Με βάση το προσδόκιμο επιβίωσης στα 55 (που είναι κοντά στα 83 χρόνια) κατά μέσο όρο οι συνταξιοδοτούμενοι στην ηλικία αυτή θα έχουν περισσότερα χρόνια εργασίας από χρόνια σύνταξης, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη την εξαγορά «πλασματικών» ετών (άλλο σκάνδαλο για άλλη ανάρτηση).
Οι εισφορές που έχουν δώσει σε 20 ή 25 χρόνια -με ό,τι (λογικά) επιτόκια και να τους βάλεις- δεν αρκούν για να καλύψουν ούτε τη σύνταξη ούτε και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για μια σχεδόν τριακονταετία.
Ποιος πληρώνει τη διαφορά;Ο φορολογούμενος ή οι άλλοι ασφαλισμένοι, κατά κύριο λόγο οι σκληρότερα εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι όντας στα 50 ή στα 55 βλέπουν την σύνταξη με το κανοκυάλι.
Μαζί τους βέβαια και άνεργοι, καθώς η χώρα έχει (φέτος και πέρυσι) τις μικρότερες επενδύσεις στον κόσμο και εξακολουθεί να υπερφορολογεί τον ιδιωτικό παραγωγικό τομέα και να δίνει μηδενικές σχεδόν δαπάνες από τον εθνικό προϋπολογισμό για δημόσιες επενδύσεις.Πράξεις που οδηγούν με τον πιο ανάλγητο τρόπο στη διαιώνιση της ανεργίας.
Με αυτά τα δεδομένα διαβάστε από τον σημερινό τύπο μερικές από τις διατάξεις που ισχύουν επί της σημερινής «μεταρρυθμιστικής» κυβέρνησης για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, την ίδια στιγμή που οι συνταξιούχοι που πλησιάζουν τα 3 εκ. έχουν πλέον φτάσει αν δεν έχουν ξεπεράσει κιόλας τον αριθμό των απασχολούμενων στον ιδιωτικό τομέα:
- Πλήρης σύνταξη από τα 50. Μητέρες ασφαλισμένες από το 1983-1992, αρκεί να συμπληρώσουν 25 έτη ασφάλισης με ανήλικο ως το 2010.
- Οι ασφαλισμένες πριν από το 1983 στα Ταμεία της Εθνικής Τράπεζας, ΑΤΕ και ΟΤΕ βγαίνουν στη σύνταξη στα 50, αρκεί να είχαν ανήλικο παιδί όταν συμπλήρωσαν από 17,5 έως 22,5 έτη ασφάλισης μέχρι το 2012.
- Ασφαλισμένες πριν από το 1983 στα Ταμεία της Τραπέζης της Ελλάδος, της ΔΕΗ, της πρώην Ιωνικής, της Alpha Bank και της πρώην ΕΤΒΑ βγαίνουν στη σύνταξη είτε στα 50 είτε στα 52 με ανήλικο παιδί, εφόσον συμπληρώσουν 20-25 έτη ασφάλισης ως το 2017.
- Μητέρες με 3 παιδιά σε ΔΕΚΟ-τράπεζες (ασφαλισμένες μέχρι το 1992). Όσες έχουν 20ετία ως το 2010 βγαίνουν στη σύνταξη χωρίς όριο ηλικίας.
- Τρίτεκνοι άνδρες δημόσιοι υπάλληλοι που συμπλήρωσαν 23 έτη ως το 2010 βγαίνουν στη σύνταξη από τα 55 χωρίς να είναι χήροι ή διαζευγμένοι (και νωρίτερα αν ανήκουν σ’ αυτές τις κατηγορίες).
- Τρίτεκνοι δημόσιοι υπαλληλοι με 20ετία το 2011-2012, γυναίκες και άνδρες συνταξιοδοτούνται με τις ίδιες προϋποθέσεις και με όριο ηλικίας 52 και 55 ετών.
- Δημόσιοι υπάλληλοι που συμπλήρωσαν 25ετία το 2011 ή το 2012, κι έχουν ανήλικο παιδί, συνταξιοδοτούνται στα 52 και τα 55 αντίστοιχα με πλήρη σύνταξή.
Από τη δική τους οπτική γωνία έτσι είναι το σύστημα κι ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί για να επιβιώσει.Ως κοινωνικό σύνολο όμως αυτοκτονούμε.
Και μου κάνει εντύπωση ότι φωνάζω για αυτή την ιστορία απολύτως μόνος από το 2010.Τόσο που βαρέθηκα να λέω τα ίδια και μπροστά μου να έχω ένα τοίχο κωφών και αδιάφορων.
Βαρέθηκα.Και «μου τη δίνει» παραπάνω (αν μου επιτρέπετε την έκφραση), γιατί «εντοιχισμένοι» είναι βέβαια και οι γιαλαντζί μεταρρυθμιστές, πάσης αποχρώσεως, που γεμίζει το στόμα τους άμα λένε τη λέξη μεταρρύθμιση, αλλά στα δύσκολα απέχουν παντελώς γιατί δεν θέλουν να «λερώσουν τα χέρια τους» με θέματα που δυσαρεστούν ψηφοφόρους.
Όταν πολύ σύντομα θα έρθει η ώρα των νέων γενικευμένων περικοπών συντάξεων -επί δικαίων κι αδίκων- θα ψάχνουν να βρουν κι αυτοί αποδιοπομπαίους τράγους στα μνημόνια, στις προληπτικές πιστωτικές γραμμές, στους κερδοσκόπους των αγορών και στη δημοσιονομική πολιτική της Γερμανίας …Τη δική τους σιωπή για τα κοντινά, απτά και παράλογα θα την έχουν ξεχάσει.
Και βέβαια κι αυτοί δίκιο έχουν.Ποιος άλλωστε ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες ...”
