Ένας καλός δικαστής δίκασε αμέσως για βασανισμό τα αφεντικά τους, που ξέχασαν τα σκυλάκια με τόση ζέστη μέσα στο αυτοκίνητο και κινδύνεψαν να πεθάνουν.
Χάρηκα για τα σκυλάκια γιατί και εγώ τ΄ αγαπώ πολύ.
Μέσα σ΄ αυτό το κοντέϊνερ που είμαι, όμως, κάνει την ίδια ζέστη και νομίζω πως με έχουν ξεχάσει. Σας παρακαλώ, πείτε με και μένα σκύλο.
Μπορεί να έλθουν αυτοί οι καλοί αστυνομικοί για να με σώσουν και να με πάνε σε γιατρό;
Σας παρακαλώ, αφού δεν με θεωρήσατε ποτέ άνθρωπο, θεωρείστε με σκύλο.[...]”
