Η δεύτερη επαγγέλλεται την πλήρη απελευθέρωση των συναλλαγών και τη χρηματιστηριοποίηση της οικονομίας, οδηγώντας συστηματικά σε πτώση τους μισθούς και σε παγκόσμιες κρίσεις, η επόμενη των οποίων είναι αναπότρεπτη.
Η εγκαθίδρυση μιας νέας δραχμής θα επιτρέψει να γίνει μια νομισματική υποτίμηση, μοναδική λύση για να καταστεί η οικονομία ανταγωνιστική, τόσο σε ότι αφορά το εξωτερικό εμπόριο όσο και την επένδυση στο εσωτερικό.Θα πρέπει να ενσωματωθεί στη γενική κατεδάφιση της ευρωζώνης.
Εμπλέκεται επίσης με τις γενναίες προσπάθειες ανόρθωσης χώρας που έχει καταστραφεί από την Τρόικα, ωσάν να πρέπει να εξέλθει από πόλεμο.Αν η νομισματική υποτίμηση γίνεται με αιφνίδιο τρόπο, αντιθέτως τα μέτρα θα πρέπει να ληφθούν σταδιακά και με τρόπο εξισορροπημένο, ώστε να δημιουργήσουν πραγματικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, να βελτιώσουν την αγοραστική δύναμη του λαού, αποφεύγοντας υπερβολική άνοδο των τιμών ...”
