.gif)
Επι πολλά έτη η αντίδραση αλλεπαλλήλων κυβερνήσεων στο ζήτημα των υψηλών λιανικών τιμών σε διάφορα προϊόντα και υπήρεσίες ήταν να αναζητείται τρόπος "συνεννοήσης" με τους ισχυρότερους παράγοντες κάθε αγοράς, εταιρείες ή συνδικαλισμένα συμφέροντα.
Ο εκάστοτε αρμόδιος υπουργός απευθυνόταν στις ομάδες αυτές και μετά περήφανος ανακοίνωνε πως είχε πετύχει την συμφωνία όλων σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή να ενεργήσουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο.
Οι "συμφωνίες" είτε ήταν ατελείς και παιδαριωδεις είτε διαρκουσαν λίγο και βέβαια αφού όχι μόνο δεν ήχαν θεσμική κάλυψη, αλλά στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ήταν απολύτως αντίθετες προς τον νόμο για την προστασία του ανταγωνισμού, δεν υπήρχε και τρόπος επιβολής τους.Στο μεταξύ είτε οι υπουργοί είχαν αλλάξει, είτε κατηγορούσαν, χαλαρά, τις επιχειρήσεις οτι δεν τήρησαν τα υπεσχημένα, κάτι που φυσικά και μάλιστα γενικά και ανώνυμα, καθόλου δεν τις ενδιέφερε.
Στο τέλος η αγορά συνέχιζε να λειτουργεί με τον ίδιο συγκερντρωτικό και περιοριστικό τρόπο σε βάρος του πραγματικού οφέλους του καταναλωτή που μπορούσε να επέλθει μονο με την αλλαγή της δομής της αγοράς, το άνοιγμα στον ανταγωνισμό και την κατάργηση νομοθεσιών συντεχνιακών.Με την εμφάνιση των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών, πολλοί από τους υπουργους βάζαν αυτές να κάνουν την "βρωμοδουλειά" ή εξασφάλιζαν οτι δεν θα κάνουν την δουλειά που έπρεπε, και έτσι ήχαν και την δυνατότητα να ψελίσουν πονηρά "μα δεν είμαι αρμόδιος".
Ευτυχείς τα μέλη των Αρχών που καλοπαίρναγαν ανεξέλεγκτα, ευτυχείς και οι πολιτάντιδεςΕιναι αδύνατο να δεχθούμε οτι οι κατα καιρούς αρμόδιοι ήταν τόσο ηλίθιοι που να μην καταλαβαίνουν τις συνέπειες των επιλογών τους, όσο και αν σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορούμε και να το αποκλείσουμε.
Προφανώς και τις καταλάβαιναν και ευθύνη έχουν όχι για αμέλεια αλλά για δολο, τουλάχιστο ενδεχόμενο.Πιστεύει επισης κανείς οτι αυτοί οι "επιχειρηματίες" ή οι συντεχνίες τάχα έκαναν τις συμφωνίες χωρίς ανταπόδοση, ακόμα και αν αυτή ήταν μόνο η διατήρηση της κατάστασης που τους οφελούσε;
Πάντως ο τελικός σκοπός όλων, που ήταν να διατηρήσουν τα συμφέροντα τους και να "πουλήσουν" οτι ενεργούν και σωστά επετυγχάνετο.Αλλωστε μεσα στην ευμάρεια της χάρτινης ανάπτυξης, η συντριπτική πλειοψηφια είτε δεν ενδιαφερόταν ή "θαύμαζε" ή κάποτε έναντι πινακίου φακής ή κόκκαλου συμμετείχαν απέχοντας από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων τους.
Με αυτή την λογική και το για το γάλα, πόσες φορές ακούσαμε να γίνονται συμφωνίες;Το ίδιο για το ψωμί και γενικά για τα είδη του ταλαιπωρημένου καλαθιού της νοικοκυράς.
Με την κρίση βρέθηκε ηγεσία στο υπουργείο Ανάπτυξης που έκανε προσπάθεια να αλλάξει τις συνθήκες.Προχώρησε λοιπόν στο προφανές του ανοιγματος των αγορών, της αλλαγή της περιοριστικής νομοθεσίας κλπ.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έδειξε να συμφωνεί με την προσπάθεια που εκδηλώθηκε συντηρητικά και προφυλαγμένα και αν ολοκληρωνόταν θα άγγιζε μόνο την κορυφή του προβλήματος με την ελπίδα οτι ίσως παίξει τον ρόλο θρυαλίδος.Η αντίδραση των οργανωμένων συμφερόντων εντός της κυβέρνησης και εκτός ήταν τόση που ο επιχειρήσας την ανατροπή του καθεστωτος υπουργός εστάλη στο απόσπασμα μαζί με τον υφυπουργό, προς εξευμενισμό των διαφόρων συμφερόντων.
Ο Σαμαράς, που σίγουρα και κάποιους άλλους λόγους θα είχε, έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από ότι άλλο, κωλοτούμπα με σοβαροφάνεια. Είναι οι στιγμες που η μάσκα του performer ταυτίζεται με τον προσωπο του.Επηκολούθησε ότι το καλύτερο: Γιακουμάτος και βέβαια "συμφωνίες". Διότι "πουλαέι" να λέμε οτι αλλάζουμε δομές και πολεμάμε τα συμφεροντα, αλλά να τα κάνουμε κιόλας;
Δεν συμφέρει.Αυτό δεν είναι η ιστορία μόνο του γάλατος, αλλά της μεγάλης πλειοψηφίας των υποτιθέμενων αλλαγών που με λίγες εξαιρέσεις απλά αποτελούν επίφαση για διατήρηση αν όχι επιδείνωση του status quo και ταυτόχρονα ευκαιρία για αυτούς που ασκούν πολιτική με νοοτροπία τροχονόμου.
Για την ιστορία σε επιπεδο ΕΕ για την αγορά του γάλατος, αλλα και την λιανική γενικά, υπάρχουν πρωτοβουλίες που βέβαια καταλαμβάνουν το σύνολο της παραγωγικής αλυσίδας, από την προπσπάθεια βελτίωσης του τρόπου παραγωγής και την επιβολή όρων στην συναλλαγή με μεσάζοντες και βιομηχανίες (υποχρεωτικά έγγραφες συμβάσεις με τους αγοραστες του γλαλακτος, με υποχρεωτικο ελάχιστο περιεχόμενο, συλλογική διαπραγματεσυη τιμών, ενισχυση της εμπορικής οργάνωσης των παραγωγών, συμφωνιών καλής πρακτικής) μέχρι την εξεταση δομικών αλλαγων έως την διάθεση.Εχει και η εληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού τα μέσα να ενεργήσει έτσι από το 2005, επί κυβερνησεως Καραμανλή.
Αυτεπάγγελτα.Αλλά άμα έχεις Γιακουμάτο τι να τα κάνεις τα άλλα;
Αρκετά φθαρμενος πολιτικά για να αυτονομηθεί και τόσο εύκολο να φαγωθεί αν χρειασθεί αν αποφασίσει ο Αρχηγός να κάνει παλι τον μάγκα.Ιδανικός ...”
