α. Η απόφαση εκδόθηκε από μονομελές δικαστήριο με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, άρα η νομολογιακή της επίδραση δεν είναι μεγάλη. Πρέπει να δούμε τι θα αποφασίσει το δικαστήριο που θα δικάσει την ανακοπή. Οπωσδήποτε, η διατύπωση του σκεπτικού έχει σημαντική αξία, αλλά πρέπει να εκδοθούν και άλλες παρόμοιες αποφάσεις ώστε να αποτελέσει σταθερή νομολογία, χώρια που δεν πρέπει να καταπέσει στα Εφετεία ή/και στον Άρειο Πάγο.
β. Η δυσαναλογία μεταξύ αξίας ακινήτου και οφειλής εξυπηρετεί και αφορά, κυρίως, όσους έχουν σημαντικής αξίας ακίνητα, άρα όχι την μεγάλη μάζα των μικρο-οφειλετών. Βεβαίως, η δυσαναλογία μπορεί να αφορά και μικρά ποσά, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις οι τράπεζες είτε αργούν να κινηθούν (προτεραιότητα έχουν οι μεγάλες οφειλές ή οι οφειλές με υψηλής ποιότητος εγγυήσεις) είτε δεν κινούνται καθόλου λόγω σημαντικού κόστους δικαστικής δαπάνης σε σχέση με το προσδοκώμενο αποτέλεσμα...”
