Η αριστερή νοοτροπία της αλαζονείας
“Ακολουθεί αγγλοσαξωνική ανάρτηση: Διαβάζω ότι η χθεσινή συναυλία για τον Παύλο εξετράπη σε πασιφιστικά-χίπικα-αντιπολιτικά-χιπστεροτζουτζέδικα-ενίοτε και ασφαλίτικα-συνθήματα. Η αλήθεια είναι ότι φύγαμε λίγο νωρίς και δεν έχω εικόνα, ωστόσο το "μορφώστε τους Ναζί" το ακούσαμε και νομίζαμε προς στιγμή ότι ήταν σφάλμα της μικροφωνικής
Η χθεσινή εκδήλωση ήταν συναυλία. Όπερ τραγούδια, μουσικές, θετική διάθεση, τιμή σε ένα θύμα των Ναζί (στην Ελλάδα δεν έχουμε Νεοναζί, η γραμμή του φασισμού είναι ευθεία και αδιακλάδωτη), πολιτικές κουβέντες, συνάντηση με παλιούς συμμαθητές (15 χρόνια είχα να δω τον Παναγιώτη), γεια σου Κώστα, γεια σου Θανάση, αγκαλίτσες με την Άννα Μαρία κλπ. Δεν θυμάμαι να διάβασα πουθενά ότι ήταν προσκλητήριο εκπαίδευσης στον αστικό ανταρτοπόλεμο ή μαθήματα ανασκολοπισμού Χρυσαυγιτών ούτε ότι κυκλοφορούσε κάποια κινητή μονάδα μέτρησης του ποσοστού αντιφασισμού στο αίμα.
Είναι θλιβερό ο ΑΝΟΙΧΤΟΣ χώρος συζήτησης που οφείλει να είναι οποιαδήποτε αντιφασιστική-πολιτική εκδήλωση να κατακερματίζεται αυτόματα και να ασφυκτιά από αλληλοαποκλεισμούς και αντεγκλήσεις, ακόμα και σε μια συνάντηση που μάλλον κανείς δεν είχε να χωρίσει τίποτα με κανέναν. Τα (πάλαι ποτέ) εκατό λουλούδια που ανθίζουν, η διαφωνία, η πολιτικοποίηση του μηνύματος και η (εξαιρετικά υγιής) αποδοκιμασία του κοινού απέναντι σε αυτά που άκουγε και δεν το εξέφραζαν είναι υγεία. Τα λουλούδια που μας βρωμάνε, η άρση του δικαιώματος στη διαφωνία, η υπερβολική δόση πολιτικής τεστοστερόνης όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε και οι βιαστικές ερμηνείες της αποδοκιμασίας του κοινού ως "προσβολή στη μνήμη του Παύλου Φύσσα" είναι ασθενικές λογικές. Κάπου είδα ότι τα χρωματιστά μπαλόνια που είχε ζητήσει η μητέρα του στα αποκαλυπτήρια του μνημείου έθιξαν κάποιους, επειδή ήταν "συμβιβασμένα". Ασχολίαστο.
Δεν έχει καμία σημασία αν διαφωνώ ή συμφωνώ με τους συμπαθέστατους ράπερ φίλους του Φύσσα ή όποιος άλλος είχε το μικρόφωνο χτες. Αυτό που με τρώει είναι ότι ο κόσμος στην εποχή μας δεν έχει δυστυχώς ούτε υπομονή, ούτε θέληση να ακούει, να μαθαίνει, να προβληματίζεται, να διαφωνεί, να ψάχνει και να βρίσκει. Ικανοποιείται μόνο με αυτά που κουμπώνουν στην άποψή του, πετάει και απορρίπτει τα υπόλοιπα, ενδιαφέρεται πρώτα και κύρια να επιβεβαιώνεται.
Φαίνεται επίσης ότι κυρίως η Αριστερά (παρόλα αυτά που ζούμε) είναι που διαβρώνεται από τη νοοτροπία της αλαζονείας, του ετοιματζίδικου και της τσιτατολογίας. Προφανώς, γιατί μόνο η Αριστερά οραματίζεται και ψάχνει δρόμους στο μέλλον. Αλλά είναι άλλο το να βράζει το αίμα σου και θέλεις να τα σπάσεις και άλλο το να εγκαλείς όσους δεν ενστερνίζονται την ανύπαρκτη πολεμική σου ιαχή και τα κούφια λόγια. Και ναι, σέβομαι περισσότερο τους πιτσιρικάδες που δεν υποκρίνονται σε αυτό που κάνουν.
Όσοι αντιλαμβάνονται το "τσακίστε τους Φασίστες" ως απλή κυριολεξία και όχι ως μεγάλη, δύσκολη και πολύπλευρη πολιτική ατζέντα ας προσπαθήσουν να ανοίξουν λίγο τους ορίζοντές τους. Αλλιώς επιλέξτε ένα μικρό διαμέρισμα, διαβάστε Μαριγκέλλα, λαδώστε τα πιστόλια, ετοιμάστε την απολογία στη δίκη και μην εμφανίζεστε σε συναυλίες και λοιπές ρεφορμιστικές συνάξεις" ...”
