“Επειδή ακούμε καθημερινά εδώ και χρόνια τον φθαρμένο και χωρίς πλέον νόημα όρο "μεταρρυθμίσεις" και επειδή αυτή η φλύαρη κατάχρηση βρίσκεται στα όρια της πολιτικής απάτης, ας πούμε δυο πράγματα.
Η μηχανοργάνωση του δημοσίου δεν είναι μεταρρύθμιση.
Είναι απολύτως αυτονόητος εκσυγχρονισμός, ο οποίος μάλιστα άργησε και αργεί πολύ.Ομοίως δεν είναι μεταρρύθμιση ο εξορθολογισμός των διαδικασιών είσπραξης φόρων ή το άνοιγμα των επαγγελμάτων, όταν αυτό γίνεται σε ένα περιβάλλον, στο οποίο η καταθλιπτική αυθαιρεσία του δημοσίου παραμένει η κυρίαρχη σταθερά, ικανή να ακυρώνει και να επαναρυθμίζει κατά βούληση τα πάντα.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε μια μακρά σειρά δράσεων, που κουτσά στραβά αναλαμβάνουμε και διαφημίζουμε και που δεν έχουν τίποτε να κάνουν με την πραγματική έννοια της μεταρρύθμισης.Είναι απλά απαραίτητος και, όπως είπαμε, αυτονόητος εξορθολογισμός διαδικασιών.
Οι απολύτως αναγκαίεςς και ουσιώδεις, πραγματικές μεταρρυθμίσεις, χωρίς τις οποίες η χώρα καθημερινά θα συνεχίζει να βυθίζεται, είναι αμιγώς πολιτικές, χωρίς κόστος και αφορούν τους διαδικαστικούς κανόνες λειτουργίας του κράτους και των εξουσιών και τις σχέσεις του με τον πολίτη.Με σειρά σπουδαιότητας οι παρακάτω. -Η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ακόμη και αν αυτό πρέπει να γίνει εκτός αυστηρής συνταγματικής τάξης με έκτακτο δημοψήφισμα
- Η κωδικοποίηση της νομοθεσίας και η δια ροπάλου κατάργηση της νομοθετικής μεθόδου των τροπολογιών
- Η κατοχύρωση της απεριόριστης ανεξαρτησίας των βουλευτών και η κατάργηση της αρχής της δεδηλωμένης στην διαδικασία ψήφισης νόμων
- Σε συνέχεια του προηγουμένου η κατάργηση της έννοιας της κομματικής πειθαρχίας στην υποχρεωτική άμεση ψήφιση των νόμων, ακόμη και αν χρειαστεί για τον λόγο αυτό η καθιέρωση σε πρώτη φάση μυστικών ψηφοφοριών
- Η καθιέρωση σε τακτική βάση της υποχρεωτικής παρουσίας του πρωθυπουργού και των υπουργών στην βουλή για την απευθείας λειτουργία του κοινοβουλευτικού ελέγχου χωρίς περιορισμούς
- Η πλήρης κατάργηση του θεσμού των συμβούλων και των μετακλητών υπαλλήλων (κομματικών στελεχών) και η εκχώρηση του συνόλου των αρμοδιοτήτων τους στην νόμιμη ιεραρχία της δημοσιουπαλληλίας, ώστε να αποκατασταθεί η ακεραιότητα της διοίκησης και να καταστεί ανιχνεύσιμη η ευθύνη της. Ο υπουργός θα πηγαίνει να αναλάβει στο γραφείο του με μια προσωπική γραμματέα και έναν οδηγό. Σύμβουλοι του θα είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι.
- Η καθιέρωση ποσοτικοποιημένων στόχων και ποσοτικοποιημένης εκτίμησης των αποτελεσμάτων στην λειτουργία της διοίκησης
- Η ακώλυτη πρόσβαση των πολιτών στα στοιχεία της διοικητικής δραστηριότητας, χωρίς γι' αυτό να απαιτείται η συνδρομή προσωπικού έννομου συμφέροντος. Η ιδιότητα του φορολογούμενου πολίτη είναι αρκετή για να καταστήσει θεμιτό το ενδιαφέρον και νόμιμο το δικαίωμα.
- Η κατάργηση της υπέρέχουσας θέσης του δημοσίου και η καθιέρωση της ιοσότητας κράτους - πολιτών στο σύνολο των μεταξύ τους συναλλαγών και ενώπιον της δικαιοσύνης.
- Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και η επιτάχυνση των διαδικασιών της, με περιορισμό της δυνατότητας της να χρησιμοποιεί στις αποφάσεις της διασταλτικά την έννοια του δημοσίου συμφέροντος, Δημόσιο συμφέρον είναι η εφαρμογή του νόμου και όχι η παράκαμψη του.
- Ο δραστικός περιορισμός των συνδικαλιστικών προνομίων και η πλήρης απεμπλοκή των παραγόντων της διοίκησης από τις πειθαρχικές διαδικασίες κατά υπαλλήλων, με ανάληψη της ευθύνης αυτής αποκλειστικά από την δικαιοσύνη.Αυτά είναι αρκετά για να εγγυηθούν ότι όλα τα υπόλοιπα που πασχίζουμε ανεπιτυχώς σήμερα θα γίνουν από μόνα τους, με αυτόματο τρόπο και χωρίς κανείς να το αντιληφθεί. Χωρίς αυτά θα συνεχίσουμε να διολισθαίνουμε. Και γι' αυτά δεν μιλάει κανείς ...”
