Κάθε φορά που η κυβέρνηση ανακοίνωνε φοροελαφρύνσεις ή αυξήσεις στους μισθούς κλπ, η αντιπολίτευση ζητούσε παραπάνω λέγοντας ότι αυτά είναι "ψίχουλα".
Οι ανεύθυνοι ψηφοφόροι επικροτούσαν τον μηδενισμό της αντιπολίτευσης με συνέπεια οι κυβερνήσεις, λόγω πολιτικού κόστους, να αναγκάζονται σε όλο και μεγαλύτερες παροχές, ενώ έδιναν κίνητρο στην αντιπολίτευση να συνεχίσει τον λαικισμό.
Έτσι φτάσαμε σταδιακά σε ένα κράτος τέρας και σε ένα χρέος που δεν ήταν δυνατόν να εξυπηρετηθεί.Μετά το μνημόνιο, οι αντιμνημονιακοί έχουν ως σημαία τους οτι "εμείς δεν κυβερνήσαμε ποτέ".
Είναι αλήθεια, όμως με τη στάση τους εξανάγκαζαν τις κυβερνήσεις να δανείζονται όλο και περισσότερα για παροχές.Το ίδιο γίνεται και σήμερα.
Από τη μία πλευρά κατηγορούμε "αυτούς που κυβέρνησαν" ότι με τις πολιτικές τους μας χρεοκόπησαν και από την άλλη όταν γίνονται λελογισμένες παροχές τις χαρακτηρίζουμε ως "ψίχουλα".Εδώ λοιπόν φαίνεται η μεγάλη ευθύνη των αντιπολιτεύσεων, οι οποίες με το λαικισμό τους προσέθεταν πολιτικό κόστος σε κάθε λελογισμένη παροχή, με συνέπεια οι κυβερνήσεις να οδηγούνται σε μη βιώσιμες παροχές.
Το παραπάνω φαινόμενο έχει μελετηθεί από την φιλελεύθερη πολιτική οικονομία (public choice theory), η οποία τονίζει ότι πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο που τροφοδοτείται όχι μόνο από την επιθυμία των κυβερνήσεων να επανεκλεγούν, αλλά και από την ανευθυνότητα των αντιπολιτεύσεων, που ως στόχο τους έχουν την αύξηση του πολιτικού κόστους των αποφάσεων της κυβέρνησης.Εδώ γεννάται το ερώτημα...Εφόσον το φαινόμενο είναι "παγκόσμιο" γιατί δεν χρεοκοπούν όλοι;
Επειδή σε ορισμένες χώρες η πολιτική πόλωση είναι μεγαλύτερη και αυτό αυξάνει το πολιτκό κόστος που η αντιπολίτευση βάζει στην κυβέρνηση, με συνέπεια η τελευταία να αναγκάζεται σε ακόμα μεγαλύτερη παροχολογία.Και η πολιτική πόλωση στην χώρα μας ήταν και είναι μεγάλη...γεγονός που συνεπάγεται, με βάση τις μελέτες, ένα μεγαλύτερο χρέος.
Ειδικά στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, που οι εκλογές είναι πάντα πιθανές, το πολιτικό κόστος είναι μεγαλύτερο και η παροχολογία είναι ενδογενές πρόβλημα.Γι αυτό ίσως πρέπει να ξανασκεφτούμε την προεδρική δημοκρατία.
Αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα ...”
.gif)