Η λογικη του Δανεισμου

“Ειστε οικογενειαρχης και εχετε υποχρεωσεις, δεν εξεταζω το πως και γιατι δημιουργηθηκαν.

Βλεπετε παραλληλα οτι το μηνιαιο εισοδημα σας δεν επαρκει για να τις καλυψει.

Τι κανετε λοιπον;




Η φροντιζετε να τις μειωσετε, η δανειζεστε για να τις καλυψετε, η και τα δυο μαζι.

Ωραια, ας πουμε για την περιπτωση που ΔΕΝ μπορειτε να τις μειωσετε, συνεπως ψαχνετε για δανεικα για να καλυφθουν.
Οταν ψαχνει κανεις για δανεικα, δυο πραγματα σκεφτεται:
1. Ποση θα ειναι η δοση για να τα ξεπληρωσει κι αν θα βγαινει με το εισοδημα που θα του απομενει

2. Με τι Επιτοκιο θα παρει τα δανεικα. Οσο χαμηλοτερο θα ειναι το επιτοκιο τοσο χαμηλοτερη θα ειναι η δοση, αρα θα του απομενει περισσοτερο εισοδημα για να ζει την οικογενεια του.
Δεν λεω κατι το πρωτοφανες, ουτε το πρωτακουστο.
Ολοι , λιγο-πολυ, το εχουμε αντιμετωπισει.

Αν τωρα, στην θεση του οικογενειαρχη βαλτε την κυβερνηση και στην θεση της οικογενειας τον λαο, η ουσια του δανεισμου δεν αλλαζει.

Τι συμφερει τον λαο;
Να δανειζεται με χαμηλα επιτοκια η κυβερνηση του
Μα, τα χαμηλα επιτοκια συνοδευονται παντα με σκληρους ορους.
Συνεπως, τι προτιμα ο λογικος λαος, φθηνα επιτοκια με σκληρους ορους , η ακριβα επιτοκια με ελαφρυς η και καθολου ορους;
Αυτονοητο ειναι οτι και τα δυο δεν γινονται, δλδ και φτηνα επιτοκια και καθολου οροι.

Αυτα πρεπει να τα εξηγησει μια σοβαρη, υπευθυνη και λογικη Κυβερνηση στον λαο της, και εκεινος ας αποφασισει ...”