Corporation America-METKA,
Fraport-Slentel και
VINCI Airports-ΑΚΤOR Παραχωρήσεις
προκειμένου να αποκτήσουν το δικαίωμα διαχείρισης και εκμετάλλευσης 14 ελληνικών περιφερειακών αεροδρομίων, ουδείς μπορούσε να προβλέψει τον νικητή.
Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι αυτοί που γνωρίσουν τα διαδικαστικά αντίστοιχων διαγωνισμών σημείωναν ότι θα πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι, καθώς το άνοιγμα των οικονομικών προσφορών δεν θα σήμαινε κατά ανάγκη ότι θα χριζόταν και ο ανάδοχος.
Γιατί όχι;
Σύμφωνα με την PriceWaterhouseCoopers και τη Citibank, τους ανεξάρτητους δηλαδή συμβούλους που είχε προσλάβει το ΤΑΙΠΕΔ για την εν λόγω αποκρατικοποίηση, το ελάχιστο τίμημα παραχώρησης των αεροδρομίων είχε οριστεί στο ποσό των 350 εκατ. ευρώ.
Επομένως, υπήρχε η πιθανότητα κάποιος από τους διεκδικητές να περάσει κάτω από τον πήχη και να μείνει εκτός.
Οι ίδιοι άνθρωποι θύμιζαν μάλιστα την περίπτωση του ΟΠΑΠ, όταν η αντίστοιχη εκτίμηση για την αποκρατικοποίηση του 33% του Οργανισμού τον Μάιο του 2013 είχε αποτιμηθεί στα 650 εκατ. ευρώ, η αποσφράγιση τότε των προσφορών έδειξε ότι η ΕΜΜΑ Delta έδινε 622 εκατομμύρια και οι Τσέχοι αναγκάστηκαν να ανεβάσουν την προσφορά τους κατά 30 εκατ. ευρώ να τη φτάσουν συνολικά στα 652 εκατομμύρια.
Στην αποκρατικοποίηση, ωστόσο, των 14 περιφερειακών αεροδρομίων οι εξελίξεις έκρυβαν μία έκπληξη και μία «σκοτεινή» πτυχή. Η έκπληξη αφορά την προσφορά-μαμούθ που κατέθεσε η κοινοπραξία της γερμανικής Fraport με την Slentel ltd (σ.σ. είναι θυγατρική εταιρεία που ανήκει στον Όμιλο Κοπελούζου).
Φαίνεται ότι οι υπεύθυνοι της ελληνογερμανικής σύμπραξης είχαν αποφασίσει ευθύς εξαρχής να τινάξουν τη μπάνκα στον αέρα:
Έβαλαν στο … τραπέζι περισσότερα από 1,5 δισ. ευρώ
(=1,234 δισ. ευρώ εφάπαξ τίμημα, κεφάλαια 330 εκατ. ευρώ για επενδύσεις, ετήσιο εγγυημένο μίσθωμα 22,9 εκατ. ευρώ)
και άφησαν μακράν πίσω του άλλους δύο μνηστήρες.
Για να υπάρχει μια τάξη μεγέθους, να πούμε ότι,
σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας,
η κοινοπραξία της VINCI Airports-ΑΚΤOR Παραχωρήσεις (όμιλος Μπόμπολα) φέρεται να έχει προφέρει περί τα 900 εκατ. ευρώ και
το σχήμα της Corporation America S.A. με τη METKA Α.Ε. (Όμιλος Μυτιληναίου) εμφανίζεται να έχει κάνει οικονομική προσφορά που κυμαίνεται μεταξύ 600-700 εκατ. ευρώ.
Στη «σκοτεινή» πτυχή της υπόθεσης, τώρα, αυτή ακούει στο όνομα «ανεξάρτητοι εκτιμητές», καθώς μια σειρά λογικών σκέψεων θέτει εν αμφιβόλω και τον όρο «ανεξάρτητοι» και τον όρο «εκτιμητές».
Οι ενστάσεις για το πόσο καλά έκαναν τη δουλειά τους οι εκτιμητές εδράζονται καταρχήν στο γεγονός του εξαιρετικά χαμηλού τιμήματος που είχε μπει για την παραχώρηση σε ιδιώτες του δικαιώματος διαχείρισης και εκμετάλλευσης των 14 ελληνικών περιφερειακών αεροδρομίων.
Ήδη υπήρξαν οι αντιδράσεις ότι τα περιφερειακά αεροδρόμια είναι στην πλειοψηφία τους κερδοφόρα και μπορούν να αποζημιώνουν όσα από αυτά είναι ελλειμματικά, γεγονός που σημαίνει ότι δεν επιβαρύνουν με κανένα τρόπο τα δημόσια ταμεία.
Η απορία παραμένει:
με ποια κριτήρια αποφάσισαν οι εκτιμητές ότι τα 14 αεροδρόμια βγαίνουν στο σφυρί με τιμή εκκίνησης τα 350 εκατ. ευρώ;
Είναι αυτό το ποσό ένα εύλογο τίμημα ή είναι αποτέλεσμα της κρίσης κάποιων επαγγελματιών που δεν κάνουν καθόλου καλά τη δουλειά τους;
Άλλωστε, μια απλή υπόθεση εργασίας έρχεται να συμπληρώσει τις παραπάνω απορίες. Υποτεθείσθω, λοιπόν, ότι στην περίπτωση των αεροδρομίων συνέβαινε ότι συνέβη με τον ΟΠΑΠ.
Δηλαδή, να αποσφραγίζονταν οι τρεις προσφορές, οι υποψήφιοι να υπολείπονταν κατά τι από την αποτίμηση και στη συνέχεια ένας εξ αυτών να ανέβαζε την προσφορά του, να κάλυπτε την τιμή εκκίνησης και να έπαιρνε τα αεροδρόμια π.χ. με 400 εκατ. ευρώ.
Ποιος θα ήταν τότε ο χαμένος της υπόθεσης;
Κάντε την αφαίρεση των 400 εκατομμυρίων από το 1,5 δισεκατομμύριο που αποδείχτηκε στην πράξη ότι ήταν διατεθειμένος να δώσει (και έδωσε) ένας επενδυτής, και θα διαπιστώσετε ότι το Δημόσιο θα είχε απολέσει περί το 1,1 δισεκατομμύριο!
Φοβερή … εκτίμηση, δεν νομίζετε; Το θέμα είναι σοβαρό.
Το ΤΑΙΠΕΔ πουλάει δημόσια περιουσία και στις διαδικασίες οι διάφοροι εκτιμητές – οίκοι, που καθημερινά κάνουν δουλειές με τις κορυφαίες ελληνικές εταιρίες σε άλλους όμως τομείς πλην των αποκρατικοποιήσεων, μπορούν χωρίς έλεγχο (;) να διαμορφώνουν τιμές που ζημιώνουν το ελληνικό κράτος όπως στην περίπτωση των αεροδρομίων.
Προφανώς οι εκτιμητές (PriseWaterhouseCoopers και Citibank)
ή έκαναν λάθος στην εκτίμηση του τιμήματος
ή θέλησαν να «διευκολύνουν» κάποιον υποψήφιο αγοραστή.
Και στις δυο περιπτώσεις πρέπει να ελεγχθούν και να διαπιστωθεί ότι όντως ήταν ανίκανοι ή είχαν δόλο.
Τον έλεγχο υποχρεούνται να κάνουν οι εισαγγελικές αρχές και μάλιστα η εισαγγελεία κατά της Διαφθοράς, αφού μιλάμε για κρατικό χρήμα και κρατικούς αξιωματούχους.
Και ίσως πρέπει να ελέγχονται κι άλλες εκτιμήσεις, αφού το ΤΑΪΠΕΔ έχει προς πώληση και αλλά περουςιακα στοιχεία του ελληνικού δημοσίου ...”
