Μέσα σε αυτό το τοπίο βαρβαρότητας και ανησυχίας που βλέπουμε κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων, ο πολιτισμός που αναδύεται από τα χώματα της χώρας μας, μας δείχνει ότι ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός.
Ένας δρόμος που δεν θα μας περιορίζει στα στενά όρια του εφήμερου, της μικροπολιτικής και του εγκλωβισμού στον φόβο και την ανησυχία, αλλά ένας δρόμος που θα μας οδηγήσει στην εθνική αυτογνωσία, στην πίστη των δυνατοτήτων μας και στην υπέρβαση της πολύπλευρης κρίσης που περνάμε.Η Αμφίπολη και η επίδραση που έχει στην κοινωνία μας, δείχνει και το προς τα που πρέπει να στραφεί η εθνική προσπάθεια και επένδυση.
Αυτός ο τόπος έχει να μας πει πολλά ακόμη και εμείς ως κοινωνία και πολιτεία, πρέπει να βιαστούμε και να αποκωδικοποιήσουμε το μήνυμα που μας έρχεται από το βάθος της ιστορίας.Πρέπει να επενδύσουμε στον πολιτισμό και την παιδεία για να αποκαλύψουμε την ταυτότητά μας και να σταθούμε με αξιοπρέπεια στον κόσμο.
Πρέπει αυτή τη χώρα να την κάνουμε πάλι έναν τόπο πολιτισμού απ’όπου θα πηγάσει ξανά ένα όραμα για την ανθρωπότητα.‘Ετσι όπως αποκαλύπτονται σιγά σιγά τα αρχαία σημάδια, έτσι θα πρέπει σιγά σιγά να αποκαλύπτεται και το νέο όραμα για ένα καλύτερο μέλλον, για έναν δικαιότερο κόσμο, για έναν αληθινό σεβασμό της ανθρώπινης ύπαρξης.
Σε αυτή την επέλαση του νέου μεσαίωνα, πρέπει να αντισταθούμε και να αντιτάξουμε το φως του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης και της δικαιοσύνης.Πρέπει να αντισταθούμε στον κυνισμό και την σκληρότητα της εποχής μας, πρέπει να αντισταθούμε στον ολοκληρωτισμό απ’ όπου κι’ αν προέρχεται, είτε απ’ έξω μας, είτε από μέσα μας.
Τότε μόνο θα ξεπεράσουμε την κρίση.Τότε μόνο θα μας αρέσει ο εαυτός μας.
Αυτό τον δρόμο νομίζω ότι μας δείχνει η Αμφίπολη και επιβεβαιώνει όπως και ο Παρθενώνας και τα αναρίθμητα μνημεία μας, το γνωστό ρητό, πως “η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο”.Όσο μπορούμε και είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε την ομορφιά, τότε υπάρχει ελπίδα.. και το γεγονός ότι μέσα σε αυτή την δύσκολη εποχή, μας αγγίζει ακόμα η ομορφιά, με κάνει να ελπίζω ...”
