί, είπαμε να τους στείλουμε έναν έναν. Έτσι, πήγαμε στη Νέα Υόρκη για να πούμε στο ΔΝΤ κατάμουτρα, ότι δεν χρειαζόμαστε ούτε τις συμβουλές του, ούτε τα λεφτά του Το άκουσαν οι αγορές και έστειλαν τα επιτόκια στα ύψη. Για άλλη μια φορά η προσδοκία για έξοδο στις αγορές εξανεμίσθηκε. Στην ουσία μας είπαν ότι δεν είμαστε έτοιμοι. Κάναμε πως δεν το ακούσαμε και μετά στην ίδια ρότα ζητήσαμε στις Βρυξέλλες να βγούμε από το μνημόνιο. Η απάντηση: Τελειώνετε με τα προαπαιτούμενα για την αξιολόγηση και μετά βλέπουμε. Το κερασάκι στην τούρτα; Οι 100 δόσεις για τις οφειλές στο δημόσιο. Βάζουμε πρώτα τη Βουλή να ψηφίσει νόμο και την ίδια εβδομάδα καλείται από την Τρόικα να τον πάρει πίσω. Μεγαλύτερη ταπείνωση για τη χώρα δεν πρέπει στα χρονικά να έχει καταγραφεί! Σαν να μην τρέχει τίποτα δεν είδαμε ούτε μια παραίτηση. Χάθηκε τελικά μαζί με την ανεξαρτησία και το φιλότιμο σ'αυτήν την χώρα. Διερωτώμαι πόσες φορές θα πρέπει να το πούμε ακόμη, ότι πρώτα πρέπει να βελτιωθούν τα οικονομικά μεγέθη και μετά θα μας δανείσουν οι αγορές. Να μειωθεί το χρέος και να αρχίσει να αναπτύσσεται η οικονομία ...”
