O «ηθικός κίνδυνος» της ρύθμισης των 100 δόσεων

“Είναι η πιο γενναιόδωρη ρύθμιση των τελευταίων τουλάχιστον δέκα ετών. Οι φορολογούμενοι αποκτούν τη δυνατότητα να ρυθμίσουν χωρίς καμία ουσιαστικά προϋπόθεση όλες τις οφειλές τους σε έως 72 δόσεις (εξόφληση δηλαδή σε έως 7 χρόνια) και εφόσον η οφειλή είναι χαμηλότερη από 15.000 ευρώ τότε μπορεί να εξοφληθεί σε έως 100 δόσεις (δηλαδή σε 8 χρόνια και τέσσερις μήνες).




Ρυθμίσεις, ωστόσο, όπως αυτή, εκτός από το να διευκολύνουν αυτούς που πραγματικά βρίσκονται σε ταμειακή δυσχέρεια γονατισμένοι από την φορολογική καταιγίδα των τελευταίων ετών, προκαλούν και κάποιες… στρεβλώσεις. Ας δούμε μερικές από αυτές.

Την τελευταία τετραετία πολλοί φορολογούμενοι λόγω οικονομικής αδυναμίας άφησαν απλήρωτους φόρους και εισφορές. Πολλοί, όμως ήταν και αυτοί που πλήρωναν τις οφειλές τους με μεγάλη δυσκολία στην ώρα τους θυσιάζοντας άλλες ανάγκες. Υπήρχαν, όμως και αυτοί που ενώ είχαν τα χρήματα για να πληρώσουν τους φόρους τους, τους άφηναν επίτηδες απλήρωτους περιμένοντας «τη ρύθμιση, αφού ούτως ή άλλως θα την φέρουν». Στους τελευταίους επιβάλλονταν προσαυξήσεις και πρόστιμα. Τελικά, όμως δικαιώθηκαν. Η ρύθμιση ήρθε, μπορούν να εξοφλήσουν το χρέος τους εφάπαξ και θα τους χαριστούν όλες οι προσαυξήσεις και τα πρόστιμα. Θα βγουν και κερδισμένοι, αφού όλο αυτό το διάστημα που δεν πλήρωναν φόρους «τόκιζαν» τα χρήματα.

Από πού προκύπτει ότι υπάρχουν; Το είπε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Χρήστος Σταϊκούρας μιλώντας χθες στη Βουλή: «Στόχος είναι να υπάρξει ένα πιο ελαστικό και ευέλικτο σχήμα, το οποίο να βοηθά ουσιαστικά όσους πραγματικά αδυνατούν να τηρήσουν έγκαιρα τις υποχρεώσεις τους, καλύπτοντας το 99,7% των οφειλετών. Αυτό θα επιτρέψει να επικεντρωθούν οι έλεγχοι σε όσους δεν ενταχθούν και συστηματικά δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, αν και διαθέτουν επαρκή ρευστότητα και περιουσία. Γι’ αυτούς, οι έλεγχοι θα είναι εντατικοί και θα περιορίσουν τον «ηθικό κίνδυνο», τη μεγαλύτερη απειλή για τέτοιου είδους ευνοϊκές ρυθμίσεις».

Έτσι, το υπουργείο Οικονομικών παραδέχεται τον «ηθικό κίνδυνο». Η ιστορία, πάντως, έχει δείξει ότι όσοι αφήνουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις απλήρωτες, τελικά επιβραβεύονται. Η στατιστική δείχνει ότι κατά μέσο όρο κάθε δυο χρόνια έρχεται μια ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών η οποία προβλέπει μικρή ή μεγαλύτερη διαγραφή προσαυξήσεων και προστίμων. 

Ποιος θα μπορούσε να εγγυηθεί σε όσους τελικά πληρώνουν τους φόρους τους στην ώρα τους ότι αυτή η ρύθμιση θα είναι η τελευταία; Και αν μπορούσε να βρεθεί αυτός, ποιος θα τον πίστευε; ...”