“Στην Ελλάδα, μετά το ξέσπασμα της κρίσης, έχει εμφανισθεί μία σειρά «οικονομολόγων», οι οποίοι θεωρούν πως τα λογιστικά, καθώς επίσης η γνώση των μεγεθών του προϋπολογισμού, (η οποία δεν απαιτεί τίποτα άλλο, από την απλή ανάγνωση τους, εφικτή ακόμη και από αδαείς), είναι συνώνυμα με την οικονομική επιστήμη.
Ακούγονται δε κάθε είδους υπερβολές ή αυθαίρετοι ισχυρισμοί από τα τηλεοπτικά παράθυρα, οι οποίοι προκαλούν ανάλογα συναισθήματα με εκείνα ενός γνώστη της κλασσικής μουσικής, ο οποίος υποφέρει «από τα συνεχή φάλτσα» ανθρώπων που έχουν ελάχιστη σχέση με την «τέχνη» τους – από τους ημιμαθείς που υποκρίνονται πως διαθέτουν ολοκληρωμένη γνώση. Όταν δε τυχαίνει να είναι ο καλεσμένος καθηγητής οικονομικών, λυπάται κανείς τους φοιτητές του, οι οποίοι νομίζουν πως εκπαιδεύονται σωστά.
Για παράδειγμα, όταν κάποιος «καθηγητής» αναφέρει δημόσια πως το κράτος χρωστάει πάνω από 700 δις € ή πως τα ετήσια τοκοχρεολύσια του είναι 130 δις €, με τους τηλεοπτικούς «συντονιστές» των συζητήσεων να μην αντιδρούν καθόλου, δεν μπορεί παρά να εξοργίζεται κανείς – τόσο με τους μεν, όσο και με τους δε, οι οποίοι αποπροσανατολίζουν εντελώς τους Έλληνες, παρέχοντας τους εγκληματικά λανθασμένες πληροφορίες.
Ένα δεύτερο παράδειγμα συνιστούν όλοι αυτοί, οι οποίοι ισχυρίζονται «με ύφος χιλίων Keynes» πως η Ελλάδα δεν μπορεί να εξοφλήσει το δημόσιο χρέος της – όταν κάτι τέτοιο δεν έχει τη δυνατότητα να το κάνει καμία χώρα στον πλανήτη, ενώ δεν είναι φυσικά το ζητούμενο ...”
