Στη χώρα που κολαση για το 50% ειναι το αλλο 50%

“Βλεπω πολλους και δικτυακους φιλους, που πιστευω οτι ειναι ανθρωποι σοβαροι και καλοπροαιρετοι, να εχουν πλεον καταληφθει απο μια κυριαρχη και βασανιστικη εμμονη.
Οτι τυχον εκλογη του ΣΥΡΙΖΑ θα φερει το οριστικο και αμετακλητο τελος του κοσμου, οπως τον ξερουμε.
Ολοι αυτοι, ομως, δεν σκεφτονται οτι αν εκλεγει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ειναι επειδη θα τον εχουν επιλεξει καποιες σκοτεινες και αγνωστες δυναμεις απο το υπερπεραν, αλλα επειδη θα τον εχουν ψηφισει καποιοι συμπολιτες τους, που σκεφτονται με τον ιδιο ακριβως τροπο, αλλα απο την αντιθετη πλευρα.




Η παραπανω προταση μπορει θαυμασια να γραφει και με αντιστροφη των προσωπων, χωρις να δημιουργηθουν λογικες αντιφασεις.
Πραγμα που σημαινει, χωρις αμφιβολια, οτι για τους μισους η κολαση ειναι ηδη οι αλλοι μισοι.
Εχουμε φτασει λοιπον ως κοινωνια σε αυτο το φρικτο σημειο.
Γιατι;
Επειδη κατι τετοιο δεν μπορει να συμβαινει, χωρις να εχουμε κανει λαθος στην ερμηνεια του ορου κολαση.
Γεγονος που με την σειρα του σημαινει οτι ειναι βεβαιο οτι δεν μιλαμε την ιδια γλωσσα.
Και επειδη η γλωσσα ειναι το εργαλειο για την κατανοηση της πραγματικοτητας, ειναι προφανες οτι δεν κατανοουμε την πραγματικοτητα.
Με αλλα λογια ειναι αδυνατον να την αντιμετωπισουμε, οποια και αν ειναι.
Ας μην παμε μακρυα.
Ας σκεφθουν οι μεν τι σημαινει η φραση του πρωθυπουργου "διαπραγματευομαστε μια προλητπικη γραμμη στηριξης" και ποσο πολυ περιγραφει την πραγματικοτητα και τα γεγονοτα που την προκαλεσαν.
Και παραλληλα, ας σκεφθουν οι δε τι σημαινει το αξιωμα, συμφωνα με το οποιο, "μολις βγουμε απο τα μνημονια η λιτοτητα θα λαβει τελος".
Θα διαπιστωσουν εκατερωθεν οτι προσπαθουν να νομιμοποιησουν τον συνεχιζομενο αλληλοσπαραγμο με την χρηση ακαταληπτων και ασυναρτητων παραδοχων.
Οτι το κυριο μελημα τους δεν ειναι να ανακαλυψουν την αληθεια και να την κοινωνησουν με την χρηση μιας κοινης γλωσσας, αλλα να κατατροπωσουν με καθε μεσο τον αντιπαλο, με τον οποιο εχουν ηδη απο καιρο αποκλεισει καθε προοπτικη συνεννοησης.
Να νικησουν την κολαση των αλλων.
Προκειται για εναν αγωνα αλληλοεξοντωσης, δυο μερων, που ομως, ασχετα απο το τι επιθυμουν, ειναι αναγκασμενα, οσο ειναι ζωντανα να συνυπαρχουν.
Η λυση του αδιεξοδου υπο τις συνθηκες αυτες ειναι μονον μια και δυστυχως κανεις δεν την αντιλαμβανεται.
Οτι η επιβιωση του ενος προυποθετει τον θανατο του αλλου.
Κατι εξαιρετικα δυσαρεστο, που, ομως, χωρις ενδοιασμους, τεινουμε να υιοθετησουμε.
Ειμαστε τοσο πολυ πεπεισμενοι με τις αληθειες μας, που φτασαμε να πιστευουμε οτι αξιζει τον κοπο και οτι γινεται να τις υπερασπιστουμε με ψεματα.
Συντομα θα διαπιστωσουμε με οδυνηρο τροπο οτι αυτο ειναι αδυνατον.
Η κολαση θα ερθει ως αυτοεκπληρουμενη προφητεια ...”